The Faults in Byun Baekhyun

38.BÖLÜM - Im family

Yazar; blehmeh

Çevirenler; SeKaism & diremaniacs

Ç/N: Arkadaşlar sürekli bölüm istiyorsunuz, merak ediyorsunuz biliyoruz ama bizim de bir hayatımız var her zaman çevirmek için uygun olamayabiliyoruz. Bu bölüm için de sizi daha fazla bekletmemek adına çevrildi, hatamız varsa affola... 

"Evdeyim."

Söylemesi ne kadar da tuhaf bir kelimeydi. Baekhyun meraklı bir şekilde Chanyeol'ün omuzunun üzerinden bakmaya çalışıyordu, ama aynı zamanda korkmuştu. Chanyeol ondan çok daha uzun olduğundan bir şey görememişti ve bu onu biraz kızdırmıştı ama aynı zamanda buna minnettardı.

"Sonunda!" Tanıdık bir ses gitgide yükselmişti ve Chanyeol diğerinin önünden çekilirken, Baekhyun orta yaşlarında kıvırcık saçlı bir kadının yüzünde arkadaş canlısı bir ifadeyle onlara doğru hızla koştuğunu görebiliyordu.

Bir anlık içgüdüyle, Baekhyun bir kadının ona çok yakın olması üzerine şimdiden kendini kusacak gibi hissediyordu ama içinde tutmuştu o isteği.

Kadının Chanyeol'a doğru koşmasını izliyordu, kollarının arasına almıştı- ya da şöyle demek daha doğru olurdu, Chanyeol onu kollarının arasına almıştı. Kadın Chanyeol'a oranla küçücüktü, o kadar küçüktü ki Chanyeol onu kucaklamak için mecburen biraz eğilmek zorunda kalıyordu. Her ne kadar aralarında kan bağı olmasa da Baekhyun aralarındaki yakınlığı görebiliyordu. Ve kendisinin ailesiyle arasındaki ilişki ile karşılaştıracak olursa, ne kadar zıt olduklarını görebilirdi. Aralarındaki bağdan dolayı kendini rahatsız hissetmiş ve kıskanmıştı, aynı zamanda dışlanmış gibi hissettirmişti. Böyle bir bağın varlığını asla bilemeyecekti. Bu belliydi, hatta daha önce onların hiç böyle bir etkileşimde görmeyen birine bile açıkça belliydi.

Daha sonra ikisinin de ağladığını fark etti ve gözyaşları ikilinin gözlerinin kenarından sızarken gözleri sıkıca kapalıydı- bu hareketleri o kadar eşsizdi ki Baekhyun bir anlığına onların aralarında kan bağı olan bir aile olduğuna inanacaktı- belki de sulu göz Chanyeol ailesiyle büyüdüğü için değil de yerine hormonlarının önüne geçemediği içindi.

"Anne.................." Chanyeol boğuk bir hıçkırık koyuverdi ve tutuşunu sıklaştırdı. Baekhyun karşısındaki ona tamamiyle yabancı olan sahneye neredeyse kıvranacaktı. "Anne, ben ... Ben öyle yapmak istemedim, ben ..."

"Seni salak çocuk ..." Dedi kadın yumuşak sesiyle. "Kendini bu aileden dışlamayı kes artık ... Bunu bize yapamazsın. İkide bir kendini bizden uzak tutmaya çalışarak bizi ne kadar incittiğini biliyor musun?" Chanyeol'ün hala onu büyüten kadını kucaklamasına rağmen gözlerinde yaşları silecek kadar kolları uzundu.

"Özür dilerim... Bir daha yapmayacağım ..." Daha çok gözyaşı düşmüş, yanaklarından süzülmüştü. Baekhyun Chanyeol'ün bu kadar yumuşak ve hassas olduğunu hiç düşünmemişti - ve bu kadar saf. Baekhyun, Chanyeol'ün yük olduğunu sanıp sırf ailesine olduğundan daha da fazla yük olmak istemediği için kendini bu kadar tuttuğunu hiç düşünmemişti"Seni özledim ... Anne ..."

"Ben de seni özledim, aptal oğlum."

Baekhyun bunu anlayamıyordu.

Bu yabancıydı. Neden bunu yapıyorlardı ki? Birbirlerini sadece, ne kadar olmuştu, yarı yıldan daha az bir süredir görmemişlerdi? Neden bu kadar büyütüyorlardı ki?

Ve Baekhyun samimi ilişkilere ve vıcık vıcık sahnelerden rahatsız olsa da karşısındaki ikilinin birbirlerini görmeleri üzerine mutluluktan ağlamalarını izlemesiyle içinde o huzuru hissetmeden edememişti.