YILDIZLARA ASTIĞIM ŞİİRLER

-Ben Kimim-

Ben senin gibi değilim
Hayat varya şu zalim olan
Karşıma birini çıkardı sonra anladım şiirlerin bu denli güzel olduğunu
Bir tutam saçın bir insana bu kadar yakışabileceğini o zaman anladım benim için şimdi sadece siyah var evet ama önceden ceplerime sığdıramazdım gökkuşağını, gökyüzü sanki benim iki kaburgam arasındaymış gibiydi onun hiçbir şeyden haberi yokken benim içim sadece onunla doldu inanabiliyormusun tam 3 ay hiçbir şeyden haberi olmadan konuştuk kalp ya işte dayanamadı benimki de döktüm ne varsa içimde üstüm başım hep o oldu, bilmiyorum belkide korktu belki de Anlamadı beni ama o gün şunu öğretti bana sen sen ol matmazel kimseye dökme içini toplaması hayli zor oluyor çünkü,
Çünkü senin canın geceleri yanarken o mışıl mışıl uyuyor tabiki de koyan bu değil koyan ne biliyormusun onca değerin karşılığını aptalca bir kaç kelimeyle ödemesi dile kolay 10 ay atamadım kalbimden 6 ay hiç konuşmadık nasıl saydığımı bi bilsen o ayları... Ben ne anlarım şiirden sözden, adıyla akrostiş bir şey yazdım belki çocukçaydı belki aptalca ama onu mutlu etmişti bu belki de kandırdı beni bilmiyorum ama ben o gün yazmaya başladım o gün astım ilk şiirimi kuzey yıldızına sonra birer birer yanındakilere, gittikçe gökyüzü benim oluyordu zaman geçtikçe onu yazdığım her yıldız biraz daha parlak ışıldıyordu sanki, hikaye anlatıyorsun felan demişsindir belkide sen şimdi, Allah belamı versin ki matmazel hikaye değil bu keşke hikaye olsa keşke her gece başımı koyduğum yastık beynimi patlatmasa keşke iç çekmeden uyuyabilsem keşke bir an aklıma gelmese, ama olmuyor sıçtığımın kafası napıyor ediyor onu unutmuyor işte, bende böyle işte saçma sapan bir yerde şiirler bilmem neler paylaşıyorum güya oda okuyor diye en çok neye gülüyorum biliyormusun hani sen ağlayarak birşeyler karalıyorsun ya her satırda bir defa ölüp diriliyorsun ya işte ordan da biri gelip "çok güzel" diyor ya gerçekten çok gülüyorum... Her neyse ben basit bir adamım hani tek bilinmeyenli denklemler varya kalem oynatmadan çözülen aha o denklem benim işte sonra da böyle tutunuyorum hayata Dayı olmak ne kadar hoş bir şey değil mi onca yorgunluğuna rağmen yeniden koşabilirmişsin gibi hissettiriyor evet yoruldum hemde çok tahmin bile edemezsin ama bak hâlâ seninleyim hala bi derdimi anlatma çabaları felan boktan bi hayata ne çare olur ki, hiçbir şey... Ama yazmak iyi hissettiren bir şeymiş bana bunu kattığı için ona teşekkür etmek isterim yani ettimde galiba ama olsun... Öldürmemi istediği şeyden haberi olmadan bana beni öldür dedi beni şiirine göm dedi yaptım Allah cezamı versin yaptım gittim gömdüm en güzel şiire bir melodi eşliğinde gecenin bir yarısı gömdüm öldü sanıyor şimdi ben hergün bir şiirde ölürken haberi yoktu ki ama bak seninle konuşuyorum, nefes alıyorum, bir yerden bir yere gidiyorum, ölünmüyor matmazel o buz gibi sıvı akmadan ölünmüyor, hep hikaye bizimkisi ölen şehide sor hayatı ölen bir bebeğe sor, biz de böyle nutuk atalım hayatın değeri yok anlayın artık her tipten insan kimi maskeli kimi bilmem nesi ama sıkıcılar bok böceği gibiler hepsi aynı bokun etrafında dolanıp duruyorlar, İşte onlar bilmiyor bu geceyi onlar geceyi uyumak diye biliyor onların bir yıldızı yok her gece iyi geceler dedikleri, onlar aya selam vermiyor sadece uyuyorlar, oh ne alem, sonra sana asosyal derler ya hani işte sigorta atmaları sebep 1 ulan sen... Neyse küfür edecektim, otobüs hala gidiyor sen de mesaj bekliyorsun özür dilerim baya uzattım galiba ne halim varsa gördün üzgünüm ama ben buyum, neden sadece siyah diyorum sanıyorsun işte bu yüzden renkli hayal renkli anı yok bende hepsi karardı üstünde bi güzel yağmur ooohhh yıkandı gökkuşağı mökkuşağı kalmadı artık bende simsiyahım gece gibi, zifiri kayboldum kendi ıslığımı takip ediyorum elimdeki sıcacık kalemim hala onu yazmak istiyor bilmem artık kim yenecek ben mi kalem mi bu saçma hayat hikayeme eşlik ettiğin için sağol kardeşim, gökyüzü seninle olsun gece, yıldızlar, seninle....