Tadhana

Kabanata 5

Kabanata 5

Laking gulat ko ng nakita ko si kuya Dan na nakatayo sa labas ng airport na halatang naghihintay sa amin. Pagkahinto ni kuya Tom ng sasakyan ay dali-dali kong lumabas at tumakbo papunta kay kuya.

"Woaw. Chill hahahahaha." Natatawang sabi ni kuya Dan.

"No chill kuya hahahaha! I missed you, kuya!" Sabi ko habang nakayakap sa kanya.

"Oa nito." Biglang sulpot ni kuya Tom sa ming likod.

Sumakay na kami sa sasakyan. Dumaan kami sa isang restaurant para makakain dahil gutom daw si Daniel ng sobra-sobra.

"Walang pinagbago ng bahay ah?" komento ni kuya.

"Yung mga nakatira lang yata ang nagbago. Parang si Alisson, ayan, sobrang taba na." Tugon ni kuya Tom.

"What? Ang sexy ko kaya." Nakabusangot kong sagot sa kanya.

"Kailan ba uuwi si mama?" Seryosong tanong ni kuya Dan.

"We don't know. She said, after the event uuwi na agad siya." Tugon ni kuya Tom. Ayon nga. Si mama may event na pinuntahan na tungkol sa business. May business si mama. Restaurant and a coffee shop. Chef si mama, eksperto siya sa baking and cooking. Kilala na din yung negosyo ni mama dito sa Cebu.

"Ok. Magpapahinga muna ko."

Napagpasyahan ko na ding pumunta na sa aking kwarto para makatuloh ulit. Nadaanan ko ang silid na tambakan ng aming dating gamit at alaala. Nakita kong nakasindi ang ilaw roon. Sumilip ako at nakita si Kuya na nakadungaw sa isang larawan. Pumasok ako at dinaluhan siya roon.

Di siya lumingon sa aking pagtabi sa kanya. Hawak-hawak niya ang litrato namin. Yung litratong buo at masaya pa kami.

"Nagkikita ba kayo ni papa doon, kuya?" Tanong ko.

"Busy siya. Busy din ako." Tugon niya.

May bagong pamilya na si papa sa manila. May isa siyang anak na babae. Humingi naman siya ng pahintulot sa aming tatlo na magpapakasal siya ulit at bubuo ng bagong pamilya.

Minsan naiisip ko, life is so damn unfair and we don't have any choice but to deal with it.

Mas pinili niyang bumuo ng bago kaysa sa buuin yung dati.

"We used to be the happiest family. I thought we're the perfect family. Pero sa isang iglap, naglaho nalang lahat ng iyon." Nakatingin lang si kuya sa family picture na hawak niya. Kita sa mga mata namin na masayang-masaya kami roon. Ngayon, masaya nga kami pero kita sa mata ang kalungkutan at pangungulila.

"Until now kuya, I still don't know what's the reason kung bakit sila naghiwalay." Napatingin na din ako sa litrato namin.

"Me too. We always heard them screamed to each other pero di ko pa rin talaga alam ba't ganun." Kuya Tom imserted. He embrace me and kuya Dan.

"Maybe soon. We'll know everything sa tamang panahon." Saad ni kuya Dan sa amin.

Close kami ni papa. Only girl lang kasi. Sobra akong nasaktan noong nalaman kong di na titira ulit si papa kasama namin. Sobrang sakit ang naidulot nun sa akin at sa amin. Akala ko yun na ang huling pagkakataong ako'y iiwan ng isa sa mahal ko sa buhay. Isang taong nakalipas mula noong umalis si papa, si lola naman ang lumisan at nang-iwan. She died. Nagkaroon siya ng cancer na nalaman nalang namin kung kailan malala na at nasa huling stage na. Iniwan niya din ako, kaming lahat. Masakit pero kakayanin. Kakayanin dahil may bukas pang naghihintay. Nariyan pa naman sila kuya't mama at sina George at Anne.

Makatapos ang ilang taon, may taong dumating sa buhay ko at nagpabago nito. He's Rafael Liam Lopez. Tambay ako halos araw-araw sa POD o di kaya'y sa principal's office, minsan sa guidance. Isa kasi siya sa officer ng student council kaya minsan nandoon siya. Nakikita at naririnig niya palagi ang mga pinagsasabi nila sa akin sa office.

Nakilala ko siya dahil pinalinis sa akin ng POD ang student council room at nandoon siya at ng mga kasama niya. Nakakahiya man pero kailangan kong gawin para sa ID kong naconfiscate, di kasi makakapasok ng school pag walang ID. Malamang.

We became friends after I cleaned that room, I don't know how it happened. Magaan lang ang loob ko sa kanya. Magkasama na kami kahit saan. We became best of friends, nakilala niya din si George but never siyang nakilala ni Anne.

Naiba ang landas ko. Noong si Alisson na laging nasa POD at Principal's office dahil sa katarantaduhan ay ngayo'y di na napupunta doon dahil sa kabaitan. He changed me a lot. Nagbago ako. Nabago ang mga nakasanayan ko.

Nagconfess siya. He said that he likes me. Naisip kong iba ang gusto sa mahal.

"Hey c'mon, magpahinga ka mina sa kwarto mo." Kuya Tom sai interrupting flashbacks.

"Ye fine." Tugon ko at lumabas na kaming tatlo sa silid.

Pumasok na ako sa kwarto ko at ibinagsak ang katawan sa kama. Kinuha ko ang phone sa bulsa at binasa ang mga messages roon. May mensaheng galing kay George.

Babe~
Balita ko na bumalik daw si kuya Daniel? Can I go there?

AliGanda~
Ya. Nandito nga siya. Ye, punta ka lang if ya want. Adieus~

Di na siya nagreply dahil nakatulog nako. Medyo madilim na sa labas ng nagising ako. May mga mensahe sa phone ko na puro group messages. Kaurat.

Bumangon ako at pumuntang study table ko. Binuksan ko ang laptop ko para, wala lang. Trip. At ng may kumatok sa pinto alangan namang sa bintana, ano pahihirapan sarili? Psh!

"Yo Ali?" Si George pala.

"Come in idiot." Tugon ko sa kanya.

"Panget!" Napahinto ako sa tawag niya sakin. Panget. Minsan kasi yan yung tawag niya sa akin pag nang-aasar. "Hmm. May naalala ang bruha! Hahaha." Tawang pang-aasar niya kaya nabayo ko sa kanya ang laptop, dejoke lang, binayo ko sa kanya ang unan na malapit sa akin.

"Wala akong naalala. Di ko siya maalala. Patay na siya. Pinatay ko na siya! Gusto mong sumama?" Sigaw ko sa kanya.

"Hmm. Brutal ka masyado, bitter pa. Masyado ka pang defensive. Ahem. Di pa completely heal ang puso ni ateng. Hahahahahahaha" Parang baliw na tugon niya.