The Neighbors

Κεφάλαιο 6

*Λούι*

Πλέον το σκοταδι είχε φύγει και είχε ξεπροβάλει ο ήλιο ,ο οποίος φώτιζε τις καστανοξανθες μπουκλες του.
Σε λίγη ώρα πρέπει να τον ξυπνήσω.Πόσο το μισώ αυτό!Μακάρι να μπορούσα να τον κοιτάω για πάντα!Πρέπει όμως..
Του χαϊδεύω το κεφάλι του και του δίνω ένα απαλό φιλί στο βελούδινο μάγουλο του.
Εκείνος χαμογέλασε και άνοιξε σιγά σιγά τα ματια του, τα οποία γυάλιζαν από το φως του ήλιου.
-Χάρι,του ψιθύρισα που καλά καλα δεν άκουσα τον εαυτό μου και εκείνος δεν μίλησε.
-Χάρι σήκω!θα χάσεις το διαγώνισμα!,του ξαναυπεθυμησα κι εκεινος ανασηκωθηκε ταραγμένος.
-Τι ώρα είναι??,με ρώτησε ανήσυχος ψάχνοντας τα πράγματα του για να ετοιμαστει
-8:30 ,του απαντάω και ξεφυσαει.
-Αμάν ρε λουις..με τρομαξες!Τώρα θα δεις!,μου είπε και άρχισε να με γαργαλαει ξεφεύγοντας μου δυνατα γέλια.
Μόλις σταμάτησε ξάπλωσε ξανά δίπλα μου και τον πήρα αγκαλιά.Το χαμόγελο του είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά ,οπως αντίστοιχα και το δικό μου.
Με αγκάλιασε σφιχτά και χώθηκε μέσα στην αγκαλιά μου και το χαμόγελο του όλο και μεγαλωνε. Μπορεί να μην το έβλεπα ,αλλά μπορουσα να το νοιώσω...Είναι υπέροχο αυτό το συναίσθημα!Να νοιώθεις ότι κανείς αυτόν που αγαπάς να χαμογελάει,να τον κάνεις χαρούμενο χωρίς να προσπαθείς καν.

*Χαρι*

Είχα χωθεί μέσα στην αγκαλιά του.Μπορουσα να νοιώσω την ζεστασιά του.Μπορούσα να νοιώσω την καρδιά του να χτυπάει πάνω στο στήθος του μεταδίδοντας αυτόν τον χτύπο πάνω στο δικό μου.Μπορούσα να μυρίσω αυτό το φρέσκο άρωμα από τα φρεσκοπλημενα ρούχα του και αυτη την διακριτική του κολόνια που σου τρυπάει την μύτη.
Το χαμόγελο μου είχε γίνει διαπλατο και πιθανότατα να φαίνομαι σαν ηλίθιος!Αλλά πραγματικά δεν με νοιάζει!Δεν με νοιάζει καθόλου!Το μόνο που με νοιάζει είναι να είμαι εγώ και αυτός ,μόνοι μας!
Η ώρα έχει πάει 9:20 και γράφω στις 10:15.Ίσως πρέπει να ετοιμαστώ.
Σηκώθηκα από την αιωρα ,κατέβηκα προσεκτικά και φόρεσα τα αθλητικά μου.
Ο Λουίς με κοίταζε σιωπηλός,χωρίς να πει τίποτα.Το μόνο που μπορούσα να δω ήταν ένα τεράστιο χαμόγελο στο οποίο είχαν σχηματιστεί δύο τεράστια λακακια .
-Λουίς πρέπει να φύγω,του λέω στεγνά
-Θα έρθω κι εγώ μαζί,μου λέει και ξαφβιαζομαι .Από που κι ώσπου ο λουις μαζί μου στο σχολείο?
-Εμ..Κοίτα..,του είπα τραυλιζοντας
-Τι έγινε Χάρι?Δεν με θες?,με ρώτησε και με βρηκε απροετοίμαστο στην απάντηση μου.
-Δεν έχω πρόβλημα έλα,του λέω
-Μάλιστα Σταιλς...Μάλιστα...,μου απάντησε με σοβαρό ύφος σηκώνοντας το ένα φρύδι προκαλώντας μου ένα δυνατο γέλιο.

Μαζέψαμε πρόχειρα τα πράγματα εκεί και βγήκαμε από το δάσος από ένα μικρο δρομάκι.
Πήραμε κάθετα την λεωφόρο και στριψαμε σε ένα στενό όπου εκεί βρισκόταν τον σχολείο μου.
-Χάρι..,μου λέει και τον κοιτάω στα μάτια έχοντας ελάχιστη απόσταση μεταξύ μας.
-Έλα ,του λεω
-Δώσε μου ένα φιλί!Τον κοίταξα περίεργα και αρνήθηκα την πρόταση του.
-Λουίς Όχι..Όχι εδώ τουλάχιστον!Οχι μπροστά σε ολο το σχολείο!Δεν μπορω!,του λέω και φανηκα λιγο απότομος αλλά πραγματικά δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
-Τώρα Χάρι που δεν μας βλέπει κανείς!Μου λέει απότομα και με φιλαει με ένα πεταχτο φιλί στο στόμα.

Μα πώς μπόρεσε?!Ένοιωθα λες και όλο το σχολειο μας κοιτούσε και γέλαγε!Απ'όλα αυτά ,τίποτα δεν έγινε και όλα ήταν στη φαντασία μου.Πάλι καλά!Δεν ξέρω πώς θα ένοιωθα αν μας έβλεπαν.Ουτε στα αγορια(ζειν,λιαμ,νιαλλ)δεν είχαμε τολμήσει να φιληθουμε μπροστά τους,που στο κάτω κάτω μας ξέρουν αρκετό καιρό,τουλάχιστον εμένα δηλαδή.

Μπαίνω μες στην αίθουσα.Κάθομαι και ο καθηγητής μας παραδίδει τις κόλλες κι εγώ γράφω όλα τα στοιχεία μου και το ονοματεπώνυμό μου.
Ύστερα μας δίνει και μια άλλη σελιδα που περιείχε τα θέματα.
Ξεκινάω να διαβάζω το πρώτο.

1)Τι ονομάζουμε ομοιοσταση και τι είναι απαραίτητο για να γίνει?Δώστε δύο παραδείγματα.

Είναι εύκολο!!
Διαβάζω και τα υπόλοιπα θέματα τα οποία είναι εξίσου εύκολα με το πρωτο και αρχίζω να γράφω.
Καθώς έγραφα δεν μου ερχόταν στο μυαλό οι απαντήσεις αλλα η φιγούρα του Λούις ο οποίος εξέφραζε τις απαντήσεις.

Τελειώνω το γράψιμο μετά από λίγη ώρα και πλέον νοιώθω τόσο ανακουφισμένος .
Τι θα έκανα αν δεν ήταν ο λουις?!Είμαι τόσο τυχερός που τον γνώρισα!Είναι τόσο σπάνιο και δύσκολο να γνωρίσεις καποιον σαν και αυτόν.
Κάποιον που να σε υποστηρίζει και να σου φέρεται με τετοιο τροπο χωρις να εισπράττει κάποιο κέρδος ή κάτι τέτοιο!

Χεεευ😂Ξανα και ξανά😂
λοιπόν ορίστε το νέο κεφάλαιο.Ελπιζω να σας άρεσε.Εβαλα και εικονες τις οποιες τις ειχα ξεχασει τελειως😂😂.
Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο γιατί όπως είπα δεν εχω και πολύ χρόνο.
Τελικα ,λέω τα κεφάλαια να τα κανω σχετικά μικρα ώστε να μην σας κουράζουν εσάς κι εμένα.
Θα βγαινουν πάνω κάτω γύρω στις 700 λέξεις .Αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο γιατί εξαρτάται από το κεφάλαιο .
Τελως πάντων..το επόμενο ,αν έχω χρόνο μπορεί να μπει και αύριο.

Επίσης ευχαριστω ολες-ους εσας που σχολιάζεται και γενικά με υπορτηριζουν❤❤
Τα λεμε λοιπόν👊💚💙🌈