The Neighbors

Κεφάλαιο 31

*Louis *

Τα χέρια μου έτρεμαν , η καρδιά μου  χτυπούσε δυνατά, από τα μάτια μου προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρια να μην τρέξουν και γίνω ρεζίλι σε όλους όσους περνούσαν και  οι σκέψεις με χτυπούσαν κατακούτελα.

Έτρεξα γρήγορα μακριά από το κτήριο και βγήκα σε ένα μικρό δασάκι πίσω από την σχολή.
Οταν έφτασα εκει ακούμπησα την πλάτη μου σε ένα δέντρο και άφησα επιτέλους τα δάκρια να τρέξουν.

Όταν μετά από κάποια λεπτά που είχα ηρεμήσει άρχισα να σκέφτομαι και να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου.

Δεν θέλω να γίνω διάσημος!
Δεν θέλω δημοσιότητα!
Δεν θέλω λεφτά!
Δεν θέλω κανένα...
Μόνο αυτον!
Θέλω να είμαστε ευτυχισμένοι.
Και είμαστε!

Αυτό θα τα καταστρέψει όλα!ΌΛΑ

Βγάζοντας από την τσέπη μου το κινητό και κρατώντας το στο δεξί μου χέρι ,πληκτρολόγησα γρήγορα τον αριθμό του και περίμενα να απαντήσει .

-Παρακαλω?,απάντησε μετά απο 3 χτυπήματα.
-Harry..Hazz...πρε-πρεπει να μιλήσουμε.
-Louis?Κλαις?Lou!Πού είσαι?
- Σε 1 ωρα να είσαι στο δωμάτιό μου θα σε περιμενω...
-Ο-οκ....που είσαι τωρα?
-Σε μια ώρα στο δωμάτιό μου!,είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Το τηλέφωνο έκλεισε και πήγα στο δωμάτιό μου .
Πριν μπω σκούπισα τα μάτια μου αλλά  αυτό δεν ήταν αρκετο.

-Wow.. Louis!Ήρεμα μεγάλε τι έγινε? ,με ρώτησε ο Niall ανήσυχος ενω ταυτόχρονα  με κοιτούσε και ο Luke.
-Μπορειτε να φύγετε?
-Που-που να πάμε?,ρώτησε επιτέλους ο Luke.
-ΦΎΓΕΤΕ!,Φώναξα και ο Niall τρόμαξε αλλά μετά από λίγο έκανε νόημα στον Luke να βγουν έξω.
-Συγγνωμη...δεν ήθελα να σας φωνάξω.. Θέλω να μείνω για λίγο μόνος...πρακαλω..
-Καταλαβαινω..ο,τι θες είμαστε εδώ,είπε κι βγηκαν έξω.

Ήμουν πλεον μόνος στο δωματιο περιμένοντας τον.
Βγάζοντας μια κραυγή,τραβώντας τα μαλλιά μου ξάπλωσα στο κρεβάτι και συνέχισα  να κλαιω.

Παίρνοντας στα χέρια μου ένα στυλό και ένα πρόχειρο χαρτί άρχισα να γράφω.
Μόνο έτσι θα μπορούσα να ξεδωσω.
Όπως κάνω πάντα...
Το να τοποθετήσω τις σκέψεις μου σε χαρτί ηταν ο μόνος τροπος να σταματήσω να κλαιω και να συνέλθω.
Αυτό είναι!,σκέφτηκα και άρχισα  να γράφω ασταμάτητα. Έσβηνα, ξαναεγραφα και μετά ξαναεσβηνα.

Η πόρτα χτύπησε μετά από μια ώρα  και σηκωθηκα να ανοιξω.
Το αγόρι έτρεξε πάνω μου και με αγκάλιασε σφιχτά κάνοντάς με να ρίξω κάτω το χαρτί και το στυλό που κρατούσα.