Hindi ko alam na dadating sa puntong 'to. Puntong sinusubok ka at mapapatanong ka na lang kung ano bang ginawa mo at bakit ikaw pa ang nabigyan ng gano'ng pagsubok. Gusto mo nang bumitaw.
Oo.
KINAGAT NG ISANG GAGONG INSEKTO 'YUNG MATA KO SA KASARAPAN NG TULOG KOOOO!
Malay ko ba kung anong insekto but I am definitely sure, it's not my bespren--ipis!
Lung he yah, mga pre! Sakeeeet! Nakirat tuloy ako. Ang sakit talaga! Ang kati, ang sakit. Choosing between scratching 'till it feels better or just to pluck your eyeball out. Ayoko nang pumasok! Mukha akong sinapak! As in sobrang maga kasi at sobrang pula ng kanang mata ko. Pero hindi, may obligasyon ako bilang mag-aaral kaya, GO. May role play kami nun sa major namin eh!
Sabi ng nanay ko, mag-shades na lang daw ako. Shet, kekeheye! Pero sige, oks lang. Kasabay ko naman si Po pumasok. At least 'di ako muntangang maglalakad mag-isa. But, oh well, things sometimes do unexpected and unbelievable turns.
HINDI PAPASOK SI PO!
Lord, why?! Ano pong nangyayari?! Pa'no 'ko lalakad sa daan ng naka-shades eh samantalang kaaga-aga nung oras na 'yun?! Why does it have to be so hard?
But, NO!
It is now or nevah! Sige, papasok ako! Para sa magandang kinabukasan. Magdadasal na lang ako na sana may makasabay akong taga sa amin papasok.
Labas na ng bahay. Hooo! It's okay. Endure all their stares. Let their eyes burn of curiosity. Mga walanghiyang chismoso't chismosa! Lord, do some miracle...!
And at last! Dumating ang inaasahan ko!
MAY KASABAY NA 'KONG PUMASOK!
Hindi ko maipaliwanag ang sayang nadarama ko. Halos gusto kong yakapin etong taong kasabay kong naglalakad! Itago natin siya sa ngalang Kuya Kabs. Tapos nakasalubong din namin ang kaibigan kong si Badeng. Ay pil okey naw. Pero mga bwisit na chismoso't chismosa talaga. Kala mo nakakita ng elyen. Medyo mabigat pa rin kalooban ko at syempre, sobra talagang mapaglaro ng buhay...
HINDI PUMASOK 'YUNG TEACHER NAMIN SA MAJOR KUNG SAAN KAMI MAY ROLE PLAY!
Ay kant buhliiiiv it!
So, ayun lang. Naglabas lang akong galit ko. Naghahanap lang talaga ako ng outlet sa matinding frustation ko nung araw na 'yun. And I proved one thing that day...
Marami talagang pakelamero't pakelamera sa mundo. I hate it when you look different but to them, you look like a monster. Staring at you as if trying to penetrate deep into your innocent soul. Shet lang. What? Naka-shades lang ako, people. That won't make me less of a person so, what's with your stares? Yes, hindi maiiwasang magtaka at magulat, 'wag lang OA. Nakakairita. OA na kung OA ang reaksyon ko pero, hindi lang 'to tungkol sa pagtingin nila sa akin nung naka-shades ako. Tungkol sa pagtingin ng mga tao sa iba ng tingin nila ay kakaiba. Hindi pasok sa standard at norms, hindi tumutulad sa iba. I hope you're getting my point.
It's so hard doing unusual things because of their shitting looks. Why can't people do freely what they want, say freely what they want without being judged, without being looked at as if you are the most horrible creature ever to step foot in Earth's crust?
I hate it.
~~~~~
(06:20 ng gabi, ika-25 ng Nobyembre, taong DALAWANG LIBO'T LABINGANIM, Biyernes)
~~~~~
Kumusta ulit? Salamat sa mga patuloy na nagbabasa nito! Ay aprishiyeyt it! Sow mats! Aym so tats. Hahaha! Happy 300+ reads! ACHIEVEMENT!
BINABASA MO ANG
The Philosophies of a Corn
De TodoMga kwento, opinyon, realisasyon at mga korning hirit na produkto sa mga panahong hindi pa dinadalaw ng antok ang may-akda o 'di kaya'y bigla lang tinamaan ng kung ano at nangati ang kamay dahilan upang makalikha ng ganito. (Hindi kasi naliligo mins...
