YILDIZLARA ASTIĞIM ŞİİRLER

-cehennemde-

duyuyorum şimdi ürkek bir ses

düşen bir yaprak mı bu?

ölen bir çocuk mu?

duyuyorum şimdi mavi bir gökyüzünü

cennet kokuyor sayfaları

duyuyorum insanları,

kir kokuyoracı kokuyor yıkamadığım ellerim

duyuyorum şimdi sessiz geceyi

karanlığına dokunup dalıyorum bir sayfaya

duyuyorum şimdi çocukları

koşuyorum peşlerinden ağlaya ağlaya

vardığım yerde ben yokum

ben bu gecede yokum

duyuyorum nefesini prenses

sen bu masalda yoksun

tutuyorum bir bulutu ceketinden

biliyorum prenses sen bu bulutta yoksun

yok saatim

gece yok

ölüm var

mezar yok

sayıklıyorum derdimi

bilmem hangisini

duyuyorum bir vaveyla

patlayan kulağımda bir yara

kanıyorum şimdi ben öksüz bir sabaha

susuyorum anne ben

hasret bir damlaya

duyuyorum bir kahkaha

ağlayan bir çocuk

ölen bir insanlık daha

ve duyuyorum şimdi

koşuşturan iki kelime

biri düşüyor uzakta

yanıma gelen gece

gündüz şimdi bir çukurda

ölüyor ışıkölüyor çocuk

ölüyor şimdi bir yaprakta

yağmurun altında

gecenin üstünde

ölüyor şimdi çocuk

hiç bilmediğim bir yerde

belki sessizliğinde

belki atlantiste

ama ölüyor işte duyduğu her seste

ve üşüyor bu çocuk

cehennemde.

           

                         a.b