pregnant rogue

~~~ 18 ~~~

flashback...

Anderhalf jaar later ben ik echt al weken lang misselijk. Scott denkt dat ik gewoon griep heb maar vandaag laat hij de dokter toch komen.

Toen mijn broer terug kwam uit het bos vertelde hij me dat zijn wolf Jake heet. Hij is zelf een bruine wolf en niet heel groot eigenlijk. Er zit wel een witte vlek op zijn poot. Wat ik heel handig vind zo kan ik hem snel zien in de strijd. Als er ooit een strijd komt.

Maar mijn broertje lijkt mijn broertje niet meer. Hij gaat te veel met Scott om. Hij neemt de ideeën van Scott over en ik vind het vreselijk! Waar is mijn broertje gebleven die niet achter iedereen aanliep?!

Maar doordat hij nu dezelfde ideeën als Scott heeft is hij een soort van de rechterhand geworden van Scott.

Scott neemt me nu trouwens vaker mee buiten de hut. Als hij gaat trainen mag ik toekijken. En af en toe mag ik sparren met mijn broertje.

De jongens kijken me nog steeds grijnzend aan wat ik heel eng vind. Ik heb Scott gevraagd over wat hij heeft verteld. Hij heeft alleen verteld dat ik geen maagd meer ben en dat hij af en toe met me speelt. Zo noemt hij seks, spelen met me.

Maar nu lig ik weer in bed. Scott ligt achter me. Ik voel mijn eten van gisteravond weer omhoog komen en ren naar buiten. Ik geef over bij een boom. Scott komt achter me aan. 'Gaat het babe' vraagt hij.

Ik knik zacht. Hij tilt me op en draagt me weer de hut in. Hij zet me neer op bed. 'Gaat het babe' vraagt hij.

Ik slik. 'Wat is er met me? Als ik griep zou hebben dan moet dat allang weer over zijn, toch?'

Hij knikt, 'daar heb je gelijk in. Heb je meer gegeten?'

'Hoezo' vraag ik verontwaardigd.

'Niets, niets. Rustig maar. Ik laat Sergei al komen.'

Er komt op dat moment een man binnen. Hij is ongeveer eind twintig en heeft donkerbruin haar en groene ogen. 'Goedemorgen baas' zegt hij, 'en bazin.'

'Sinds wanneer ben ik dat' vraag ik aan Scott.

'Sinds ik jou claimde.'

Ik zucht en schud mijn hoofd. 'Wat is er aan de hand' vraagt Sergei.

'Ze is al weken misselijk en ik dacht aan griep' zegt Scott.

'Misselijk? Bent u onge...'

'Fack nee!'

Mijn adem stokt in mijn keel. Dit kan toch niet! Ik kan toch niet...?!

'Zwanger' vraagt Scott opgewonden.

'Dat vermoed ik wel baas.'

Ik begin snel adem te halen. 'Hey, hey' zegt Scott, 'rustig babe. Rustig.'

Alles gaat langs me heen. Tot mijn broertje opeens bij me zit. 'Wat is er zusje' vraagt hij.

'Ik ben zwanger' fluister ik.

Hij kijkt me twee seconden verbaasd aan en dan worden zijn ogen zwart. Hij staat op en stormt de hut uit. Ik hoor geschreeuw en gegrom. Na even komt Scott weer binnen. Hij heeft wat wonden op zijn borst en gezicht. 'Mijn broertje' vraag ik zacht.

Scott knikt, 'ik moet zeggen hij is heel sterk. Maar babe, je kan de pup niet weg laten halen. Die apparatuur hebben we niet. En ik wil niet dat jij doodbloed of zo.'

Hij gaat naast me zitten en trekt me tegen hem aan. 'Zie het positief in' zegt hij, 'dan heb je wat te doen als de pup er is.'

Ik knik zacht. Het kan me niets meer schelen ondertussen! Ik wil niet meer leven!