Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 33

Άρης POV (ναιιιιι!!!)

Ξύπνησα περίεργα, το κεφάλι μου πονούσε και σηκώθηκα απο το κρεβάτι.

Κούνησα το κεφάλι μου και θυμήθηκα την χθεσινή νύχτα. Έβαλα τα χέρια μου στο στόμα μου μετανιώνοντας για το τι έκανα. Γιατί να είμαι τόσο μαλάκας!

Είναι περίεργο που θυμήθηκα τα πάντα αλλά είναι σαν να μην ήμουν εγώ.

Ήθελα να τρέξω κοντά της να της ζητήσω συγνώμη που φέρθηκα σαν ηλίθιος αλλά δεν ήξερα πως.

Καθόμουν στο κρεβάτι με το πρόσωπο μου μέσα στα χέρια μου αναστενάζοντας και σκεφτόμουνα, και τότε ξαφνικά κάποιος άνοιξε διάπλατα την πόρτα μπαίνοντας στο δωμάτιο, ήταν η Χριστίνα.

Ήθελα να πάω κοντά της να της ζητήσω συγνώμη και τότε την είδα πως έκλαιγε. Στο πρόσωπο της φαινόταν η απόγνωση και ο πανικός και έτρεξε κοντά μου.

"Όχι, όχι θα σου θα σου δώσω ότι θες μόνο μην με απατήσεις" είπε και ξαφνιάστηκα. Ήρθε κοντά μου και με φίλησε στα χείλη πέφτωντας και οι δύο στο κρεβάτι.

"Τι?" σηκώθηκα.

"Τίποτα. Σε θέλω. Τώρα!" έβγαλε την μπλούζα της κλαίγοντας.

Καθόταν στο κρεβάτι σταυτοπόδι και με κοιτούσε.

"Κοίτα, αν είναι λόγω του χθεσινού, πραγματικά συγνώμη, εγώ-" άρχισα να της εξηγώ αλλά με διέκοψε.

"Δεν με νοιάζει, Άρη σε παρακαλώ μην με απατήσεις. Θα σου δώσω τα πάντα" αναστέναξε κλαίγοντας.

"Τι? Δεν θα σε απατήσω ποτέ." ύψωσα το φρύδι μου λέγοντας της αλήθεια. Αγαπώ αυτό το κορίτσι τόσο γαμημένα πολύ και δεν θα την απατήσω ποτέ, δεν ξέρω πως την ήρθε αυτή η ιδέα.

Κατάλαβα για τι πράγμα μιλούσε. Για χθες το βράδυ. Νομίζει πως αν δεν προχωρήσουμε θα βρω κάποια άλλη που να το κάνει.

"Όχι, όχι, όχι. Ποτέ δεν θα το κάνω αυτό. Σ'αγαπώ εντάξει και θα περιμένω όσο χρειαστεί για να είσαι έτοιμη, στο υπόσχομαι" της είπα έχοντας τα χέρια μου στο κεφάλι πως λέει βλακείες.

"Αν με αγαπάς τότε είμαι έτοιμη ή μήπως δεν είμαι αρκετά όμορφη? Ναι, αυτό είναι, το σώμα μου δεν είναι αρκετά ωραίο έτσι δεν είναι?" είπε.

"Ουπς συγνώμη παιδιά δεν ήθελα να διακόψω" η Μαρία μπήκε ξαφνικά στο δωμάτιο και γύρισε να φύγει αλλά την σταμάτησα χαρούμενος που ήρθε.