39. Bölüm

808 27 6
                                    

-Baray?

diyebildim kısık bir sesle..

-Buradayım prenses.. dedi karşımdaki ses. Az önceki halsizliğim gitmiş gözlerim birdenbire açılmıştı. Ama hala kalkamıyordum. Ona baktım ve

-Sensiiiin

dedim gülümseyerek.

Oda kolunu başımın ve bacağımın altından uzatarak beni kucağına aldı.

-Benim Edam seni asla bırakmayacağımı söylemiştim sana.

O kadar mutlu olmuştum ki gözlerine tekrar bakabildiğim için. Yüzünü okşadım.

-Sana birşey olacak diye çok korktum. Kendine hep dikkat et olur mu?

-Bana birşey olmaz. Yani sırf seni o itlere bırakmamak için bile kendime daha fazla dikkat edebilirim.

-Beni bırakır mısın şimdi belin kopacak

-Ben gayet iyiyim böyle. Sen iste seni bi ömür taşıyayım.

-Istiyorum Baray. Beni bir ömür taşımanı istiyorum.

-Ciddi misin?

-Evet ama kalbinde, kucağında değil.

beni bırakmıştı bende nihayet toparlanmıştım. Ikimiz karşı karşıya gözlerimizin içine bakıyorduk. Birden aynı anda birbirimize kenetlenmişçesine sımsıkı sarıldık. Kokusunu içime çekebildiğim kadar çektim. Oda aynısını yapıyordu. Birkaç dakika sonra birbirimizden anca kopabildik. Gözlerime baktı tekrar ve alnımdan öptü

-Seni asla bırakmayacağım sana söz veriyorum inatçı güzelim.

-Aferin. dedim gülümseyerek. Gözleri kulaklığıma takıldı hala açıktı ve müziğin sesi duyuluyordu. Aldı birtanesini kulağına taktı sonrada yine bıraktı.

-Bu şarkıyı çok seviyorum. dedi

Bende şarkıyı kapattıktan sonra

-Bende çok seviyorum dedim

-Ama seni daha çok seviyorum. demesiyle gülümsemiştim. Aklıma başka bir şey takılmıştı.

-Nasıl geldin buraya? Burada olduğumu nereden biliyordun?

-Seni senden daha iyi tanıyorum ben. Bunu unutma.

-Yok yaa başka?

-Benimle gelebilirsin mesela.

-Oluur. Hadi gidelim

-Ana! Ciddi mi? Hadiii. dedi ve elimi tuttu.

-Hahaha şaka şaka. Yani seninle gelecem birgün ama şimdi değil. zamanı gelsin elele tutuşup bütün dünyaya karşı gelecez. Bu savaşı biz kazanacaz.

-O zaman niye gitmiyoruz şimdi? Niye ilerde? Zamanı ne zaman gelecek?

-Okulum bitmeli öncelikle.

-Anladım.

-Okulumun bitmesini bekler misin? O zamana kadar sever misin beni?

-Tabii ki. Seni ömrümün sonuna kadar beklerim ben. dedi ve yüzümü avuçlarına aldı.

-Ben seni ne kadar seviyorum biliyor musun sen?

-Yoo bilmiyorum.. dedim gülümseyerek.

-Senin için herkesten herşeyden vazgeçerim ben. Sen iste senin için öleyim.

-Bana söz ver. Beni hep seveceksin. Beni asla bırakmayacaksın.

-Erkek sözü.

-Seni çok seviyorum. dedim ve tekrar sarıldım ona. Telefonumun çalmasıyla irkildim. Arayan Ela'ydı.

The First KissHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin