Bırakamam

Çaresiz..

(multimedya; Başak ve Koray)

    Arabanın benden taraftaki camına sertçe alnında, yüzünde ve dudaklarında kan olan bir kızın çarpmasıyla sözüm yarıda kesilmişti, çığlık attım ve kendimi Utku'nun olduğu tarafa fırlattım.

Ben:
-Utkuu!

   Hızlıca Utku'ya sarıldım.

Utku:
-Başak?

   Gördüklerimle ağlamaya başladım. Utku kollarımdan sıyrıldı ve kapıyı açıp kızın yanına koştu. Ben de hemen arkasından indim. Kızın yüzüne baktığımda, yüzünün berbat olduğunu gördüm ve karnından da kanlar akıyordu, kalakalmıştım.

Utku:
-Başak ambulansı ara!

   Yerimde hareketsiz duruyordum.

Utku tekrar bağırdı:

-Başak! Ambulansı ara nabzı düşüyor!

   Titreyen ellerimle 112 yi aradım ama konuşamıyordum. Utku telefonu elimden aldı ve konuştu. Telefonu kapattıktan sonra da beni yere oturtturdu ve kızın başını dizlerimin üzerine koydu. Kendisi ise karnına bastırıyordu. Kız Utku'ya bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.

Kız:
-O gelmiş.

Utku:
-Kim?

Kız:
-Tecavüz ettiler ban...

   Kızın gözleri kapandı. Gözlerim şaşkınlıkla kocaman olmuştu ve dolmuştu, gözlerimi kızdan çekip bana bakan Utku'ya çevirdim ve mırıldandım?

-Öldü.

-Başak sakin ol.

-O öldü.

-Başak..

   Kızın cansız bedeni dizlerimde yatıyordu. Bağırarak ağlamaya başladım.

-O öldü Utku! Öldü!

   Utku kanlı ellerini kızın karnından çekip bana sarıldı ve sakinleştirmeye çalıştı. Bir süre sonra ambulans gelmişti, ben hala şoktaydım ve "öldü" diye mırıldanıyordum. Biraz bekledikten sonra polisler de gelmişti. Utku ile birlikte emniyete gittik ve ifade verdik. Annemler de gelmişlerdi. Gördüklerimin şaşkınlığını atlatamamıştım ama artık ağlamıyordum, sadece iç çekiyordum. Utku ve ben annemlerin yanındaydık. Aklıma Koray geldi. Aceba o da burda mıydı? Berk'e mesaj attım ve ondan Koray'ın da burda olduğunu öğrendim. Onun da durumunun kötü olduğunu düşündüm. Anneme döndüm ve:

-Anne ben biraz lavaboya gideceğim midem iyi değil.

Annem:
-Dur ben de seninle geleceğim.

Ben:
-Gerek yok en geç 15 dakikaya burdayım.

Annem:
-15 dakika mı?

Ben:
-Elimi yüzümü yıkacağım ve yalnız gitmek istiyorum.

Babam:
-Tamam kızım, çok kötü olursan ara.

Ben:
-Tamam.

   Babamların yanından uzaklaşınca koşar adımlarla polis memurlarının yanına gittim, Koray'ın durumunu ve onunla görüşüp görüşemeyeceğimi sordum. Görüşemeyeceğimi söylediler ama ikna ettim. Koray'ın olduğu yere girdim. Tek başınaydı ve köşede oturuyordu. Hem olanların etkisinden hem de onu böyle görünce gözlerim doldu. Hızlı adımlarla parmaklıklara yaklaştım ve tutundum. Koray başını önüne eğmişti ve hiç bakmıyordu.

-Koray..

   Koray kafasını kaldırdı ve beni görünce ayağa kalkıp hemen yanıma yaklaştı.