The Neighbors

Κεφάλαιο 30

*Louis*

2 χρονια πλέον σε αυτό το Πανεπιστήμιο και για πρώτη φορά στην ζωή μου νοιώθω ολοκληρωμένος.
Θέλω να πω...ανεξάρτητα από το να έχεις κάποιον να σε αγαπάει  και να σε υποστηρίζει σε κάθε σου βήμα δεν ήταν αρκετό για να σε κάνει να νοιώσεις πλήρης.

Η σχολή αυτή,παρόλο που δεν ήταν "όνειρο ζωης",οπως ηταν για τον Harry, κατάφερε να κατακτήσει την θέση της στην καρδιά μου.

Τελικά είναι αλήθεια ότι οι εμπειρίες της φοιτητικής ζωής είναι αξέχαστες.

Ο Harry και ο Liam είναι από τους λίγους αριστούχους της σχολής,ο Niall είναι απλά συνεπής,
ενω ο Zayn τα έχει σχεδόν παρατήσει λογο ερωτικής απογοήτευσης.

Όσον αφορά για μένα, όσο και αν θέλω να το πενευτω ο Steve με θεωρεί  το μεγαλύτερο αστέρι ποδοσφαίρου στην σχολή....και όπως λέει και εκείνος "Σύντομα και σε ολόκληρη την Αγγλία".
Σχεδόν κάθε μέρα μου υπενθυμίζει να συνεχίζω την προσπαθώ και κάποια μέρα θα φτάσω ψηλα.

_______

-Tomlinson!,φώναξε ο κ.Steve από μακριά καθώς αποχωρούσα από το γήπεδο.
-Ναι?,ρώτησα καπως λαχανιασμένος από την 2ωρη προπόνηση.

-Ετοιμασου και σε μια ώρα σε θέλω στο γραφείο μου.,είπε αυστηρά και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο γρηγορα.
Ξέρω ότι δεν έχω κάνει κατι κακο αλλά το μυαλό μου μόνο εκεί μπορούσε να πάει .

-Εγινε κατι?,ρώτησα ανήσυχος
-Τι?Οχι οχι μικρε... Είναι καλά νέα.Εμ...ισως και λίγο κακα αλλά κυρίως καλα.
-Oh..
-Σε μια ωρα!,είπε και άρχισε να προχωρά προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια ,έβγαλα την μπλούζα μου και μπήκα μέσα στην ντουζιεαρα να ξαπληθω.

- Louis?,ρώτησε κάποιος απέξω καθώς εγώ έβαζα σαμπουάν στα μαλλιά μου.
Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος είναι λογο του δυνατού ήχου του νερού που έπεφτε ασταμάτητα.
-Κανω μπανιοοο,είπα τραγουδιστα αγνοώντας τον ενοχλητικό τύπο.
-ε οχι.
-Ε ναι.
-Τελειωνεις;
-Harry ?,ρώτησα όταν καταλάβα ότι ήταν αυτος.
- Να μπω μέσα?,ρώτησε.Ακομα και αν δεν τον βλέπω μπορώ να φανταστώ πόσο κόκκινα είναι τα μάγουλά του.
Δεν συνηθίζει να με ρωτα τέτοιου είδους  ερωτήσεις.
-Εμ...τελειώνω ...αν θες να περιμε-
- Να μπω τώρα?Δεν είναι κανένας
στ'αποδυτήρια Lou..
-Εμ..okay., είπα ντροπαλά και άνοιξα την σκουροχρωμη γυάλινη πόρτα,
κρυμμένος από πίσω από αυτήν , ενω εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα βιαστικά ο Harry.