Kelimeler güne yaklaşıyorsa gecede buna eşlik ediyorsa, ters giden bir şeyler olduğu anlamına gelmez bazı sular böyle akar, berrak olması gereken tek şey kalbiniz, e bırakın fikirleriniz sizi ele versin zira anlatmadığınız her şey dert oluyor ya (!)
dert ne başka fikri olan... Yok.
çünkü bir derdiniz yok olmasın zaten yoruyor biraz,
birazda canın yanabilir yansın ama iyidir hata yapmamayı öğrenirsin çocuk olsan bile öğretir hayat seni öldürür ama yeniden doğarsın, öldüğünü kimse görmez ama hasta olduğunu herkes bilir işte beni bitiren şey de bu yarın daha güzel olacaksa banane ben bugün öldüm, ölüyorum var mı yarını, ötesi alçakça sarf edilmiş kelimeler bunlar sizi teselli edenlere inanmayın elleri saçlarınızda başınız omzunda değilse inanmayın, anne kokmuyorsa kıyafeti teselli olmayın hiçbir cümleye ama ağlamayın da hep gülün ölürken bile, biliyorum ölmedim daha önce ama bir çocukluk anım var ben anlatayım sen ölmüşsün de bana tamam mı, başlıyorum şimdi daha kaç yaşımda olduğumu bile hatırlayamadığım bir zaman aptal mısın deme hatırlamak istemeyipte her gece kafana çivi çakar gibi sokulan şeylerin yoksa eğer, deme bana aptal işte bir gün tüm bilyeleri toplamışım bilmem kaç kişiyi yenip ceplerimi doldurmuşum çocuğuz ya hani sanki o bilyelerle dünyalar benim olmuş gibi, bırakın beni onları sayıp durarak günler geçiririm gibi öyleyim işte musmutlu misali, sonra birileri gelip onları ceplerinden çıkar dökülmesinler kaybedersin diyor inanmamak elde değil ki haklılar zaten bir poşet bulup hepsini içine koyuyorum bir avuç mutluluk işte benimkisi nereye mi? eve gidiyorum anneme abime, tabi gidemeden yırtılıyor poşet herbiri bir tarafa saçılıyor ben bakarken çocuklar gelip toplamaya başlıyorlar yerden bir tane bile alamıyorum hepsini toplayıp kaçıyorlar işte mutluluğu ben o gün kaybettim birdaha bulamayışımın sebebi de aramıyor olmam felan değil bilmiyorum ne? Ya şimdi düşünüyorum da ne olacak dünyanın sonumu ki diyorum bazen sonra benim dünyamın o an o bilyeler olduğu geliyor aklıma ve inandığım birileri inanıp aldandığım bu sizin için o kadar basit bir şey ki kimbilir okumadan geçtiniz sıkıcı geldi, kıssadan hisse ne biliyor musun? Mutluluğunu cebinden çıkarma sakın yok olması saniyeler sürer, çalarlar sen daha anlayamadan ben o gün ağlamadım ama şimdi ağlıyorum bazen ağlamak değilse de gözlerim doluyor yutkunurken tıkanıyorum işte
Şimdilerde de aynısı kocaman kelimesini biliyor musun? Bir çocuk için bu baya sihirli bir kelimedir ve inan bunun bir kapasitesi yok işte ben artık çocuk değilim ama o kelimeyle hayallerim vardı kocamaaan hemde
uçtumu, çaldılar mı bilmiyorum ama ne kadar ucuzmuş onu biliyorum ne kadar değersizmiş onu biliyorum ve o hayal gerçekleşecekti ben söz vermiştim belki mutluluğum bir poşete sığmadı, ama hayallerimi sığdırdım anneme koşuyordum yine ve patladı patlattılar hep patlar zaten sonra sen hâlâ ölümü bir eylem sanarsın bende sana gülerim çünkü artık ağlamıyorum, ölmüyorum vesaire.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YILDIZLARA ASTIĞIM ŞİİRLER
Poesía"şiir ki bu bi devrim, gülümsemek gibi tertemiz" -A.BİLGİN-