The Neighbors

Κεφάλαιο 13

*Λούι*

Το μπλε-μαύρο χρώμα της νύχτας,είχε ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του στον ουρανό,με μερικά αστέρια να είναι ανακατεμένα με αυτό.
Το φεγγάρι είναι στρογγυλό και το φως που βγάζει ,φωτίζει ολη την θαλασσα!..και προπαντός τα σμαράγδι ματια του αγοριού μου ,που κάθετε δίπλα μου.

Καθόμαστε στην σιωπή...και απλά απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο θέαμα μπροστά μας.Μακριά από την φασαρία της πόλης.

Οταν πλεον ειχα πιαστεί(Γιατί καθόμουν στην ίδια θέση για ωρες) έκανα με μια απότομη κίνηση να σηκωθώ ,αλλά απέτυχα παταγωδώς,καθώς είχα ξεχάσει το σπασμένο μου χέρι...είχα δώσει ώθηση σε αυτό.
Ένα δυνατό "κρακ" ακουστηκε ,και ύστερα ακολούθησε μια κραυγή δικια μου.
-Αααουτσ!,φώναξα και τρόμαξα τον Χάρι.
-Λου?Είσαι καλά?,ειπε ανήσυχος και σηκώθηκε από την άμμο για να με βοηθήσει να σηκωθώ.
-Είμαι...Καλά..,ειπα και έπιασα το χέρι του και σηκώθηκα.
-Έλα να σε βοηθήσω ειπα και με πήρε στην αγκαλιά του,κρατώντας με το ενα χέρι το σώμα μου και με το άλλο τα πόδια μου.Είναι μια συνήθεια που την κάνουμε συχνά τώρα τελευταία.

-Που θες να παμε?,με ρώτησε και γέλασα.
-Νοιώθω σαν νύφη!
-Θα γίνει και αυτό κάποια μέρα..Τώρα που θες να παμε?,με ξαναρώτησε.
-Εμ...Για παγωτό!
-Πάλι?
-Μου αρέσουν τα παγωτά!,ειπα και γέλασε
-Ωραία λοιπόν..Πάμε για παγωτό.

Όταν φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο,με άφησε κάτω και κατευθυνθήκαμε προς το παγωτατζοδικο.
-Εδώ έχει τα καλύτερα παγωτά!,ειπε ενθουσιασμένος.
- Έχει παγωτό μπισκότο?,ρώτησα χαμογελώντας
-Το καλύτερο ,ειπε και μου τράβηξε το χέρι πριν μπούμε μέσα.

Όταν μπήκαμε ,άφησα ενστικτωδώς το χέρι του Χάρι,όταν αντίκρισα την αδερφή μου,την λοττι,με κάτι αλλά κορίτσια να κάθονται σε ενα τραπέζι και να τρώνε παγωτο.

-Λούι!,ειπε και ετρεξε πάνω μου.
Με αγκάλιασε και ύστερα απομακρύνθηκε ντροπαλά όταν αντίκρισε τον Χάρι.
-Γεια..Χάρι!,ειπε και το χρώμα στα μάγουλα της ήταν κατακόκκινο.
-Γεια σου λοττι!Τι κάνεις?,ρώτησε και της χαμογέλασε.Εγώ από μέσα μου ήθελα τόσο πολύ να γελάσω ..αλλά μετά σκέφτηκα πόσο άβολα θα νοιώθει.

-Λοττι...Μετά αν ειναι θέλουμε να σου πούμε κάτι!,λέω και οι λέξεις από το στόμα βγαίνουν αυθόρμητα.

-Να μου πείτε?και οι δύο?,γέλασε ελαφρά και χαριτωμένα..Όπως πάντα.

-Ναι..θα τα πούμε αργότερα!Μην φύγεις όταν τελειώσεις!,της υπενθυμισα
-Οκ!Τα λέμε!Γεια Χάρι!,λέει και τρέχει πάλι πίσω στις φίλες της.