ARKADAŞLAR OKUNMA SAYISI 1K YI GEÇTİ FAKAT HALA YORUM YOK. YORUM YAPARSANIZ SEVİNİRİM İYİ OKUMALAR :)
Aras ve Elif yatakta konuşuyorlardı. Tuhaf olan şeyse çıplak olmaları. Evet. Kendimi kocası tarafından aldatılmış biri gibi hissettim.
İkisi de birden bana döndü. Elif bana bakarak gülümsedi ve ‘’Erin n’aber!’’ dedi. Seni sürtük. ‘’İyi. Kusura bakmayın, ben odaları karıştırdım.’’ Dedim kapıyı çarptım. Odama girince telefonumu duvara fırlattım. Heh süper. İphone 4s iniz varsa hayat cidden zor. Cam seslerini duymuştum bile. Kendimi direk yatağa attım ve yorganı başıma kadar çekip uyumaya çalıştım.
Kapının çalınmasıyla uyandım. Uyku sesimle ‘’Gel.’’ Dedim. Bir yandan da gözlerimi ovuşturmaya başladım. Eda bana kahvaltı getirmişti. Üzerime tepsiyi koyarken ‘’İlaçta getirdim Erin hanım. Rahatlarsınız. Afiyet olsun.’’ Dedi ve odadan çıktı. Tepsidekilere göz gezdirdim sonra da komodinin üzerine bıraktım. Yorganı tekrar başıma çekerek uyumaya çalıştım. Bu sefer de birisi odaya girmişti. Fakat kim olduğunu görmemiştim. Yorganı çekince koltuğumda yayılmış oturan Aras’ı gördüm.
‘’Merak ediyorum da, sen kendi odana kapıyı tıklatarak mı giriyorsun?’’ Siktir. Cidden siktir. Umursamamaya çalışarak ‘’Çık Aras. Uyuyacağım.’’
‘’Neden erken geldin?’’
‘’Zehirlendim.’’
‘’Nasıl?’’
‘’Baya zehirlendim Aras. Hastaneden geldim. Keşke gelmeseymişim.’’
‘’Dünkü olay aramızda kalsın tamam? Her erkeğin ihtiyaçları vardır.’’
‘’O zaman bir geneleve git Aras. Bacağın kadar bir kızla yatma.’’
‘’Onunla mı uğraşacağım?’’
‘’Her neyse. Şimdi çıkar mısın?’’
‘’Ben halimden memnunum. Hatta bir de yatağını deneyeyim.’’ Dedi ve yerinden kalkarak yatağın diğer tarafına uzandı.
‘’Ben uyuyacağım, beni rahatsız etme.’’ Dedi bir de. Yüzsüz. Onu iktirmeye çalışarak ‘’Kalk!’’ dedim. Ani bir hareketle üzerime çıktı ve ‘’Benden bu kadar mı nefret ediyorsun?’’
‘’Evet. Senden. Nefret. Ediyorum. Hem de düşünemeyeceğin kadar.’’ Dedim kelimeleri vurgulayarak. Tek kaşını kaldırarak ‘’Cidden mi?’’ diye sordu. Aslında söylemek istediğim ‘Hayır’ olsa da ben ‘’Evet.’’ Dedim. Üzerimden kalktı ve odanın kapısını çarparak çıktı. Bunu söylememeliydim. Söylememeliydin. Hayır. Yataktan kalktım ve hızla odadan çıktım. Koşarak aşağıya indim ve Eda’ya ‘’Aras nerede?’’ diye sordum. ‘’Çıktı efendim, sinirli görünüyordu.’’ Dedi. Lanet olsun. Yukarı çıktım ve olabileceğinin en hızlısıyla gri bir eşofman, salaş bir kazak ve puf yeleğimi giydim. Saçlarımı topuz yaptım ve cüzdanımı aldım. Tam unuttum derken dişlerimi fırçaladım. Arabanın anahtarını aldım ve evden dışarı çıktım. Nike’larımın bağcıklarını hızla bağlayarak arabaya bindim. Bindim iyi güzel de, nerede bulacağım onu? Aklıma Özer’i aramak geldi. Telefonumu çıkararak aradım.
‘’Alo?’’
‘’Aras yanında mı?’’
‘’Hayır Erin. N’oldu?’’
‘’Daha sonra anlatırım. Onu nerede bulabilirim?’’
‘’Kaçak’ta olabilir. Sinirli mi?’’
‘’Sanırım. Neden?’’
‘’O zaman sana bir adres yazacağım. Kesinlikle oradadır.’’
