The Faults in Byun Baekhyun

50.BÖLÜM - Brave

Yazar; blehmeh

Çevirenler; SeKaism & diremaniacs

SeKaism: Şarkı çok sevimli değil mi? Bölümle uydu sanki, bence bir dinleyin ^-^ 

"Ve senin de benden hoşlandığını biliyorum."

"Hayır hoşlanmıyorum." Diye yanıtladı Baekhyun, sarılmış kollardan kurtulmaya çalışırken panikledi. Chanyeol'ün tutuşu çok güçlü ve sertti, tıpkı Baekhyun korkularından kaçmak istediği ama Chanyeol'ün onu tutup, onu koruduğu, ona güvendiği diğer her sefer ki gibiydi.

Ve şimdi yüz yüze geldiği en büyük korkusundan kaçamıyordu bile.

"Biliyorsun, Baek." Chanyeol devam etti, sesi de bir o kadar güçlüydü. "Senden hoşlandığımı biliyorsun, Baek. Sana karşı ne kadar net olduğumu kendime bile artık yalan söyleyemiyorum." Hayır ... hoşlanmıyorsun ... Chanyeol'ün gözleri gözlerine kenetlenmişken kalbi güm güm atıyordu.

"Yapma, Yeol, sadece kafan karışık ..." diye mırıldandı Baekhyun sonunda, aynı zaman da kalbi hem atıyor hem çırpınıyordu. Onun da kafası karışıktı. Umutlu mu olmalıydı yoksa korkmalı mıydı bilmiyordu.

"Değil!" Chanyeol tutuşunu sıkılaştırdı, daha yakına çekti ama ona asla zarar vermedi. Onu yakından izleyen o büyük gözler duygu doluydu. "Göremiyor musun? Neyde olursa olsun nasıl hissettiğimi hep biliyordun. Ben kendimi okuyamazken sen okuyabiliyordun. Bana bak, Baek." Baekhyun kafasını kaldırdı, kalbi az daha yerinden çıkacaktı. O gözler ışıldıyordu. Chanyeol ışıldıyordu. Chanyeol ona bakıyor ve ışıldıyordu.

"Bana bak, Baek." Dedi Chanyeol kısık sesle, sesi derin ve neredeyse gürlüyordu. "Bana bak ve sana karşı nasıl hissettiğimi görmediğini söyle." Baekhyun nedense Chanyeol'ün emrine itaat ederken dünya sessizleşmişti, gözleri, o gözlerin altındaki ifadelerini ve duygularını arıyordu. Ve doğruydu. Baekhyun görebiliyordu.

Belki Baekhyun hep görebiliyordu.

Sadece gerçekten fark edebilmek için fazla korkuyordu.

Titreyerek, Baekhyun bakışlarını kaçırdı hemen, bu yüzleşmeden yine kendini çekmek istiyordu. Hayır. Chanyeol arkadaşı olmalıydı, yardıma ihtiyacı olduğunda onu destekleye biri... Yıllar geçse de kalbim kırılacak diye korkmadan güvenebileceği birisi...

Chanyeol ondan hoşlanamazdı.

İmkansızdı.

"Kafan karışık." Dedi Baekhyun sessizce. Belki Chanyeol hayal kırıklığına uğramıştı. Belki Chanyeol pes etmişti ama Baekhyun bunun sebebinin onu daha fazla zorlamak istemediği için olduğunu biliyordu – Baekhyun'u daha fazla incitmek istemiyordu. Bırakmıştı.

"K-kafan karışık sadece, Chanyeol." Baekhyun tekrar etti, dili yine dolanırken bu sefer biraz daha yüksek söylemişti, elleri kapının kulpunu arıyordu. Kafasını kaldırıp bir bakış attı ve anında pişman oldu – Chanyeol'ün yüzü üzüntü, hayal kırıklığı ve can sıkıntısıyla şekillenmişti, gözlerinden tüm heyecan gitmişti. Daha sonra kaçıp gitti.

Yine.

Yalnız kalan Chanyeol ellerini cebine soktu ve havayı tekmeledi.

Ret mi edilmişti?

Baekhyun'un böyle tepki vermesini beklemiyordu. Aslında, bekliyordu.

Tabi ki de bekliyordu. Baekhyun itiraf edip etmemekten korkuyordu. Tıpkı itiraf edip etmeyeceği zamanlarki gibi, Chanyeol hislerinin karşılıklı olduğunu biliyordu.