The First Kiss

38. Bölüm - Kalp Ağrısı

Öncelikle bu bölüm çok geç geldiği için tüm okurlardan özür diliyorum. Ama çokkkkkk uzun yazdım :) Artı yeni kapak fotoğrafımı derleyen 'AsiRuh' bebeğime çok teşekkürler ediyorum veeeeee bu bölümü hikâyemi en çok merak edip soran 'lovelygirl2208'e armağan ediyorum. Hepinize iyi okumalar yorumlarınızı ivedilikle bekliyorum :)

Hayatımda bu kadar çok şoku üst üste yaşadığımı hatırlamıyorum. Kahretsiiinn. Ben ne yapacam şimdi. Tamda onlara herşeyi kendim açıklayacakken bunun olması gerekli miydi?

Ben daha abime doğru yürümeden o üzerime yürüyüp kolumdan tutmaya ve beni çekmeye başladı.

-Biz seni buraya okumaya yolladık sen gelmiş erkeklerle mi gezip tozuyon?

-Abi nolur dinle anlatacam sana herşeyi. abi dur lütfen abiiii.. beni kesinlikle dinlemiyordu.

-Şştt koçum kimi nereye götürüyorsun sen?

oha Baray bu ne cesaret ya? Baray'ın bu sözüyle abim duraksadı ve alaycı bir tavırla Baray'ı süzdükten sonra

-Ben seninle sonra görüşecem. Şimdi siktir git asabımı bozma.

-Yok ya bozarsam ne olur?

-Bu olur. dedikten sonra oda Baray'ın yüzüne bir yumruk attı.

Off kahretsin.

-Duruuuunn. Yeterrrr. diye bağırıyordum ama nafile beni duyan yok. Ikisi birbirine girmiş kavga ediyorlardı. Kahretsin ya kahretsin. Kendimi hiç bu kadar kötü hissetmemiştim.

En sonunda abim kolumdan tutup beni çekmeye başladı. Yüzü gözü kan içindeydi. Baraysa yerde yatıyor hüzün dolu gözlerle bana bakıyordu.

-Seni kurtaracam prenses.

Dedikten sonra başını yattığı yerde ki kaldırıma bıraktı. Tanrım Baray aç gözleriniiiii. Ben onu orada bırakıp nasıl gidecektim? Etrafta o kadar insan var biri de yardım etmez mi? Abimin elinden zorla sıyrılıp Baray'a doğru koştum. Oda kanlar içindeydi. Başını kollarımın arasına alarak yüzüne hafifçe vurmaya başladım. Ama gözlerini açmıyordu. Benim gözlerimdense yaşlar süzülüyordu. Hayatımda hiç bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum.

-Barayy ne olur aç gözlerini. Barayyyyy..

hala açmıyordu  

-Biriniz yardım edin. diye bağırdım ve nihayet bir bayan gelmişti. Kahretsin abimde gelmişti. Kolumdan tuttuğu gibi beni kaldırdı. Ne kadar dirensemde nafile. Baray ellerimin arasından kayıp gidiyordu resmen. Yardıma gelen bayana son kez var gücümle sesimi duyurmaya çalıştım.

-Ambulansa haber verdim birazdan gelir lütfen ambulans gelene kadar onu yalnız bırakmayın.

-Merak etmeyin elimden geleni yaparım.

O arada abim beni arabaya sıkıştırmış kapıyıda kilitlemişti.

-Sen kendini ne saniyorsun ha? Sen bizim gururumuz olacaktın orospumuz değil.

-Ben orospu değilim. diye bağırdım var gücümle.

-Erkeklerle niye gezip tozuyorsun peki ha? Kaç gündür evede gitmiyormuşsun. Yoksa bu herifte mi kaldın?

Beynimden vurulmuşa döndüm adeta. Eve gitmediğimi nereden biliyordu? Kim söylemişti?

-Kim söyledi sana eve gitmediğimi?

-Ne farkeder lan? Sen daha dur bizimkiler duyunca görürsün o zaman.

-Abi niye böyle yapıyorsun? Sende aşık olmadın mı? Yengemi sevmedin mi? Bunun nesi kötü? Oda seni sevdi. Siz yanlış birşey yapmadınız ki. Annemler evlenmenize karşı çıksaydı kendini nasıl hissederdin? Beni de anla. Niyetimiz ciddi bizim. Öyle iki günlük ilişki değil ki. Okulum bittikten sonra evlenmeyi düşünüyoruz.