YILDIZLARA ASTIĞIM ŞİİRLER

-üstsüz birkaç paragraf-

Üstesinden gelemezsin bazen, bazen bir kelimede sayfalara dönüşürsün, kurtulamadığın, kaçamadığın her cümleye, nokta olmaktan başka çaren kalmaz, olamazsın sen kelimelerin katili biliyorum işte bu yüzden çocuk sen edebiyatsın, virgülün yakıştığı en güzel nefessin sen yağmurun şiirdeki hali sen büsbütün zamanın ötesindesin kimsen yok ama sen herkessin...

Ha ne dersin koala canını yaktımı bu cümleler, üşüdünmü doğruyu söyle, cız etti mi kalbin sen gaddar biri değildin söyle hissettin mi hissettiklerimi, kulağında gıcardayıp duran müzik seni böyle manidar yapıyor biliyorum, ne desem boş zaten fena batmışsın geceye o kadar karanlıksın ki göremiyorum gözlerini biliyorum oradalar sadece gözlerin de değil ki seni göremiyorum artık, yokoluyorsun koala

bu nasıl amansız bir hiçlikse seni benden alıyor ne güzel şeyler yazardık seninle hiç unutmuyorum ama hatırlarken benim de canım yanıyor yutkunuyorum güçlükle orda ölmek istiyor ruhum bedenim aptal mısın diyor ben acımla kalıyorum,hatıralar seninle olan bu ve ben bu'yu hiç sevmedim o kadar çok kişi kaybettim ki anlatmak istiyorum yoksun, hayır benim bir suçum yok onlar o kadar sevgisizler ki sanki kalpleri hiç atmıyormuş gibi ve bize baktıkları o kocaman pencereden malesef görünmüyoruz, ama olsun be koala biz hep görünmeyendik zaten görebilseler, hissetseler sevinecektik belki de olmadı hiç güzel, mutlu cümlelerin mutsuz noktaları olduk hep ve biz hiç önemsenmedik, düşünülmedik sadece orada durduk, gidemedik, ölemedik ki
kaldık öylece üstsüz birkaç paragrafın içinde.

a.b