[BU VE BENZERI KURGUDAKI ILK HIKAYEDIR.] En ufak mimiklerine kadar hayallerimdeki erkeği, detayların manyağı olduğumu kanıtlayacak muhteşemlikte evi yaratmıştım.
Yine günlerden birinde kendimi oyunda buldum. İnanması güç, değil mi? Gözümü kırptığ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Lisa ile Allison'ın tanışma sahnesi)⬆️
İyi okumalar!
* Vücudumun ve kalbimin tüm yorgunluğuna rağmen gözlerimi araladığımda güneşin doğmak üzere olduğunu ince perdeden belli olan turuncu gökyüzünden anladım.
Hayatım rutinleşmişti. Pek sağlıklı gitmeyen, güzel zamanların çabucak sona erdiği bir ilişkim vardı. O da bitmişti.
Her şeyi geride bırakmış olsam bile hala bir oyundaydım. Ve çıkıp çıkmama isteğimi halen tartamıyordum.
"Günaydın." diyerek odaya girdi Allison.
"Günaydın. Sürekli kırılan kalbimi topluyorsun, yorulmadın değil mi?"
"Arkadaşlar bugünler için var işte!" sırıtarak gelip yatağımın ayak ucuna oturdu.
"Bir işe başlamak istiyorum."
"Değişim. Süper! Ne gibi bir şey düşünüyorsun?"
"Tecrübem yok, hiçbir şekilde hiçbir yerde çalışmadım."
"Bir kafede çalışabilirsin. Bizim yaşlarımız için ideal birkaç iş var. Bebek bakıcılığı da yapabilirsin."
"İnsanların yüzüne dahi bakmadan iğrenen bir ifadeyle 'bu berbat bir yemek!' demesindense bir velet zırlaması çekmek nedense daha cazip geliyor."
"Ben de hep aynı şeyi düşünürdüm. İki işi de yaptım. Karşına gelen velet korkunç bir canavardan farksızsa işler zorlaşabiliyor."
"Kimin bir bakıcı aradığını nerden bulabilirim?"
Allison kıkırdadı. "Yavaş ol! Önce yemek yiyelim. Ya da önce... Biraz daha mı uyusak?"
"Okul?"
Gerçekten de, okul? Ne zaman var ne zaman yok asla takip edemiyordum.
"Bugünlük gitmeyiveririz." omuz silkti. "Açıkçası öyle pek de katı kurallara sahip değil bizim okul. Dert edilcek şey değil. Ama... Biraz uyusak mı?"
Başımla onaylarken güldüm. "Değişim." diye mırıldandım.
"Yepyeni bir sayfa açacağız sana." dedi ve bir yanağımdan beni neşeyle öpüp odadan çıktı.
Allison mükemmel biriydi. Dünyanın en iyi niyetli ark...
Jessy!
Jessy'i yine bir yerlerde unutmuştum. Bana kesin küsecekti, küşmüştür belki de.
Acaba annemler beni bir kez daha kaybettiğinde ne hale gelmişlerdi?
Ryan ve Melanie arasında bir şeyler gelişecek miydi?
Bir yerden sonra sorgulamayı bıraktım. Bırakmasam burası yaşanılacak bir yer olmazdı zaten.
RYAN Kobay olarak kullanılıp günlerce uykusuz bırakılan bir insan deneyinden fırlamışçasına korkunç bir haldeydim. Düşünceler içinde geçirdiğim bu gece epey zordu.
