hüznün koridorlarında küçük bi çoçuk,
katran karası koca duvarlar,
kulak patlatan masum bi ses,
belli ki çoçuk ağlıyor...
kimse duymuyor onu,
hıçkırıkların acısı yankı yapıyor duvarlarda,
ağırlaşmış göz kapakları,
belli ki çocuk ağlıyor...
sıkışmış gecenin kollarına,
elleri buz kalbi güneş,
zamana inat aldığı bi kaç nefes,
bu hüzün, bu gece bitmez...
çocuk ağlar,
kimse duymaz,
çoçuk ölür.....
sonra duyulur acının sesi,
sonra sorarlar,
bu çocuk kimdi?....
@rambobilgin "mutluluk ve huzur sizinle olsun"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YILDIZLARA ASTIĞIM ŞİİRLER
Poesia"şiir ki bu bi devrim, gülümsemek gibi tertemiz" -A.BİLGİN-
