Bırakamam

Katil..

-Cenk biliyor musun? Mutluyum ben. Koray ile de kavga etmiyoruz artık. Hem hergün senin yanında olmanın değerini de anladım. Canımmışsın sen benim. Sen benim en büyük destekçimsin kardeşim.

   Gözümden bir damla yaş süzüldü ve Cenk'in mezarına, toprağına damladı.

-Aramızda toprak olsa bile en büyük destekçimsin.

   Mezarına sarıldım ve öptüm toprağını. Yüksek bir sesle kendime geldim ve kafamı o tarafa çevirdim.

-Kalk ordan!

   Bu Cenk'in annesiydi.

-Ben...

-Sana oğlumun yanına gelme dedim!

-Ben ona söz verdim, hep yanında olacağım onun. Biz birbirimize söz vermişt...

-Sen benim oğlumun katilisin!

-Hayır..

-O senin yüzünden öldü!

-Ben.. Ben onu yalnız bırakmak istemedim.

-Gözüme gözüküp acımı tazelemekten başka hiç bir şey yapmıyorsun sen!

-Özür dilerim.

   Annesinin yanından geçtim ve ağlayarak mezarlığın çıkışına gittim. Koray beni bekliyordu. Beni böyle görünce hızlı adımlarla yanıma geldi.

Koray:
-Başak iyi misin?

   Ona sıkıca sarıldım.

-Cenk'in annesiyle karşılaştım.

   Hıçkırarak ağlıyordum. Konuşmaya devam ettim.

-Bana "onun katili sensin" dedi.

Koray:
-Hayır Başak. Sen değilsin.

-Benim. Eğer siz benim için gelmeseydiniz onun yerinde, toprağın altında ben yatıyor olacaktım. Benim yüzümden.

Koray:
-Sen değilsin bitanem. Arabaya binelim hadi gel.

-Ben yürüyeceğim, tek başıma.

Koray:
-Psikoloğa gideceğiz ama...

-İstemiyorum, beni yalnız bırakır mısın?

Koray:
-Başak benden bunu isteme ne olur. Seni yalnız bırakmamı isteme. Seni kaybetmekten ne kadar korktuğumun farkında mısın sen?

-Bana güven, bir şey yapmayacağım.

Koray:
-Hayır olmaz yalnız bırakmam seni.

  Ayaklarımı kaldırdım ve Koray'ın yanağına öpücük kondurdum.

-Güven Koray.

   Arkamı döndüm ve mezarlığın çıkışına doğru ilerledim. Koray kolumdan tuttu.

Koray:
-Başak sana hayır dedim. Ben sana güvenemem. Hadi bin arabaya.

-Bırak.

Koray:
-Başak sen beş ayda dört kere intihara kalkıştın. Kabullen artık Cenk öldü. Beş ay geçti Başak. Seni böyle görmesini ister miydin onun?

   Gözümden bir damla yaş süzüldü.

-Hayır.. İstemezdim.

Koray:
-Hadi gel o zaman. Hem onu hem de beni üzme.

-Tamam.

   Koray ile psikoloğa gittik. İlk önce o beni bekliyor sonra ben onu bekliyordum. Oradan çıktıktan sonra Koray beni eve bıraktı. Kapıyı çaldım, annem açtı.