TABLO: AŞKIN RENKLERİ

KIZ İSTEME MERASİMİ- Bölüm 29

 Keyifli okumalar diliyorum.

Hayatınızdan aşk ve sevgi , bedeninizden sağlık ve ruhunuzdan  umut hiç eksik olmasın. Kendinize iyi bakın. Değerli olduğunuzu unutmayın.

CEMRE 

Rüzgar ve Güney abi birkaç saat yanımızda kaldıktan sonra kapıya korumaları dikerek Renan Ağa'nın konağına geri dönmüşlerdi. Laçin'e baktığımda mutluluğunun yanı sıra gerginliğini de apaçık görebiliyordum. Tabi onu rahatlatmak da bana düşüyordu. Gözlerini pencereden dışarıya dikmiş bir taraftan da tırnaklarını yerken sevimli görünüyordu. Yanına gittim. 

"Laçin, arkadaşım neden bu kadar gerginsin? Bak her şey yoluna giriyor işte, baban seni Güney' e verecek. Artık mutlu olmalısın sen de..."

Laçin bana bakarak buruk gülümsemesinin ardından içini dökmeye başlayınca ben de ona hak vermiştim.

"Cemre biliyorum, herşey yoluna girecek. Ama yine de korkuyorum. Ben aileme karşı geldim, töreyi çiğnedim. en önemlisi de onları terk ettim. Şimdi evime kolumda bir adamla gideceğim . Babam affettiğini söylese de bana kırgındır. Kızgındır. Hem öyle olmasa bile ben aileme eskisi gibi bakamam, töreye karşı beni savunmayan babama eskisi kadar yoğun bir sevgi besleyemem."

Laçin haklıydı, törenin katı ve diktatör yanı ortadaydı. Bir insanın hayatı değil, törenin yasaları geçerliydi. elimi omzuna koydum ve onu kendime doğru çevirdim. Arkadaşıma sımsıkı sarıldım. 

"Haklısın canım, ama biz töreye yenilmedik, kaderin oyunlarına da karşı geldik. Bizim için her şey artık bambaşka olacak. Zayıf düşmemeliyiz. Başımız daha da dik olmalı karşılarında anlıyor musun beni? Kadını hakir gören zihniyete inat biz dimdik ve güçlü durmalıyız. Gözlerinin içine içine bakmalıyız ki, gözlerimizdeki kıvılcım kalplerini yaksın. Böylece yavaş yavaş kalplerindeki buz dağlarını eritebiliriz. Biz bu düzeni yavaş yavaş değiştireceğiz Laçin, önce sen ve ben...Sonra diğer genç kızlar, çocuklarımızı düşün. Kendilerine biçilen hayatları yaşamamalılar arkadaşım. eskiden şanssız olduğuma inanırdım Laçin, yani annemle babamı kaybettiğimde yıkılmıştım. Sanki ben de onlarla birliğe toprağa girmiştim. ama bak yanımda yeniden bir ailem var, beni seven bir adam var. Bir ağabeyim bile oldu. Kaybettiklerimi özleyeceğim; onların yerini hiçbir şey dolduramaz. Ama yeni ailemi de sımsıkı sarılarak doya doya hissedeceğim. Rüzgar bir gün kocam olacak. Masal'da kızım. Belki başka çocuklarım da olur. Bildiğim tek bir gerçek var;  sevdiklerim için savaşacağım. O yüzden sen de olanları unut ve önüne bak. Güney abimle mutlu olacaksın. O çok güçlü bir adam ve ne töreye ne de babana yenileceğini düşünmüyorum."

Laçin gözlerini fal taşı gibi açmış beni dinliyordu. Duruşunu iyice dikleştirdi." Haklısın Cemre, gerçekten de bu hayat bizim. Kimse hayatımızı elimizden alamaz. Ne olursa olsun o eve başım dik gireceğim. Hatalı bakışlarımı silip senin de söylediğin gibi içimdeki ateşle bakacağım onlara. Ben haklıydım. Güney'i asla bırakmam. Okula da devam ederiz değil mi?"

"Ederiz canım, ederiz güzel gözlüm. Bizim okumamız gerek. tüm kaybettiklerimizi geri kazanacağız. İlk başta da öz güvenimizi tabi ki. Ama önce yatıp dinlenmezsek sabah şiş gözlerle pek iyi olacağımız sanmıyorum."

Sohbet çok güzel olsa da Diyarbakır'ın havası daha ilk günden beni çarpmıştı. Uyumazsam kendime gelemeyecektim. Bir süre yatakta düşündükten sonra göz kapaklarıma yenik düşmüştüm. Sabah kapının kırılırcasına çalınması ile pijamayla koşturdum kapıya. Güney abim ve Rüzgar kapıda sinirli yüz ifadeleri ile karşılamışlardı beni." Size de günaydın!" diyerek odaya davet ettim onları. Laçin ise yataktan fırlamış odaya kaçmıştı. Yetişme tarzındandı sanırım evleneceği adam da gelmiş olsa üzerinde bir çekingenlik vardı haliyle. Güney abim gergin görünüyordu." Saat on oldu. Bu ne uykusu böyle. Size bir şey oldu sandım"