*Λου*Έτρεχα χωρίς να ελέγχω τα πόδια μου,κατευθυνόμενος σε απροσδιόριστη κατεύθυνση.
Τα δάκρυα μου δεν αργησαν να αρχίσουν να κυλούν.
Τα μάγουλα μου είναι υγρά και καθώς τρέχω νοιώθω ένα ψύχος να τα στεγνώνει.
Νοιώθω τόσο κουρασμένος πλέον.
Όχι από το τρέξιμο,ούτε από το ξενύχτι ,αλλά από την θλιψη που περιβάλει το μυαλό και την ψυχή μου.
Γιατί να είναι ετσι τα πράγματα?
Γιατί πολύ απλά δε μπορεί να αποδεχτεί ότι είμαι διαφορετικός από αυτόν!Αυτό όμως είναι το λιγότερο που μπορώ να πω για αυτόν!
Τόσα..Τόσα χρόνια με μεγάλωνε ενας υποκριτής..Ενας ψεύτης!
Που προσπιοταν ότι με αγαπούσε σαν γιο του.Ότι με αγαπούσε σαν παιδί του!
Έκανα μάλλον λάθος...Χα..μάλλον..Νοιώθω ένα βάρος στο στήθος μου να με ψυχοπλακωνει και σε συνδυασμό με τις σκέψεις μου ειναι το ποιο απαίσιο συναίσθημα που έχω νοιώσει ποτέ.
Ύστερα από λίγο,δίχως να έχω αντοχή να συνεχίσω,σταματώ και κάθομαι στην κρύα άσφαλτο ,κρατώντας τα γόνατα μου στο στήθος μου για να ζεσταθω
Το θερμό -κίτρινο φως έπεφτε ακριβώς από πάνω μου κάνοντας με να νοιώθω οτι ειμαι επίκεντρο του δρόμου.Χαρι..σκεφτηκα..
Ειναι μονος που μπορει να με καταλάβει. Ο μόνος που μπορεί να νοιώσει τι νοιώθω.Ο μόνος που θα με υποστηρίξει.Δεν θέλω όμως να τον κανω να νοιώσει άσχημα για μένα..Και δεν θα το κανω.
Σηκώθηκα από το πάτωμα και άρχισα να περπατάω.
Αυτή τη φορά τα βήματα μου είναι αργά και βαριά.
-ΓΑΜΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!,φώναξα απελπισμένος χτυπώντας με μπουνιά με τόση δύναμη έναν τοίχο μέχρι που ματωσαν τα χέρια μου .
Πλέον είχαν μουδιασει και δεν τα ένοιωθα .Αγνοώντας τον πονο ,συνέχισα με το κεφάλι μου είναι σκυμμένο χωρίς να βλέπω που πατάω ή που πηγαίνω.
-Είσαι καλά φίλε?,άκουσα μια φωνη από πίσω μου.
-Τι?,σήκωσα το κεφαλι μου και μετα ξαναεπεσε κάτω.
YOU ARE READING
The Neighbors
FanfictionΗ ζωή του Louis αλλάζει όταν μετακομίζει σε μία νέα περιοχή μαζί με την μητέρα του και τις τρείς αδερφές του.Εκεί δημιουργεί νέες φιλίες και καταφέρνει να ερωτευτεί ένα ψηλό αγόρι με καστανόξανθες μπούκλες και καταπράσινα μάτια. Αντίστοιχα και η ζωή...