YILDIZLARA ASTIĞIM ŞİİRLER

-En Siyah Gece-

Annem huzuru hangi cebime koydu neden bulamıyorum seni, yırtık değil ki benim kalbim hayallerimi kuruyor ama neden çalımıyorlar bilmiyorum. Ağlıyorum ama duymuyorlar benim sesim mi çıkmıyor yoksa siz mi sağırsınız, Nasıl oluyor da atamıyorum aklımdan hani "insan istediğinde her şeyi yapar" dı  yalan mı söylediniz öğretmenim siz bizi kandırdınız yapamıyorum ellerim kirlendi canım yanıyor kurtulamıyorum, evet çok istiyorum ama olmuyor işte, ben çocukken de çok ağlardım ama o gözyaşları farklıydı şimdi gözünden akan kalbini acıtıyor kimse hissetmiyor senden başka, hissetmesinde zaten herkesin ki kendine yeter... Sen neden uyumuyorsun bilmiyorum ama ben siyahı çok severim gece dert ortağım gibi bir şey sessizlik kardeşim, yalnızlık ta bizimle ay yok belki bu gece ama olsun kesin başka bir kalbi teselli ediyordur yoksa gelirdi dokunurdu acılara, bi nebzede olsa çeker alırdı üzerimden şu hasreti,    sen bana bakma uyu en güzel rüyalar seni bekliyor gece sahneni hazırlamıştır çoktan hadi giy cicilerini çık ben izliyorum seni gülümse oradakilere sen iyi birisin bunu onlarda bilsin, hadi ama çabuk bekliyorlar.
Hep neyi düşünüyorum biliyor musun?  Acaba isteyen çocuk kalsaydı bu günleri yaşamadan bunu isteyen olurmuydu, dünyanın diğer yüzünü görmeden öylece çocuk kalmak, ben istemezdim net hep büyümek istedim belki kimilerine göre hâlâ çocuğuz da ama 19 yılı saydım evet kolay değildi hoş annem bebeğim der ara sıra, kendimi garip hissediyorum o zamanlar bizde böyle mi olucaz acaba çocuklarımız da böyle, kimse istemezdi heralde her şeyi yaşamak ağır değil mi ama her gün başka bir tokat, sonra bir kitabın en son cümlesinde bulursun kendini yorgun argın kalksanda ayağa adım atamaz ayakların hiç tanımadığın insanlara kardeşim der geceyi örter üstüne uyuduğunu sanarsın daha gözünü kapatmadan uyandırırlar gözündeki yaş kurumadan yastık nemli nemliyken, açılan pencereden buz gibi bir Ankara havası eserken işte bugün diyorum sana ya keşke çocuk kalsaydım üstüm başım ne kadar kirli olsada kimseden utanmayan o ben ağlarken gülüp cam kenarı için herkesten hızlı koşmaya çalışan ben, keşke çocuk kalsaydım şu kitabın ilk cümleleri gibi;

Ben gölgeyim,
Acılar kentinden kaçarım,
Sonsuz kederin içinden uçarım...

Öyle okuyup geçme çok nadide cümleler bunlar sana Cehennemin dibinden toplayıp getirdim bu cümleleri iyi bak içlerine küçük bir çocuk var orda gör onu...

Her şey bi yana sana tavsiyem oku sadece okuma ama hisset insanlar aylarını, yıllarını, ömürlerini sadece okunup geçilmesi için feda etmiyor,

Saat bir olsada uyusam diyor iç sesim, ben uyumadan sen nereye uyuyorsun yahu, ama kelimeler sıkılmaya başladı gibi değil mi bırak bizi diyorlar duyuyorum son bir şey söylemek istiyorum birine "yaşattıkların için senden nefret etmiyorum sana teşekkür ediyorum" evet şimdi uyuyabilirim ne diyorlar " fazla dökünce toplaması da zor oluyor "....