pregnant rogue

~~~ 3 ~~~

'Ha' zeg ik, 'wijs je me dan nu eindelijk af?'

'Nee, jij krijgt die pup en ik leg het in het bos. Misschien vind de vader het dan.'

'Maak me gewoon los en laat me gaan!'

'Nee.' Hij kijkt de vrouw aan, 'dank je Nina. Je kunt gaan. Sam, jij ook.'

De twee buigen hun hoofden en lopen weg. Ik snuif en kijk kwaad naar mijn mate. 'Wat kijk je' vraagt hij, 'jij blijft hier kitten.'

'Ik ga proberen om te ontsnappen mate.'

'Goed dan, dan sluit ik je op in een kamer.'

Hij begint me los te maken en trekt me mee naar de kamer aan het einde van de gang. Er zitten tralies voor het raam. Hij gooit me naar binnen. 'Tot later kitten' zegt hij voordat hij me opsluit.

Ik ren naar de deur en probeer die open te breken maar de deur is veel te sterk. Ik zak langs de deur naar beneden en haal diep adem. Geweldig! Opgesloten door mijn mate! En nog steeds niet dood!

Ik kijk de kamer rond. Op de grond ligt een matras met twee dikke dekens en een kussen. In de hoek staat een stoel en er is een kledingkast. Er is nog een deur. Die maak ik open. Er is een badkamer. Oké, dus die luxe heb ik wel.

Ik kijk heel even in de spiegel. Mijn blonde haren zitten door de war en onder mijn ogen zitten wallen. Ik heb sowieso al twee dagen amper geslapen.

Ik loop terug, pak de stoel en ga voor het raam zitten. Ik leg mijn voeten op de vensterbank en staar naar buiten. Hoe kom ik hier weg?! En het liefste niet levend!

Ik denk aan hoe ik rogue werd.

Ik ren door het huis. Opzoek naar mijn broertje, Fynn. Hij is pas veertien en kan dus nog niet in zijn wolf veranderen. Pap en mam vechten buiten met de rogues. 'Fynn! Waar zit je?!'

'Christy' hoor ik mijn broertje roepen als ik zijn kamer inren.

Ik ren naar het raam en kijk naar buiten. Mijn broertje ligt op de grond. Er staat een wolf over hem heen gebogen. Ik spring door het raam en verander in mijn wolf. Ik val de wolf aan en ga beschermend voor mijn broertje staan. Ik grom naar de wolf. Hij gromt terug. Dan komen er meer wolven aanrennen. De grootste stapt naar voren. Zijn bek zit onder het bloed en het druipt van zijn kin af. Ik mindlink hem: 'Wie ben je en wat doe je hier?!'

'Mijn naam is Scott, ik ben de baas van de rogues en wil nieuwe rekruten, meisje.'

Ik grom. 'En jij zou er zomaar één kunnen zijn' zegt hij terwijl hij een stap naar me toe doet.

'Waag het om nog één stap naar me toe te doen en ik dood je.'

'Zodra je mij aanvalt zullen mijn mannen je broertje doden.'

'Wat wil je van ons?'

'Jij komt met mij mee. Net als je broertje.'

'Wat ga je met ons doen?'

'Niets, helemaal niets. Ik wil alleen wat gezelschap lieve schat.'

'En mijn broertje?'

'Zo te zien kan hij nog niet in een wolf veranderen. Ik zal hem persoonlijk trainen.'

Ik kijk naar mijn broertje. Daarna kijk ik weer naar die Scott. 'Als je hem dood dood ik mezelf' zeg ik.

Hij knikt, 'ga je dan nu mee?'

Ik knik. Tegen beter in dan wel maar ik ging akkoord. Zo bleven we leven. 'Goed' zegt de wolf via de mindlink, 'om te voorkomen dat jullie wegrennen zullen we jullie blinddoek en even doof maken. Transformeer terug.'

'Niet als ik geen kleding heb.'

Hij rolt met zijn ogen en legt een shirt voor me neer. 'Draai je om' grom ik.

Hij draait zich om net als de rest. Ik transformeer terug en trek het shirt aan. Als ik weer kijk staat de rogue voor me. Hij bind meteen mijn handen vast en doet een blinddoek om. 'Nu ben je van mij' sist hij in mijn oor voordat hij een koptelefoon opzet en ik niets meer kan horen en zien.

De deur word opengegooid. Ik kijk via het glas naar mijn mate. 'Kom' zegt hij, 'eten.'