The Neighbors

Κεφάλαιο 19

Ημέρα 5η

*Louis*

Η ωρα είναι 4:00 τα ξημερώματα.
Το μυαλό μου είναι κολλημένο στο να ακούει τον ήχο του ρολογιού του τοιχου για ώρες και ύπνος δυστυχώς ακόμα να με πάρει.

Χωρίς να θέλω να κάνω φασαρία,σηκώθηκα αργά αργά,για να ακουστεί το τρίξιμο από το κρεβάτι,και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.

Την άνοιξα με αργές κινήσεις και βγηκα έξω στον διάδρομο.
Είχε ησυχία.
Δεν ήταν κανένας εκεί έξω.
Η ατμόσφαιρα μου θυμίζε κάτι ταινίες τρόμου που ξαφνικά εμφανίζεται ένας ψυχοπαθής και σε κυνηγά.

Ακολούθησα την πινακίδα που έγραφε έξοδος και έτρεξα προς τα κει.

Με αυτό το γελοιο φόρεμα που φοράνε στους ασθενείς έτρεξα έξω από το κτήριο.
Δεν θα άντεχα εκεί ούτε για μια νύχτα ακόμα.

Οι δρόμοι άδειοι,σκοτεινοί και κύριο και πιο σημαντικό...αγνωστοι για μενα.

Τοτε ,στην γωνία ενος κτηριου απο την απέναντι πλευρά, μπόρεσα να δω έναν νεαρο να καπνίζει και τον πλησίασα.

-Έχεις ένα τσιγάρο?,τον ρώτησα κι εκείνος μου
πρόσφερε το δικό του.
-Ειναι το τελευταίο,είπε με μια βαθιά,σκοτεινή φωνη.
Το άρπαξα από τα χέρια του και τότε ρούφηξα με δύναμη.
-Είσαι καλά?,τον ρώτησα κι εκείνος ρούφηξε την μύτη του...σαν-σαν να εκλεγε.
-Ναι..
-Δεν το νομίζω.
-Όχι δεν είμαι...αλλά δεν σε αφορά!,ύψωσε την φωνή του.
-Δε-να βοηθήσω ήθελα!,ειπα ενοχλημένος.
-Συγγνώμη δεν ήθελα να σε προσβάλω..Είμαι ο Frank,είπε κα μου έδωσε το χέρι του.
-Louis χάρηκα!
-Γιατί είσαι έξω τέτοια ώρα?φορώντας αυτά?Γιατί βγήκες έξω από το νοσοκομείο?
-Δεν αντέχω άλλο εκεί μέσα!
Είχα σκοπό να το σκάσω...αλλά δεν ξερω που είμαι,δεν θυμάμαι και δεν εχω κινητο ,ούτε καν αυτοκίνητο!,ειπα με μια ανάσα.
-wow,ηρέμησε μεγαλε, θα σε πάω εγώ όπου θέλεις.
-Θα το κάνεις αυτό για μένα?,ρώτησα ενθουσιασμένος!
-Φυσικά..Έτσι κι αλλιως..Δεν έχω λόγο να κάθομαι άλλο εδώ έξω περιμένοντας να..
-Να?..
-Η κοπέλα μου είναι σε κόμμα.
Τράκαρε με το μηχανακι και εδω και 2 εβδομάδες δεν εχει ξυπνήσει.
-Λυπάμαι...Όμως θα πάνε όλα καλά!Μην ανησυχείς!
Ξέρει ότι την αγαπάς και θα ξυπνήσει για σένα!Είμαι σίγουρος για αυτό!