Avengers Preferences PL

Baby!Avengers cz. II (Avengers x Reader)

Uspokajanie Thora i Lokiego powinno stać się dyscypliną sportową. Ci dwaj nieźle dawali popalić, a do tego wywijali młotkiem na wszystkie strony. Dzięki blondynowi miałaś stłuczony palec, a po Lokim zostały ci ślady ugryzienia na nadgarstku. Niezły duet. Po niemalże wykrzyczeniu wnętrzności na tę dwójkę, wzięłaś się za zmienianie pieluszek i ubrań. Ostatnio robiłaś to kilka lat temu, kiedy pracowałaś dorywczo jako niania i szło ci całkiem nieźle, ale z Avengers nic nie szło dobrze. 

- Pietro, uspokój się. Zaraz cię zostawię, tylko daj mi zapiąć tego przeklętego pampersa - powiedziałaś do bobaska, który trzymał palce w buzi i kopał nogami. 

Ciekawym zjawiskiem było to, że choć Maximoff nie był najmłodszy z grona dorosłych Avengers, jako dziecko jeszcze nie potrafił chodzić. Jego siostra potrafiła mówić, poruszać się samodzielnie, nawet unosiła się nad ziemią dzięki mocom, a przecież była młodsza... o 12 minut. Białowłosego musiałaś cały czas trzymać przy sobie, ponieważ nie było w domu miejsca, gdzie mogłaś zostawić go bez opieki. Jak najszybciej musiałaś sprawić sobie jakieś pomoce dziecięce. 

Kiedy uporałaś się z małym, sokoviańskim łobuzem, wzięłaś go na ręce i wróciłaś do grona dzieci, które siedziały w salonie. Zbliżałaś się do pomieszczenia, ale coś cię niepokoiło. Z pokoju nie było słychać żadnych hałasów, szmerów, śmiechów, płaczu, totalnie nic. Miałaś już małą nadzieję, że wszyscy powrócili do swoich normalnych rozmiarów i są dorośli, ale kiedy przekroczyłaś próg, ujrzałaś wszystkich Avengersów, którzy spali, leżąc w różnych miejscach. Wanda, Vision i Natasha drzemali na kanapie, Loki zagarnął sobie cały fotel, a na podłodze obok niego leżał Thor, przytulający swój młot. Bruce i Tony zajęli drugi fotel, a Clint spał pod szklanym stołem. Steve i Bucky leżeli na miękkim, puchatym dywaniku. Spojrzałaś na zegarek. Dochodziła godzina piętnasta, więc nic dziwnego, że dzieciaczki były zmęczone. 

- A tobie nie chce się spać? - zapytałaś Pietra. Maluszek pokiwał przecząco głową, lecz oczka same mu się zamykały i ledwo powstrzymywał ziewnięcie. - Oj, chyba ci się chce - uśmiechnęłaś się. 

Po uśpieniu Maximoffa mogłaś zająć się sobą, więc zniknęłaś w łazience na dobrą godzinkę. Wzięłaś prysznic, umyłaś zęby, włożyłaś czyste ubrania, a po załatwieniu toalety, przekąsiłaś coś na szybko. Właśnie kończyłaś kanapkę, kiedy zobaczyłaś, że idzie w twoją stronę pierwsza śpiąca królewna. 

- Hej, Bucky. Jak się spało? - zapytałaś. Chłopiec przetarł oczy i uniósł ręce, sygnalizując, abyś wzięła go w objęcia. - Chcesz się napić albo coś zjeść? - nie odpowiedział ci. Był jeszcze zaspany, więc wzruszył ramionami i oparł głowę o twój mostek, wzdychając. - Dlaczego jesteś taki małomówny? Bucky, potrafisz już mówić? - spojrzałaś na niego z lekkim niepokojem. 

Jako dorosły człowiek James mało się odzywał, dopiero z czasem zaczął normalnie komunikować się z mieszkańcami Avengers Tower. Może to także miało tak działać, kiedy był dzieckiem, ale nie ukrywałaś, że było to trochę martwiące. 

- Mogę piciu? - usłyszałaś kolejne dziecko. Spojrzałaś w dół na Natashę, której loczki zasłaniały całą twarz. Nieudolnie próbowała odgarnąć je małymi dłońmi, ale one i tak wracały na swoje wcześniejsze miejsce. 

- Jasne. Już ci nalewam - posadziłaś Bucky'ego na krześle obok, a sama wstałaś i nalałaś soku pomarańczowego do kubka rudowłosej. 

Z czasem budzili się pozostali mali superbohaterowie i życzyli sobie różnych rzeczy, a ty starałaś się zaspokoić ich potrzeby. Niektórym trzeba było zmienić pieluszki, jedni chcieli coś zjeść, drudzy się napić, a inni, czytaj Loki, chcieli zamordować swojego brata za zakłócanie spokoju. Nie dało się ukryć, że kiedy Thor otworzył oczy, innym nie dał już pospać.