The Neighbors

Κεφάλαιο 17

*Louis*

Με το που έφυγε, έκλεισα τα ματια μου κανοντας μια προσπάθεια να κοιμηθώ..

Αλλά που τέτοια τύχη.
Ξαφνικά,τρεις χτύποι στην πόρτα με εκανε να ανατιναχθω απο το κρεβάτι.

-Κύριε Tomlinson,το πρωινό σας,ειπε η νοσοκόμα μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο .
-Δεν..πεινάω
-Πρέπει όμως..θα σας κάνει καλό.
Θα βοηθήσει στην ανάρρωση σας.
-Δεν είμαι άρρωστος,δεν το χρειάζομαι..
-Και τι χρειάζεστε τότε ?,είπε δυνατά , καθαρά νευριασμενη
- Να πάρω ένα τηλέφωνο .
-Μα δεν θυμάστε τίποτα...Πώς θα πάρετε τηλέφωνο ?
-Απα δώσε μου το κινητό σου!,φώναξα ,ξέροντας ότι αυτό δεν αρμόζει στο χαρακτήρα μου,αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.
Οταν μου το έδωσε ,άρχισα να πληκτρολογώ έναν αριθμό.
Τα δάχτυλα μου πήγαιναν αυτόματα,χωρίς να τα ελέγχω.
Έβαλα τότε το ακουστικό στο αυτί μου και περίμενα κάποιος να απαντήσει.

-Παρακαλώ?!,μια αντρική φωνή ακούστηκε από την άλλη γραμμή.
-Χα..Χάρι?
-Ναι?Lou ..Εσύ είσαι?
-Ναι..
-Έγινε τίποτα?
-Oh Όχι απλά θέλω να έρθεις εδώ.
-Μα πριν από λίγο έφυγα από κει.
-Ναι το ξέρω απλά ...Θέλω να έρθεις εδώ .Θέλω να με βγάλεις από εδωμεσα.,σχεδον το παρακάλεσα.
-Δεν μπορω να το κάνω αυτό Lou..πρέπει να το πει ο γιατρός πότε θα είσαι έτοιμος να βγεις.
-Λες να μην το ξέρω?Απλά..Θέλω να φύγω από εδώ.Θέλω να έρθω κοντά σου.
-Lou...
-Μπορείς?..
-Θα..θα προσπαθήσω.,είπε διστακτικά.
-Σε ευχαριστώ μωρό μου.,ειπα και έκλεισα το στόμα μου απότομα με το χέρι μου.
-Τί?
-Ε..τι..τίποτα!Δεν ήθελα να..,ειπα ντροπιασμενος
-Όχι δεν πειράζει.Μου άρεσε έτσι κι αλλιως,είπε γλυκά.

-Τελειώνεις?Πρέπει να πάω και αλλού!,μου φώναξε η νοσοκόμα που καθόταν από διπλα μου.
-Ναι,τώρα,μισό,...θα σε περιμένω Χαζ.,ειπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

[...]

*Harry*

Σηκώθηκα από το κρεβάτι γρήγορα και ξαντυθηκα.Τι μερα και αυτη!Έβαλα τα παπουτσια μου,πήρα κλειδιά και κινητό και βγήκα έξω.
Μπήκα μέσα στο αμάξι και άρχισα να οδηγώ προς το νοσοκομείο.
Ευτυχώς δεν είναι μακριά!

Σε 20 λεπτα περιπου είχα φτάσει και έτρεξα προς το γραφείο του γιατρού του Louis .

Χτύπησα δύο-Τρεις φορές και ανοιξα την πόρτα .

-Γεια σας..Είμαι ο φίλος του Louis Tomlinson..
-Αα Ναι σωστά..Ο Χαρνι?
-Χάρι
-Ναι σωστά Χάρι..λοιπόν?Γιατί είσαι εδώ?
-Εμ..βασικά θα ήθελα να σας ρωτησω αν θα μπορούσα να πάρω τον louis σπίτι.
-Δεν νομίζω Χάρι..Είναι δύσκολο να τον αφήσω απο δω.Δε του έχει επανέλθει η μνήμη ακόμα και ειναι επικίνδυνο.
-Ναι κύριε το ξέρω αυτό.Αλλά σας υπόσχομαι πως θα τον προσέχω.
-Δεν ξέρω..
-Αν είναι κλεισμένος εδώ μέσα ,δύσκολα θα του επανέλθει η μνήμη.Πρέπει να βιώσει καταστάσεις για να του επανέλθει πιο εύκολα .
-Δεν έχεις και άδικο..Αλλά Δεν...

-Αφήστε με σας παρακαλώ!,μια φωνή ακούστηκε από πίσω μου
-LOU!,ειπα και έτρεξα να τον αγκαλιάσω.
Εκείνος ορμιξε πάνω μου και πέρασε τα πόδια του γυρω από την μέση μου.
-Πώς μπόρεσες και σηκωθηκες από το κρεβάτι?
-Δεν..Δεν ξέρω...απλά το έκανα.,γέλασε ελαφρά.

-Συγγνώμη που σας διακόπτω..αλλά κύριε  Tomlinson δεν πρέπει να σας αφήσω να βγείτε..ακόμα τουλάχιστον.
Πρεπει να ελέγχουμε την πίεση σας,τα τραύματα σας...το γεγονός ότι ζήσατε ήταν θαύμα.
Σαν κάποιος να σας έσπρωξε..
με αποτέλεσμα να σας παρει ξοφαλτσα το αυτοκίνητο ή ο,τι αλλο σας χτύπησε.

-Μα θελω..
-Ξέρω...αλλά με φέρνετε σε δυσκολη θέση..Δεν εχω άλλη επιλογή.
Για μια εβδομάδα τουλάχιστον θα αναγκαστείτε να την περάσετε εδώ.,είπε και οι δύο μας σχηματησαμε στο πρόσωπό μας μια θλιμμένη έκφραση.

*Λου*

-Καλώς...Μια εβδομάδα είναι..τι μπορεί να πάει στραβά,ειπα από μέσα μου...

Hallo:(
Είναι μικρό...αλλά τα "καλύτερα" ερχονται στο επόμενο κεφάλαιο...
Όχι...Δεν κάνω σποιλ:(
Λοιπόν...Σχολιάστε or smt και πείτε μου την γνώμη σας...πραγματικά θα με βοηθήσει πολυ♥
Τα λεμε στο επόμενο👊♥