❄BUZ MELEK (Mevsiminde Aşklar Serisi)❄(ASKIDA)

...9.BÖLÜM (PART 2)...

Kendimden ne kadar kaçabilirim ki ?. Ne kadar inkar edebilirim hissettiklerimi. Daha önce kaybettiklerim yüreğimin imtihanı. Barlas belki bunların diyeti kimbilir?. Onun kalbinin hikayesini o kadar merak ediyorum ki. Ama aramızda ki mesafe ona bunu sorma cesareti vermiyor. Bugün markette duyduklarım, eve dönerken bana söyledikleri ve bana sarılması. Bende bir çok taşı yerinden oynatıyor. Ama ben bunu sadece kendi tarafımdan adlandırmak istemiyorum. Kendime dönüp baktığım zaman içimde bir çok yara var. Ve ben bu sefer başka bir yaralanma ile mücadele edebilecek güçte değilim. Kendimi tanıyorum. Devrim'den aldığım yara kalben olmasa bile güven olarak beni çok sarstı. Ama işin tuhaf kısmı içim büyük bir inatla Barlas'a güvenmek istiyor. Ve sesi konuştuğu kısıtlı sürelerde içime işliyor, ben bunu önleyemiyorum. Tek bildiği bu sefer geç kalmak istemiyorum. Hiç bir şeye geç kalmak istemiyorum. Benden alınan o kadar çok şey var ki. Bazen kendi içimle konuşuyorum. Belki burda kaldığım içi bunları hissediyorum. Belki yanılıyorum ama içimde bir yer kocaman hayır diye itiraz ediyor. Ve ben o yere bile isteye teslim oluyorum. Eve gelişimizin üstünden yalaşık iki saate yakın geçti. Düşünceler içinde unutmuş olduğum sancım kendinin varlığını belli eder şekilde aniden karnıma saplandı. Almaya unuttuğum ağrı kesici başıma büyük bir dert olacak. Geç olsa da sonunda bunun farkına varıyorum.

İçerden gelen tıkırtılardan Barlas'ın yemek hazırladığı anlaşılıyor. Halim olmadığı ve sancım şiddettini arttırdığı için yatakta cenin pozisyonuma geçiş yapıyorum. İçimden tek daum yatak yorgan ısıracak duma kadar sancımın artmaması. Ama gidişat bunun aksini gösteriyor. Aradan geçen yarım saatlik bir zamandan sonra Barlas'ın sesi geliyor.

'' Zümra yemek hazır''

Bana kullandığı hatta kullanmak zorunda olduğu sayılı kelimelerden biri. Cevap vermiyorum. Neden bilmiyorum ama ne yapacağını merak ediyorum. Ve tekrar aynı kelime ile sesi kulaklarıma doluyor.

'' Zümra hadi yemek hazır''

Bende yine cevap yok. Odama yaklaşan adım sesleri ile merak seviyem zirve yapıyor. Tabii aynı zamanda sancı seviyemde. İstemsiz olarak kendimi iyice kıvranır pozisyonda buluyorum. Odamın kapısı iki kere hafifçe tıklıyor. Benden ses yok tabii hem sancı hem merak baya zordayım.

''Zümra uyuyormusun?'' istikrar sürüyor cevap vermeme konusunda. Barlas sanırım cevap alma konusunda en az benim kadar istikrarlı ki tekrar sesleniyor.

'' Zümra kusura bakma giriyorum''

Sözlerinin bitişi ile odamın kapısı açılıyor. Bana doğru gelen her adım sesi ile kalbim yarış yapıyor sanki. Ve tabii ki sancım öyle bir seyiyeye geliyor ki, onun yatağın başına gelmesi ile benim inlemem aynı anda oluyor.

'' Ahh'' akabinde kıvranmaya başlıyorum. Gidişat hiç iyi görünmüyor. Bu sancı yüzünden bayıldığımı bile hatırlıyorum. Aynı anda annemin başımda bekleyip sıcak su torbası getirmesi ve ayaklarıma sıcak havlu sarması geliyor gözümün önüne. Küçük bir hıçkırık ben mani olamadan boğazımdan kopup gidiyor.

'' Zümra neyin var? ''

Konuşamıyorum boğazımda ki yumru buna izin vermiyor. Bir çok duygu hepsi aynı anda beni güçsüz düşürüyor. Neden ve nasıl oldu bilmiyorum ama zorla iki kelime çıkıyor dudaklarımdan.

'' Annemi asla affetmeyeceğim''

Yatağın kenarının çöktüğünü hissediyorum. Eş zamanlı olarak üstümün örtüldüğünü. Ve başımda sıcak bir el.

'' Neyin var?''

Tutuldum sanki ama kalbim vücüdumun, dilimin tutukluğuna inat almış başını gidiyor. Dur desem dinlemez ki. Alışkın değil şefkate ve bu benim canımı yakacak. Yakacak olmasına rağmen dur demiyorum. Koşuyor bilmediğim bir diyara, ardına bakmadan. Tek ve en büyük korkum karşısına çıkacak olan duvar. Ama bile bile durdurmuyorum.

'' Geçer birazdan, kusura bakma''

'' Yapma Zümra''

'' Neyi ?''

'' Şu anda yaptığını''

Bıkkınca ve artan ağrımın sebep olduğu can yanması ile...

'' Ne yapıyorum Barlas'' dişlerimin arkasından çıkıyor sanki sesim.

'' Kendini saklama, acılarını saklama, kendi canını başkasından daha çok yakıyorsun''

Şaşkınlıkla ağır bir şekilde başımı ondan tarafa döndürüyorum. Bana söyledikleri aslında buraya geldiğimden beri kendi yaptıkları. Ve bunu bana söylemesi tuhafıma gidiyor. Bu yüzden acımın verdiği imkan derecesinde sesim yükselerek...

'' Kendi yaptığın şeyleri neden bana söylüyorsun?''

''Zorluğunu ve benden götürdüklerini bildiğim için''

Verdiği cevap irkilmeme sebep oluyor. Korktuğum duvarın soğuk varlığını bir kez daha hissediyorum. ağrım kokrtuğum seviyeye geliyor. Ve istemeyerekte olsa Barlas'a yanaklarıma hücum eden kırmızılığa inat...

'' Bugün ağrı kesici almayı unuttum. Evde sıcak su torbası var mı ? Bu ağrı başka şekilde geçmez.'' sözlerimi bitirir bitirmez utancımdan arkamı dönüyorum.

'' Biliyorum sıcak tutman gerek kendini. Bugün markette bıraktığın pakette banyoda. Altta ki çekmeceye koydum. Nöbetçi eczane merkezdedir evde yalnız kalman iyi olmaz. Şafak getirecek ilacı.''

Kulaklarımdan kalbime düşen her bir harf yüksek bir yerden düştü sanki. Anlamış hastalığımın ne olduğunu anlamış. Sevinç ve utanç bir arada ne tuhaf. Hiç sesimi çıkaramıyorum. Ve tekrar konuşmaya başlıyor benden ses çıkmayınca.

'' Şafak ancak geç vakitte gelebileceğini söyledi. Sıcak durman lazım yoksa daha zorlanabilirsin.''

Yatakta ki ağırlık kalbimin yerinden firar sebebi oluyor. Ne olur düşündüğüm şeyi yapma. Ne olur ben burada sabaha kadar kıvranayım. Ama sen sakın aklımdaki hareketi yapma. Son direncimi bana bırak ne olur... Ne olur.

Bedenimdeki sıcaklık... Ensemde ki nefes... ve karnımdaki eller...

Kalbim... Yerinde değil artık ve ben onu geri getiremem. Tutamam artık, dinlemez beni dönmez geri.

'' Elif'ten biliyorum bu sancının sebebini, Şafak gelene kadar sıcak olman lazım.''

Kulaklarımdan kalbime düşen her bir harf buzdan kalıp artık... Benim ısınmam lazım değil mi ? Ama buz tuttu bedenim, umudum ve kalbim ve gözlerimden damlayan her bir damla buz...

Herksese kocaman bir merhaba... Bölüm kısa oldu ama bu ikinci kısım olması sebebi ile böyle oldu. 10. bölüm bunu telafi edeceğim bunun sözünü veriyorum. Sizlerden yorum ve beğenilerinizi mutlaka bekliyorum.  Sevgi ile kalın :))