His Passion(Billionaire Bachelor Series 1)

Passion 38

"So, what the hell is the meaning of that, Amanda?" Anang papa niya nang silang apat nalang ang natira sa loob ng conference room. Seryoso lang itong nakatingin sa kanya habang siya naman ay mahigpit ang kapit sa braso ng boyfriend niya.

"I'm sorry Pa for my behaviour. I'm just a little pissed because Jacob didn't answered my calls. I know that it was so childish of me to just barged in here and rant. I'm sorry." Naiiyak na paliwanag niya habang nakayuko.

"Hey. Why are you crying? Don't cry, sweetheart.." Anang Jacob habang inaalo siya.

"Tss..why are you being emotional, Clarey? Hindi ka naman papaluin ni Tito ah!" Komento naman ng pinsan niya na prenteng nakaupo lamang sa isang tabi.

"Paki mo ba?! Eh sa naiiyak ako eh!" Singhal niya sa pinsan na nakangisi lang sa kanya.

"Ano ka bata? Kaya mo na ngang gumawa ng bata eh!" Anito na lalong ikinainis niya.

"Shut up,Jeremy! I hate you na! Sisiraan kita kay Krizzia! Akala mo ha!" Sigaw niya dito habang pinipigilan naman siya ng boyfriend niya na seryoso na din na nakatingin sa kanya. Napairap tuloy siya at nagbaba nalang ng tingin.

"Let's go home,Amanda. Now." Biglang sambit ng Papa niya na ikinabaling niya ng tingin rito. Madilim ang mukha nito at seryosong nauna ng lumabas ng conference room. Sumunod naman ang pinsan niya na nakangisi lamang ang mukha. Ang sarap tuloy hambalusin ang gwapong mukha nito.

"Now na,Clarey. Not later but now." He smirked before he finally go out of the room.

Nakangiwing napatingin tuloy siya sa nobyo niya na madilim na rin ang buong mukha.

"I'm sorry,Jacob. I I- didn't mean what I have said. Nainis lang talaga ako dahil hindi mo sinasagot ang mga tawag ko..I.- ahm-"

"Just go now. We'all talk but not now." Anito at tumalikod na sa kanya na ikinasama ng loob niya.

"I'm really sorry,Jacob." Aniya bago tumalikod. Humihikbi pa siya habang naglalakad papasok ng elevator nang mapansin niya na hinihintay pa siya ng Papa niya at ng pinsan niya.

"Get in. Now." Anang papa niya na nananatiling madilim ang ekspresyon ng mukha.

Tahimik na pumasok nalang siya at napahikbi sa isang sulok. Ni hindi niya pinansin ang pagtawag ng pinsan niya sa kanya. Nakayuko lang siya at tahimik na umiiyak hanggang sa makalabas sila at makarating sa sasakyan.

"Get in the car now,Amanda." Utos ng ama niya na walang reklamo niyang sinunod. Wala siyang ganang makipagtalo. Nasasaktan siya sa kaalamang galit ang ama niya sa kanya. Pati ang boyfriend niya ay ayaw din siyang kausapin. Siguro nga napahiya ito sa babae nito. Hmmp. Mas maganda at sexy naman siya kumpara dito. Mas matangkad lang talaga ito sa kanya.

Tahimik lamang ang naging biyahe nila patungong mansyon. Hindi na nga niya napigilan ang pagbigat ng talukap ng kanyang mga mata. Parang napagod talaga siya at inaantok na. Bahala na. Matutulog muna siya.

"Princess.. Gising na." Anang boses ng mama niya na nagpamulat ng mga mata niya.

"Ma..bakit po?" Inaantok pang sabi niya.

"It's already past two in the afternoon and you haven't eaten your lunch yet. Come on, I cooked your favorite food." Nakangiting sabi nito at dahan- dahang pinabangon siya mula sa pagkakahiga.

"Past two? Kaya pala nagugutom na ako Ma.." Aniya at tumayo na. "Mag-aayos lang po ako at bababa na rin."

"Okay,Princess. Hihintayin nalang kita sa dining room, okay?" Anito at tumayo na para lumabas ng kwarto niya nang tumango siya pabalik.

Pagkarating niya ng dining room ay naupo siya agad at kumuha ng pagkain. She's famished at sigurado siyang mapapadami ang kain niya.

"Where's Papa?" Aniya habang nilalantakan ang buttered chicken na sinawsaw niya sa peanut butter. Sarap na sarap pa siya habang napapailing nalang ang mama niya na nakatingin sa kanya.

"May meeting na naman siya. But he said that the two of you will talk later at dinner." Her mother's forehead wrinkled afterwards." Anong pag-uusapan ninyo ng Papa mo Amanda?"

"Ahmm.. Wala naman,Ma. Hehe." Aniya at nag-iwas ng tingin dito. Guilty as charged ang peg niya.

"I'm your mother,Amanda. And I know when you're lying or not. So, what are you going to talk about later?"

Napabuntong-hininga nalang siya at magsimulang magkwento sa mama niya tungkol sa nangayari kanina. Seryosong nakinig lamang ito at tumatango tango kapag kinakailangan.

"So, what do you think,Ma? Will Papa get angry with me because of what I did? But I think he's angry already coz he doesn't talk to me awhile ago." Paglilitanya niya habang pinagpatuloy pa rin ang pagkain. Busog na busog na siya ngunit parang ayaw niya pa ring tumigil sa pagkain. Feeling nga niya tumataba siya. These past few days kasi ay nagiging magana na talaga siya sa pagkain.

"What you did is out of character, Princess..but I do understand you. Your Papa won't be angry with you. Your boyfriend is just a little upset but he'all forgive you. So, don't pout your lips and stop eating already, okay?" Mahabang litanya nito na ikinangiti niya.

"Thank you,Mama. Sana nga hindi sila galit sa akin." Parang batang saad niya at nagpangalumbaba. Tinabi naman ng mama niya ang mga pagkain at tumayo na.

"They won't,Amanda. They love you. They won't be angry with you for so long." Kiming ngiti nito at naglakad na patungong kusina.

Naiwan siyang napaisip dahil sa sinabi ng mama niya. Sigurado siyang mahal siya ng Papa niya. Papa niya yun eh. Eh si Jacob? Mahal siya. Pero baka dahil sa katangahang ginawa niya ay baka humanap ito ng iba. At yun ang pinakaayaw niyang mangyari. Jacob is hers. And nobody has the right to get what is hers.

Itaga pa ninyo sa mukha ng hipon na iyon. Si Jacob ay kay Amanda lang. Walang hipon, octopus o ahas ang makakaagaw ng kanya. Dahil ang kay Amanda ay kay Amanda.