pregnant rogue

~~~ 5 ~~~

flashback...

Het enigste wat ik voel is zijn aanraking overal op mijn lichaam. Ik probeer tegen te stribbelen maar weet dat het geen enkele zin heeft. Ik ruik allemaal geuren als hij me meetrekt door het bos heen. Hij zorgt ervoor dat ik niet struikel of val of zo maar dat betekent dat hij me sommige stukken draagt zodat ik niet val. Pas in een soort muffe hut doet hij alles af.

Ik kijk hem kwaad aan. Zijn ogen fonkelen van plezier. 'Waar is mijn broertje' roep ik kwaad.

'Bij de rest van de nieuwe. Maar jij blijft bij mij. Jij krijgt een speciale taak.'

'Een speciale taak' vraag ik minachtend.

"Je blijft maagd voor je mate" roept mijn wolf naar me.

"Als dat mogelijk is natuurlijk! Hij heeft alle macht nu!"

'Jij mag mij hier gezelschap houden. Dat betekent dat je lief voor me bent anders krijg je geen eten of je broertje krijgt een zware training voor zijn kiezen.'

'Ik doe niets aan seks.'

'Wie zegt dat ik dat wil.'

Ik haal mijn schouders op. 'Goed' zegt hij, 'je probeert niet weg te rennen of ik kom achter je aan en je krijgt je broertje niet te zien.'

'Hoe vaak krijg ik mijn broertje dan te zien?'

'Eén keer per week als je je goed gedraagt. Dat kan ik meer laten worden als je lief bent voor me.'

Ik knik. 'Goed, ik ga even kleding halen voor je. Jij blijft hier.'

Ik knik weer en hij loopt weg. Ik kijk om me heen. De hut is rond. Er zijn twee ramen die naast het bed zijn. Nou ja bed. Het is een soort lage tafel met een matras erop en een paar losse dekens. Er liggen drie kussens op. Verder zijn er nog twee poefs in de hut.

Hij komt weer terug lopen. Hij heeft wat kleding bij zich. Dat legt hij neer op het matras. Hij gaat op één van de poefs zitten en hij kijkt grijnzend naar me. 'Wat' vraag ik.

'Kleed je om.'

'Voor jou? Dacht het niet hé!'

'Dan niet, maar dan blijf je voor altijd in die kleren lopen want jij kleed je alleen om voor mij.'

"Niet toegeven Christy"  roept mijn wolf.

"Natuurlijk doe ik dat niet Jennifer!"

"We gaan hem nooit zijn zin geven!"

"Totaal mee eens."

Ik wend mijn gezicht af van hem. Hij zucht, 'goed dan eigenwijs kind. Dan slaap je daarin. Tot je besluit om je om te kleden voor mij.'

Hij staat op en duwt me op bed. Hij pakt mijn polsen beet en bind die vast. Niet met het hele touw. Hij knoopt het andere deel om de poot. 'Wat doe je' vraag ik geërgerd.

'Jou vastbinden zodat je me niet kan doden of weg rennen van me.'

Ik snuif. Hij gaat achter me liggen en trekt de dekens over ons heen. 'Trusten babe' zegt hij grijnzend.

'Trusten' zeg ik nors.

Hij grinnikt en legt zijn arm over mijn buik heen. Hij valt na een tijdje in slaap. Ik val na even ook in slaap. Ik moet iets slapen want ik weet niet wat hij morgen van me verwacht!