Hayat...
Sizden yıllarca biriktirdiklerinizi, sadece birkaç dakika içinde alabilecek kocaman bir güce sahip. Ve sizin hesaplarınız hiç bir zaman hayat ile uyuşmaz, bunu anladığınızda ya çok geç kalmışsınızdır yada tam zamanında yakalamışsınızdır.
Be...
( Şarkıyı lütfen dinleyin. Bölümle mükemmel uyumlu oldu.)
''Yaşamama sebep olan kişi...''
Söz bitimi yutkundum. '' Evet aldığım her nefesi önce Allah'a sonra ona borçluyum. Atabildiğim her adımda onun izi var. Korhan, yaşamımın her saniyesini borçlu olduğum adam. Kendinden vazgeçen adam.''
Sesim titremeye başladı. Engel olamadığım yaşlar yanaklarımı ıslatırken ellerinin sıcaklığını hissettim yanaklarımda. Alnını alnıma dayadı. Derince aldığı nefes yüzümün her zerresine dağıldı. Boğazında ki yumruyu çok iyi hissedebiliyordum. Gözlerime bakarak '' Tamam sus, anlatırken dilinden dökülen her harf canını yakıyor. Ben canının yanmasını istemiyorum.''
İçimde sessiz duran kelebekler kanat çırpmaya başladı tekrar. Susmadım bu sefer sordum ''Neden istemiyorsun ?''
Çekmedi gözlerini, o an hayatın her şeyin durmasını isteyeceğim bir şey yaptı. Gözyaşlarımı takip etti dudakları. Dudaklarıma kabimde ki kelebeklerden biri dokundu sanki. Belli belirsiz ama kalbimi, ruhumu ve benliğimi alt üst eden bir dokunuş. Ufacık bir dokunuştu ama bende ve benliğimde devrim yapan bir dokunuş.
Kapatmıştı gözlerini, keşke nefesimi durdurabilsem. Böyle kalabilsek. Ağır hareketlerle başımı omzuna koydu. Elleri saçlarımın arasında geziniyordu belki en yavaş şekilde. Tutulmuştu dilim sanki. İçimde kibütün kelimeler, bütün sözler onun sessizliğine sadık kalmışlardı.
Ağır hareketlerle ayağa kalktı. Boşluğa düşmüş gibi hissettim kendimi. Muhmetelen gene iki güzel söz devamı gelmeden havada asılı kalacaktı.
Ve ben aklımda ki soru işaretleri ile mücadele etmete devam edecektim. İçimden geçenlere inat elimi tuttu...
''Ayağa kalkabilir misin?'' dedi.
Yine sustum ve sadece başımı salladım. Yavaşça kaldırdı beni ayağa. Odanın geniş duvarında ki boy aynasının önüne getirdi.
'' Belki şimdi söyleyeceklerim senin benden duymak istediklerin. Bunları sana söylemek zor degil çünkü hepsi benim hissettiklerim. Ama içinde bulunduğum savaş bir gün mutlaka canını yakacak ve ben bunu istemiyorum. Senin canının yanmasını istemiyorum...''
'' Tekrar soruyorum neden ? . Lütfen susma bu kadar yaklaşmışken uzak durmak istemiyorum senden.''
'' Sana dokunmaya kıyamazken, canını yakmamak için seni içimde saklarken kimsenin can acına sebep olmasını ve başka hiç kimse için gözünden tek damla yaş akmasını istemiyorum. Çünkü benim de canım yanıyor.''
Kalbim, beynim ve ruhum aynı yerde buluştu. Onun gözlerinde, hep kendimi aradığım birşeyler bulmak üzereyken kaçırdığı gözlerinde.
Yutkundum tekrar, tekrar yutkundum sanki günlerdir su içmemiş gibi kurudu boğazım. Söylediği her kelimenin harflerini tek, tek mühürledim kalbime. Bu kadarı bile bana tüm dünyaya kafa tutmama yeterdi. Eli hala elimdeydi. Sıcaklığını ve heycanını başka hissediyordum bu sefer. Sebebi bendim nasıl güzel bir duyguydu bu. Ve ben ilk defa sonuna kadar teslim etmiştim kalbimi. Sorgusuz, sualsiz, hesapsız ve korkusuz.
Aynaya döndük, yarım bir tebessümle '' Benden kısasın'' dedi.
O an refleks olarak çatıldı kaşlarım. Gerçeten kısaydım başım tam onun göğüs hizasındaydı. İkimizi yan yana hiç görmemiştim. Bence aynada gördüğüm en güzel tabloydu. Yüzüme yansıyan aydınlıkla '' Bence gördüğüm en güzel tablo gibiyiz dedim.''
Bana dönerek başımı göğsünün üstüne koydu. Saçlarımda hissettim sıcak nefesini.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'' Çok güzel kokuyorsun. Aynı çocukluğum gibi.'' Daha derin çekti kokumu içine. Bu mutluluğu asla tarif edemezdim. Saçlarımı okşayarak başımı göğsünden çekip gözlerimin içine baktı.En sevdiğim şekilde gülümseyerek. '' Benden kısa olmanı seviyorum. Ben kendini ve hislerini anlatmayı çok iyi beceren bir adam değilim. Şu anda kalbimin heyecanını duyuyorsun. Ve benim kendimi anlatmama gerek kalmıyor. Hislerimi en gerçek yerden hissediyorsun.'' Başımı tekrar göğsüne yasladı, saçlarımın arasına küçük bir öpücük kondurarak '' Hoş geldin ait olduğun yere, geç kaldığım her saniye için özür dilerim meleğim.'' dedi.
O an gerçekten durdu zaman. Aynada ki tablo ölümsüzleşti...
Erkan Güleryüz (HOŞGELDİN )
Sorma Ne olan ne biten hiç bir şeyi Sorma Başımı sonumu hikayemi Sorma Beni öylece sev şu an gibi Sorma , sorma, hiç sorma…
Asla Yaşamam deme hiç bir şeyi, Asla Yarı yolda bırakma kalbimi , Hisset Ne tuhaf ne güzel ne yüce herşey, Sorma , sorma , hiç sorma…
Zırha bürünmüş kalbimi Ateşinle yak Erit demiri gir içeri , hazinem aşk. Zırha bürünmüş kalbimi Ateşinle yak Erit demiri gir içeri , hoşgeldin aşk… Hoşgeldin hoşgeldin hoşgeldin Yanıma yoluma soluma ne güzel geldin Hoşgeldin hoşgeldin hoşgeldin Başıma gelen en güzel olmaya Ne güzel geldin… Bal gibi geldin…
