Okulun ilk senesinin bitmesine iki ay kala aldığım uzaklaştırma cezası başta evde, sonra arkadaşlar arasında ve daha sonra kendi içimde bazı değişiklikler yaşamama sebep oldu. Babamın ne yaptıysa vazgeçiremediği Kıvırcık için yeni bir bahanesi olmuştu ki, buna bir de onun ailesi katıldı. kızlarının isminin erkek kavgasında ve disiplinde geçmesini istemiyorlarmış. Sanki ben bundan zevk alıyordum!
Bir hafta hayatımın en zor zamanlarından biriydi. Sınavlar yaklaşıyordu ve iyi olan ilk notlarımı düşürmemem gerekiyordu. Ama dolu ve karmakarışık bir zihinle nasıl ders çalışılabilirdi ki! Dahası Kıvırcığın telefon numarası değişmişti ve ona da ulaşamıyordum! Gerçi ulaşsam ne diyeceğimi de bilmiyordum. Savunmamda, "kız arkadaşıma laf attı" diyebildim, iftira attı diyemedim o çocuk için.
Bir hafta sonra okula döndüğümde Kıvırcık artık okulda yoktu. Sorduğumda ailesinin yaşananlardan dolayı onun kaydını başka bir okula aldığını öğrendim. Ona artık ulaşamıyordum. Her şeye rağmen sınavlara girmiş, bazı hocalardan da ricacı olarak notlarımı belli bir seviyede tutmuştum. Sene sonunda aldığım takdir umrumda bile değildi. Alt üst olan bir hayatın tam ortasına düşmüştüm. Babam ve Kıvırcığın ailesi istediklerini yapmış ve bizi ayırmışlardı. Tabi o an bundan daha kötü ne olabilir ki demiştim içimden. Daha fenalarını yaşayacağımdan habersiz şekilde...
Okullar kapanalı üç hafta olmuştu. Kıvırcıktan hala haber yoktu. Evlerinin önünde üst üste bir hafta gece gündüz durmama rağmen bir kere olsun dışarı çıkmamıştı. Sonradan öğrendiğime göre ailesi onu okul kapanmadan bir hafta önce İstanbul'a, halasının yanına yollamış.
Yaz sonuna doğru bir gün karşıma hastanelik ettiğim çocuk çıktı. Ona yaptıklarımdan dolayı pişmandım, o da sebep olduğu şeylerden dolayı özür diledi. Beynimin içine ateşten bir kazık soktu yine dedikleriyle. Önce sakince onu dinlememi istedi. Sonrasında ise Kıvırcığın, beni başka birileriyle aldattığını söyledi. Ona göre ben Kıvırcık için oyuncaktan ibaretmişim. O ise, istekleri başka, arzuları başka bir kızmış. Anlattıklarının doğru olabileceği ihtimali karşısında sinir krizine girebilir, etrafımda ne varsa yakıp yıkabilirdim! "Sana bunu istersen ispatlarım" dedi! Buz kestim bu söz karşısında. Nasıl bu kadar emin konuşabilir diye hiddetleniyordum içten içe.
Bana bir ev adresi verip, bir hafta sonra orada olmamı istedi. Gidecektim. Neyle karşılaşacağımı bilmiyordum ama gidecektim. Çünkü kafamın içindeki kurt tüm beynimi kemiriyordu ve daha fazla böyle yaşayamazdım.
.4U
