pregnant rogue

~~~ 9 ~~~

Fynn gaat met Ryan mee naar huis. Ik blijf bij Darren. Hij heeft zijn zusje beloofd om me morgen aan zijn ouders voor te stellen. Nu lig ik in bed. Mijn "eigen" bed. De pup is onrustig wat wel vaker gebeurd maar deze keer is het echt erg. Na een tijdje begint het serieus heel erg veel pijn te doen. Ik stap uit bed en meteen begint de pup erger te schoppen. Ik loop de gang op. Langzaam zodat ik niet te veel pijn heb. Maar opeens word de pup nog onrustiger. Ik leun tegen de muur en zak langs de muur naar beneden. Ik bijt op mijn lip.

Alles doet pijn. Ik kijk naar Darrens kamerdeur. Het gaat me niet lukken om daarheen te kruipen. Dat zal te veel pijn doen. De tranen rollen ondertussen over mijn wangen en ik krijg het gevoel alsof ik geen adem krijg. Darren moet me nu helpen! Meteen! 'Darren' roep ik.

Binnen een paar seconden zit hij voor me. Door mijn tranen heen zie ik dat hij alleen een korte, zwarte sportbroek aan heeft en geen shirt. Hij is echt supergespierd en mijn wolf raakt meteen opgewonden. Maar het enigste wat ik voel is pijn! 'Kitten' zegt hij bezorgd, 'wat is er?'

'De pup... hij is... Ah!'

Ik grijp naar mijn buik. Hij legt zijn handen op mijn buik en de pup bedaard een beetje. 'Ssssh' sust hij, 'rustig maar kleintje.'

Ik kan weer normaal adem halen voor mijn gevoel. 'Rustig kitten' zegt Darren, 'kom.'

Hij tilt me op in bruidsstijl. Mijn buik raakt de zijne waardoor de pup zich tegen de wand drukt. 'Je bent koud kitten.'

Hij tilt me naar beneden en zet me neer op de bank waardoor hij me weer loslaat. Meteen word de pup weer onrustig. Ik kerm van de pijn. Hij gaat naast me zitten en trekt me op zijn schoot. Hij legt zijn hand op mijn buik. De pup drukt zich weer tegen zijn hand aan. 'Gaat het' vraagt hij bezorgd.

Ik knik, 'ja.'

'Is hij vaker zo onrustig' vraagt hij terwijl hij de tranen van mijn wangen afveegt.

'Nog nooit zo onrustig. Zijn vader was er een keer drie dagen lang niet, daarna moest hij wel even laten merken dat hij er weer was.'

Hij knikt en geeft een kus op mijn hoofd. 'Dus wat nu' vraag ik zacht.

'Is hij weer rustig nu?'

'Heel rustig, maar dat komt door jouw aanraking.'

Hij knikt en haalt voorzichtig zijn handen weg. Meteen begint de pup weer te schoppen. Ik krimp een beetje ineen. Hij legt snel weer zijn handen op mijn buik. 'Rustig kleintje' zegt hij zacht.

Ik laat me tegen hem aanzakken. Hij houd zijn handen op mijn buik en wrijft kleine rondjes over mijn buik. De pup blijft rustig wat ik echt superfijn vind. Na een tijdje val ik in slaap. Ik ben doodop en het is ook al één uur 's nachts en vandaag ga ik zijn ouders ontmoeten.