Destined as One

Chapter 10: Trap

10: Trap

Sopya's POV

"Myca! Sa tingin mo si Jose or si Ameor?" Tanong ko habang hawak dalawa kong cellphone.

Si Myca naman busy naman sa pagtwitwitter. Nagising na kami kanina pa kasi naman nung matutulog na dapat ako, langya bigla siyang nagising tas nagiingay ingay sa kwarto.

"AMEOR NALANG. ANG BANGO KASI NUNG PANGALAN NIYA." Sabi niya at tumawa.

Napa face palm ako.

"PLEASE SEE DA JOKE." Sabi niya at tinuloy ang pag twitter.

"Gago Myca sagutin mo ng maayos." Sabi ko at humiga sa kama.

"Hay. Just follow your heart. Sino ba talaga gusto mo? Diba magka MU na kayo ni Jose? Then why not choose him? Pero bakit sa tinagal ng oras ngayon mo lang naisip si Ameor? Hay yan kasi masyado kang padalos dalos pag dating sa pagmamahal!" Sabi ni Myca at sinara laptop niya.

Kate's POV

"Hey, Kate gising na. Its time for lunch." I heard someone waking me up but then i just covered my pillow above my ears. Can't she see im sleepy?

"Don't keep me waiting." Sabi nito habang nakaupo sa edge ng bed ko.

Wait wait, 'SHE' doesn't sound 'SHE' at all.

WELL IF HE'S A GUY HE SHOULD LEAVE MY ROOM. And hello i don't want him seeing me like this!

Hindi ako bumangon but then i secretly gave him a glare. He's voice seems familiar.

"Babangon lang ako if you leave my room." Sabi ko ng mahinahon at maantok antok pa.

I heard him chuckled but i don't hear any foot steps at all. So no choice. I took the pillow beside me at ano'y binato ito sakaniya. Hindi ko alam kung sumapul sa mukha niya kasi nakatakpan parin ng unan mukha ko.

But then i heard a loud "bugh" kaya kinabahan ako. HALA BAKA NABAGOK ULO NIYA. Lord patawad!!! Nakapatay ba ako?!

Hindi ko parin siya chineck pero sumilip lang ako ng kaonti. Pero nakarinig na naman ako ng tawa. GRRR he's pissing me off bigtime!

"Okay fine aalis nako. Just make sure to eat lunch ok?" Sabi nito and i heard footsteps at ang pagbukas sara ng pintuan.

I stayed for a while lying like that kasi baka nandito pa siya sa kwarto. But then no sudden movement around the room kaya i stood up and did my morning rituals.

Nag ayos na rin ako ng susuotin kong damit and bam! Pretty nako.

Bumaba ako saglit and i heard laughs around the hotel. Baka sila yon.

Pagbaba ko, i saw all of them in one dining table. Laughing and having fun. I scanned the people around the table but one caught my attention.

Oh my god. Isn't he the guy who drank my Jack Daniels at nag sabi na tawagin ko siyang GD??

William's POV

Im here right now outside, fixing Con and Jozsh's car. Kailangan na namin umalis dito as soon as possible. I don't feel like being safe around here.

Kung gusto niyo tanungin kung tinutulungan ako ng dalawa, PWES HINDI. Nandun sila sa loob ng hotel kumakain. Samanthalang ako nandito, naiinitan at natapatan ng araw. Pero okay lang naman malapit na kasi ako matapos.

While fixing the car, i heard someone approached me.

"Hey Will! Thanks for fixing our cars. Here's a glass of water." Sabi niya and gave me the glass.

"Thanks Con." Sabi ko nalang at nilagok ito.

"Aren't you tired?" Sabi ni Con at umupo sa trunk ng car niya.

"I am. Kaso tatapusin ko pa to." Sabi ko while i test kung okay na yung car.

"Jozsh is so lucky to have you." Sabi niya and gave me a smile.

Hindi ako nakapagsalita. Wala naman kaming relasyon ni Jozsh. Bestfriends lang that's it. Pero i think, one sided lang itong nararamdaman ko.

"I better get going! Just approach us kung tapos na. Also, your food is already prepared. Ciao!" Sabi niya at pumasok sa loob ng building.

Napailing nalang ako. Siya talaga pinakamabait sakanilang lahat. No doubt naging sila ni Ashton. Oo alam ko. Kinikwento nga kasi si Jozsh.

When everything is set, i went inside of the building at nakita ko silang masayang kumakain. Hindi na nila ako hinintay?! Yung luggages din nila nasa labas na kasi mag checheck out na kami after eating.

I sat beside GD and Jelo na masayang kumakain. Im still bothered kung bakit dapat GD tawag ko sa isang yon. Eh mas matino naman ang pangalan niya kesa sa "GD." Hay lalabo talaga nila.

Oo nga pala, si Jelo at GD nga pala ay mga kabarkada ko. We met somehow nung high school pa. Pinadala ko nga pala sila sa bar non para bantayan sila Jozsh. Kaso nga umalis sila agad hindi ko alam kung bakit.

Habang kumakain, nakapagtataka lang. Bakit kami lang yung nandito sa hotel? Malaki laki naman siya at mukhang madaming occupants pero bakit kami lang ang kumakain?

Binilisan kong ubusin pagkain ko to examine the whole hotel.

It seems big but it seems quiet too. Nagmadali kong pinuntahan lahat ng luggage nila at isa isa itong nilabas at pinasok sa mga kotse.

"WILL! Hindi ka naman atat umalis!" Sabi ni Jozsh at sila't nagtawanan.

Haha very funny.

When all luggages are set, i went to them and gave a speech. Pero mahina lang at baka mapansin ng ibang 'OCCUPANTS' na paalis na kami.

"Guys hindi niyo ba napapansin, malaki ang hotel pero tayo lang ang kumakain. Tahimik rin siya. Last time i check mostly full na yung rooms dito." Sabi ko calmly.

Masyado nakong sanay sa mga gantong sitwasyon kaso hindi ko sila kayang mapahamak.

Natahimik sila ng onti. After a few minutes they all stood up and slowly walked papunta sa labas.

Yes we need to leave now. When i was, too, approached the exit, i forgot that ricci is still on the room, resting.

Mabilis akong pumunta sa kwarto niya. And i saw her siting on the bed side at kinusot kusot mata niya. WELL AT LAST GISING NA SIYA. Kay bigat pa naman tong dalhin.

"So you're awake?" Sabi ko at nilapitan siya.

Bigla siyang napatayo pero natumba ng kaonti. And her face looks like she's scared. SCARED OF ME?!

"Wag ka matakot. Paalis naman na tayo dito. Yung mga kaibigan mo nasa labas na. Ano let's go? Or bubuhatin na naman kita?" Sabi ko and chuckled.

But her face is not changing kaya nag tataka nako.

"Anong meron?!" Tanong ko.

Nung malapit na ako sakaniya, bigla siyang may tinuro sa likod ko. Alam ko na kung ano to. Hindi nako magpapaligoy ligoy pa kaya nilabas ko ang baril sa bulsa ko and shielded Ricci.

I saw a lot of Men in Black all around the room. And all their guns are pointed straight to us. I smirked a little and backed up reaching the window behind me.

I took a peek and i saw more outside, surrounding all our friends.

Napasinghap ako. Pag narinig nila ang mga putok ng baril, baka yun mga nasa baba paputukin na nila yung sakanila. But then i don't have any choice. We're surrounded. And we need to fight.

I took another gun on my other pocket and gave it to Ricci. She look shocked but then tinanggap naman din niya ito.

"Serve it as my Bday gift." Sabi ko at walang ano'y pinaputok ang baril ko.