Beneath the Ocean's Ridge

Part III

Kinikilig ako.

Hindi lang sa ulam namin ngayon na sinigang na meat, kundi pati na rin sa ginagawa ni Nathan saken.

"Umm, rice ka pa?" pag-alok ko sakanya.

"Sure." he smiled at me.

Gosh! Ang gwapo!

Kaming dalawa lang ni Nathan ang nandito. Si mommy kase may meeting sa tagaytay kaya hanggang bukas ng gabi sya wala.

"Sooo anong gusto mo'ng gawin after natin kumain?" tanong ko sakanya.

"Manood na lang tayo." hinugasan nya ang pinagkainan nya at pumunta sa may DVD stand "Eto nalang, World War Z." sabi nya.

"Ahh sige insert mo na."

Dumiretso ako sa kusina saka nagprepare ng drinks namin. Ano kaya ang magandang iprepare na drink?

Wine? Iced tea? Coffee? Tea?

"Umm, Nate anong gusto mong drink?" tanong ko.

"Coffee nalang."

*phone rings*

"Aya your phone's ringing."

Tumakbo ako at sinagot ang phone ko.

"Hello?"

(Hey Aya. Is Nathan there?)

"Opo ate, nasa sala."

(Can I talk to him?)

Binigay ko kay Nate yung phone ko.

"Kyla?"

"Dito ako naglunch kay Aya."

"Ayoko."

"You can do that alone."

"Ayoko nga e."

"Here's your phone, Aya."

Binigay ko na din sakanya yung coffee at nagstart na kaming manood.

"Anong nangyari?" tanong ko sakanya.

"Aya, this is none of your business so will you please stop asking me those?" ininom nya yung coffee.

Oo, dirediretso nyang ininom saka tumayo.

"I guess I'll just leave you alone, for now."

Lumabas sya ng door at iniwan ako sa loob nang mag-isa.

Calling... Ate Kyla

"Hi, ate."

(Aya, were at St. Lukes right now )

"Hala, bakit ate?"

(Annika--)

"Hala ano nangyari kay ate Annika?!"

(Chill. Nahimatay lang sya.)

"Pupunta po ako dyan bukas."

And then I ended the call.

"Aya?"

Si mommy!

Umakyat ako sa kwarto ko hindi dahil natatakot ako sakanya, pero dahil ayokong ipamukha nya sa akin na ako ang mali.

"Where are you, Jiara?!"

Nilock ko ang pintuan, pinatay ang ilaw at dahan dahan na nagtiptoe papunta sa kama ko.

"Aya, answer me!"

Tinakpan ko yung tenga ko habang nasa kwarto ko at nakalock ang pinto. Ngayon lang ako sinigawan ni mommy ng ganun, hindi ko nga alam kung mahal nya pa ako.

I checked the time on my phone, 11:37pm.

Medyo matagal akong nagstay sa kwarto, nung wala nang sumisigaw, kinuha ko yung rope.

Pero hindi ako magbibigti, bababa lang ako sa window ko gamit 'to.

"I just wanna leave this world." sabi ko at kasabay ng pagbagsak ko ang pagtulo ng luha ko at pagiyak ng malakas na ulan.

I ran. Just ran.

Hindi ko alam kung san ako pumupunta.

Nasasaktan ako. Halo halong sakit ang dumapo sa puso ko simula nung nakita ko sya.

Takbo....

Takbo....

"Nathan?!"

--Nathan--

I know there's something about her. She's familiar, very familiar.

"Nathan?"

"Oh hi dad."

Umupo si dad sa kama ko.

"I heard of what happened to Annika."

"Yes, she was sent to the hospital."

"And it was your fault. Right, Nathan?"

Tumungo ako dahil alam kong may hiling na naman sya sa akin.

"You must like her."

"Dad--!"

"Just do it for the sake of our company!"

Lahat na lang kase ng pinapagawa sa akin ni dad galing sa kumpanya namin. Nasasakal na din kase ako.

"I... I-I don't know if I can do it, dad. I'm sorry, but I already like someone else."

Lumabas ako ng kwarto ko saka sinabing...

"I wanna leave this world."

Hindi ko alam kung saan ako pupunta, gusto ko nalang mawala sa mundo na to.

I ran and just let my feet drop me anywhere.

Naramdaman ko na lang na nasa tubig na pala ako. I mean, nasa shoreline na pala ako ng dagat.

Why does this world have to be so cruel to me?

Kumuha ako ng bato at ibinato sa tubig pero f*ck natalsikan ako!

Pero hindi pala yun tubig na galing sa dagat, ulan pala yun. Ang saklap naman, magkakalagnat pa ata ako nito wala akong dalang damit. Bakit ba kase naglayas pa ako?

"Nathan?!

Tumingin ako sa pagitan ng mga puno na tila ay tinatakot.

"Sino ka?!" sigaw ko.

Nagtiptoe ako palapit dun sa mga puno pero nagulat nalang ako nung may bumatok sa akin.

"AAAAHAHHHHHHH!!!!"

Tumakbo ako nang nakita ko yung babae, nakakatakot.

*splash*

Hanggang dun nalang at di ko na namalayan dahil ang nakita ko na lang ay may babaeng nakangiti na lumapit sa akin at tuluyan na akong nawalan ng malay.

***

"Psssst."

May tumutusok sa tagiliran ko, pero ayaw ko pa rin idilat ang mata ko.

"Neeeytaaaaan.."

"Miss magiging okay ba sya?"

Matagal din akong hindi nakarinig ng boses na naguusap, pero ngulat na lang ako ng may kumanta bigla.

🎵Kahit na mahal kita, mahal kita pero merong kulang. Pa'no ba naman laging kilig at kasiyahan ang nararamdaman? Sana lang hanggang dulo at wag mapansin ang mga magulong teorya kung saan nagsimula lahat, dahil nga mahal kita; wala nang magbabago don.🎵

Its such a beautiful voice. Dumilat ako para makita kung sino yun.

1...

2...

3...

Now, I'm ready to see that girl who owns that soulful voice.