The Neighbors

Κεφάλαιο 2

*Louis*

Το πρωί σηκώθηκα με πονοκέφαλο και ακόμα οι χθεσινές μου σκέψεις δεν έχουν φύγει.Ένοιωθα σαν να μην έχω κοιμηθεί καθόλου.Τι στο καλό? πώς γίνεται αυτό?Να ερωτεύτηκα ένα αγόρι?Μάλλον μου λείπει η πρώην. Ναι...αυτό είναι.

Δηλαδή θέλω να πω ότι ποτέ μου δεν ειχα την επιθυμία ή κάτι τετοιο για να το εχω τωρα.

Δεν ...απλά δεν γίνεται..αλλά δεν μπορώ να τον βγαλω απο τον μυαλό μου.
Σηκώθηκα και φόρεσα τις ζεστές παντόφλες μου που μου είχε πάρει τα Χριστούγεννα η μητέρα μου και κατέβηκα τις σκάλες.Η μητέρα μου ήταν στην κουζινα και τακτοποιουσε κάτι πιάτα στα ντουλάπια και οι μικρές μου αδερφές καθόντουσαν στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση.
-Καλημέρα,είπα νυσταγμένα  τρίβοντας τα ματια μου
-Καλημέρα Lou! ,απάντησε μια φωνή από την κουζίνα
-Καλημέρα Louis,μου απάντησαν και οι μικρές μου αδερφές καθώς μου έκαναν χώρο να καθήσω μαζί τους στον καναπέ.
-Louis έλα λίγο που σε θέλω,ειπε η μαμά από την κουζίνα και σηκωθηκα και κατευθύνθηκα προς τα'κει.
-Τι θέλεις ?ρώτησα και ένοιωθα τα μάτι μου να κλείνουν από την νυστα και από τον πονοκέφαλο.
-Με ποιον μιλούσες εχθές?άκουγα φωνές αλλά δεν κατέβηκα..
-Ω..εμ..Ήταν από απέναντι!είπα και ξέχασα αμέσως την νυστα μου
-Ποιοι απέναντι?
-Οι γείτονες μαμα...ηρθε ενα αγορι που ειναι λιγο ποιο μικρος απο μενα και μας έφερε κέικ για το καλωσόρισμα, πολύ καλό παιδί,τον συμπάθησα...,που να ήξερε η μητέρα μου οτι αυτη η συμπαθεια ειναι κατι παραπανω.

-Aww!Πολύ ευγενικό εκ μέσους τους.Ζήτησες ευχαριστώ?ελπιζω ΝΑΙ Louis William Tomlinson !είπε επιθετικά και μου ξέφυγε ένα γέλιο ,νευοντας της καταφατικά.
-Ωραία ,χαίρομαι..Τώρα πήγαινε πάρε μου ψωμί και γάλα για να σας φτιάξω πρωινό!
-Από που?ρώτησα
-Έχει φούρνο λιγο πιο κάτω από δω.
-Ωραία θα ντυθω και θα πάω!

[...]

Βγήκα στον δρόμο φορώντας ένα τζιν με μια άσπρη μπλούζα και βανς και κατευθύνθηκα προς τον φούρνο.Δεν είναι πολύ μακριά ,δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι μας.Καθώς πλησιαζα η καρδιά μου χτυπούσε όλο και ποιο δυνατά,γιατί θυμήθηκα ότι εκεί δουλεύει ο Harry.
Δεν ήξερα καν τον λόγο που είχα αγχωθεί τόσο.Δεν μου έχει ξαναγίνει κάτι τετοιο.Μέχρι να το καταλάβω είχα μπει ήδη μέσα!
-Louis!ακούστηκε αυτή η χαρακτηριστική φωνή που δεν την ξεχνάς εύκολα
-Harry!του απάντησα χωρίς σκέψη ξεχνώντας το αγχος μου για λιγο
-Τι κάνεις?Είσαι καλά?Φαίνεσαι λίγο κουρασμένος,ειπε νευρικά
-Ναι είμαι..ηταν μεγάλη μερα η χθεσινή και είμαι λίγο κουρασμένος..ξέρεις,είπα κι εξησα λιγο τον σβέρκο μου.