【One-shotów jest wiele... ale może właśnie tu znajdziesz shota właśnie ze swoją ulubioną postacią Serii znam wiele, mang też. Może Horimiya? Księga Vanitasa? Rappa? Zerowa Maria i puste pudełko? Dane było Ci przeczytać coś o tym? Serdecznie zaprasza...
W Zakonie pracowałam w zasadzie od małego...Nie byłam egzorcystą, ale za to zawsze z chęcią pomagałam w kuchni oraz od czasu do czasu - w oddziale naukowym.Utrzymywałam ze wszystkimi dobry kontakt lecz zdecydowanie najlepszym przyjacielem mogłam nazwać właśnie Allena. Być może darzyłam go nawet głębszymi uczuciami, ale zdałam sobie z tego sprawę dopiero wtedy, gdy leżałam w kałuży krwi i spoglądałam w jego cudowne oczy...Płakał.
- Allen, zostawiłam dla ciebie kawałek ciasta - zawołałam wesoło, gdy dostrzegłam jak wchodzi do kuchni.
Dlaczego akurat teraz to sobie przypominałam?
- Och, [ ___ ], naprawdę?! - ucieszył się i szybko podbiegł do mnie, a ja podałam mu przysmak, który z chęcią przyjął. - A ty nie chcesz? - zapytał patrząc w moje [kolor] oczy.
Pokręciłam głową z uśmiechem i powiedziałam, by zjadł go sam, ponieważ zostawiłam go właśnie dla niego.
Wydaje mi się, jakby to było wczoraj...a to już chyba przynajmniej pół roku? Dlaczego o tym myślę?
- Ślicznie dziś wyglądasz! - zawołał, gdy mnie zobaczył. - Jakaś specjalna okazja?
Uśmiechnęłam się tajemniczo i pokiwałam energicznie głową. Nie zdradziłam jednak, że przygotowałam z przyjaciółmi małe przyjęcie dla niego w podzięce za pomoc wielu osobom.
Pamiętam jak się cieszyłam...To był jeden z najwspanialszych dni...
- Allen, zatańczymy? - zapytałam, lekko się rumieniąc, ale starając się powiedzieć to w miarę naturalnie.
- Z chęcią - odparł posyłając mi promienny uśmiech, mimo ciastka w buzi.
Doskonale pamiętam to uczucie, gdy złapał mnie za ręce i cały czas obdarzał najwspanialszym na świecie uśmiechem. Czułam się taka szczęśliwe, a teraz...
- A...llen - wydusiłam - po...szę, ni...e płacz - mówiąc to wymusiłam na moich bladych ustach uśmiech.
- [ ___ ], przepraszam - zaszlochał. - Nie dałem rady cię ocalić.
Kilka jego słonych łez spadło na moje policzki przyjemnie je ogrzewając.
- To nic... to nic - oznajmiłam głaszcząc go po głowie, co wymagało ode mnie wielkiej siły woli oraz znoszenia rwącego bólu.
Umierałam.
Z każdą chwilą robiłam się coraz bledsza, a obraz się zamazywał. Tyle osób już straciło życie z powodu ataku Lulu Bell na Zakon i próbę kradzieży Jaja Akum.
- Dzielnie walczyłeś - zachichotałam cichutko - i ocaliłeś nas.
Nie skończyła mówić tego wielce ważnego słowa, a jej ręka, którą do tej pory głaskała Allena po włosach, bezwładnie opadła na czerwoną od jej ciepłej krwi posadzkę.
Nie zdążyła tego powiedzieć, ale przez moment przeszło jej przez myśl, że to nawet lepiej...W końcu nie będzie tak mocno cierpiał wiedząc, że kochała go najmocniej na świecie.
Chciała, by o niej pamiętał, ale jednocześnie zapomniał i mógł znaleźć szczęście.
Uła...toż to ma może 600 słów, ale miałam depresyjny humor i wymyśliłam taką tragedie. Może to przez lekturę szkolną? No nic. Wybaczcie tą beznadziejność shota. Następny Izayasz i dodam rozdział z listą anime i zamówieniami. Shot jest zaczęty, ale skończyć go trzeba!
~Sukima jarająca się faktem, że ma wolne i może napisać pewne opowiadanie i dostanie mangi~
Zaczynam (a może raczej przypominam sobie, że zaczęłam) oglądać anime Nijiiro Days. Jeśli się wyrobię, to dodam to do listy. Raczej gustuję w shounenach, ale jakiś romans też czasem może być.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
