Friends or Lovers and Fake or Real

6. Het zwembad

Julians POV

''Chels, ga je mee?'' Roep ik naar boven. ''Jaahaa.'' Schreeuwt ze vanuit haar kamer. Het is eindelijk vakantie en we gaan zo zwemmen in het zwembad bij Chelsea in de tuin. Ik heb mijn zwembroek al lang aan terwijl Chelsea al een half uur aan het treuzelen is. Ik hoor eindelijk een paar voeten de trap aflopen. Zo snel als ik kan loop ik naar een hoekje achter de deur, klaar om haar te laten schrikken. De deurklink gaat naar beneden en met een zwaai gaat de deur open, waardoor die bijna vol tegen mijn gezicht aankomt. Chelsea de kamer in, ik zie haar om zich heen kijken, zoekend naar mij. Ze staat met haar rug naar me toe waardoor ze mij niet ziet. Op mijn tenen sluip ik naar haar toe en leg met een klap mijn handen op haar schouders. Ze springt de lucht in terwijl er een gilletje haar mond verlaat. Ik moet zo hard lachen dat ik bijna op de grond val. Als Chelsea met een geïrriteerde uitdrukking naar me kijkt probeer ik mijn lachen in te houden. Nog steeds lachend pak ik haar hand en trek haar mee naar de tuin. De zon schijnt vel en word weerkaatst in het water van het zwembad. Ik heb niet door dat Chelsea een gemene glimlach op haar gezicht krijgt totdat we bij de rand van het zwembad staan. ''Nee Chelsea, wacht het was een grap.." Ik probeer haar nog tegen te houden maar het is al te laat, ze heeft me al met een grote grijns op haar gezicht het zwembad ingeduwd. Als ik weer bovenkom zie ik tot mijn teleurstelling dat Chelsea een paar meter naar achteren gelopen is zodat ik haar been niet kan pakken. Ze loopt naar één van de tuinstoelen en gaat erop zitten. 

Langzaam, zonder geluid te maken klim ik het zwembad uit. Zo zachtjes mogelijk sluip ik richting de stoel waar Chelsea op ligt te slapen. Als ik naast haar sta heeft ze nog steeds niets door. Ineens til ik haar op en gooi haar over mijn schouder heen. Ik word bijna doof van het gegil wat uit haar mond komt. Blijkbaar is ze wakker. Niet lang daarna begint ze tegen te spartelen en met haar vuisten tegen mijn rug te bonken. Met een paar grote stappen sta ik op het randje van het zwembad, langzaam haal ik haar van mijn schouder en hou haar in mijn armen. Ik grijns en laat haar boven het water hangen waardoor ze nog harder begint te gillen. Wanhopig probeert ze me op andere gedachten te brengen. "Julian alsjeblieft, ik heb nog een broek en shirt aan." Chelsea begint bijna te smeken. Mijn grijns word steeds groter en met een grote boog gooi ik haar het zwembad in. Haar gil word ruw onderbroken door het water waar ze in terecht komt. Als ze boven komt moet ik zo hard lachen dat ik voorover het zwembad inval. Ik zwem onder water naar Chelsea toe en grijp haar benen, ze begint hevig tegen te spartelen waardoor ik haar wel moet loslaten. Onder water schiet ik weer in de lach maar ik denk er niet aan dat ik doordat ik onder water ben niet kan ademen, snel zwem ik naar het oppervlak en spuug het water uit dat ik binnen kreeg toen ik adem haalde. Ik kijk richting Chelsea en zie dat ze probeert haar lachen in te houden.

Muziek klinkt door de kamer als ik de trap af loop richting de woonkamer. We hebben de hele middag gezwommen en ik ben helemaal uitgeput. Eenmaal aangekomen in de woonkamer leun ik tegen het kozijn van de deur, kijkend naar Chelsea die diep in gedachten op de bank zit. Na een tijdje draai ik me om en loop naar de keuken. Ik heb besloten dat ik vanavond ga koken. Eén voor één pak ik alle ingrediënten voor mijn speciale spaghetti à la Julian. Ik glimlach bij die naam, Chelsea heeft hem namelijk bedacht. Na een half uurje is het eten klaar en neem ik twee volle borden mee naar de woonkamer.

Chelsea's POV

Mijn gedachten worden verstoord door een heerlijke geur die mijn neus binnen dringt. Ik kijk op en zie Julian met twee borden in zijn handen naar mij toe komt gelopen. Ik adem diep in door mijn neus en ruik de heerlijke geur van de spaghetti à la Julian. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht bij de herinnering van die naam. Ik heb hem namelijk bedacht, toen woonde ik nog bij hem en zijn moeder thuis. Ik merk dat mijn gedachten weer eens afgedwaald zijn als Julian met een bord voor mijn neus rond zwaait, op zoek naar mijn aandacht. Ik schud even verdwaasd met mijn hoofd en richt mijn blik op Julian die mij mijn bord met dampende spaghetti overhandigd. Ik lik met mijn tong langs mijn lippen en val uitgehongerd aan. Als ik meer dan driekwart van mijn eten op heb kijk ik op. Ik zie Julian met een grote grijns op zijn gezicht naar mij kijken. Het blijft stil, niemand zegt iets. ''Hoe vind je de vakantie tot nu toe?'' Vraag ik dan maar om de stilte te verbreken. De grijns blijft op zijn gezicht terwijl hij antwoord. ''Geweldig, niets meer aan veranderen.'' Bij dat laatste twijfelt hij, maar alsnog zegt hij het waarna hij een knipoog in mijn richting geeft. Ik voel mijn wangen warmer worden en richt haastig mijn gezicht weer op mijn eten. Uit het niets hoor ik ineens de brievenbus klepperen, snel zet ik mijn bord op het tafeltje neer en loop richting de voordeur. Daar op de deurmat ligt een envelop. Hij is een beetje vergeeld, alsof het papier al jaren oud is. Ik zak door mijn knieën en neem de envelop in mijn handen. Langzaam kom ik weer overeind terwijl ik de tekst aan de buitenkant lees. 'Chelsea Luster, Waterstraat 1, 2018 WS, Vlissingen.'' Terwijl ik weer naar de woonkamer terug loop draai ik de brief in mijn handen om. Ook daar staat een tekst. 'Open als je er klaar voor bent.'