Friends or Lovers and Fake or Real

14. Geheimen

Julians POV

Op mijn tenen sluip ik door de gang. Ik probeer zo stil mogelijk de kamer van Chelsea te bereiken, zodat ik ze af kan luisteren. Ineens gaat de deur van haar kamer zachtjes open. Als verstijfd blijf ik staan, voor de tweede keer vandaag. Verbaasd kijk ik naar Aiden die voorzichtig de kamerdeur sluit. Hij draait zich om, om naar de trap te lopen maar blijft staan als hij mij ziet. Zijn ogen knijpen zich samen, en een wantrouwige blik komt in zijn ogen. ''Wat doe jij nou weer hier?'' Zijn stem klinkt alsof hij iets achterhoud, alsof hij me niet vertrouwd. Aiden kijkt raar naar mijn voeten, en dan pas merk ik dat ik nog steeds op mijn tenen sta. Snel ga ik gewoon staan en doe alsof er niets gebeurd is. Het schilderij aan de muur is ineens heel interessant geworden. ''Je was toch niet aan het afluisteren hé?'' Zijn stem klinkt verschrikt, net als zijn gezicht. Oké, nu weet ik het zeker, hij houd iets achter. 

''Ik ga naar bed.'' Ik hoor Aiden instemmend mompelen. Snel loop ik verder de gang in richting mijn kamer, voor de deur blijf ik twijfelend staan. Zal ik... Ik ga gewoon. Langzaam druk ik de klink naar beneden van haar kamer. Op het bed ligt een klein meisje onder de dekens. Het enige wat je van haar ziet is een paar plukjes haar. Zachtjes sluip ik ernaartoe en ga op het randje van het bed zitten. Met mijn hand strijk ik over haar haar terwijl ik begin te fluisteren. ''Het spijt me, ik loog. Ik hou van je, en ik wil je nooit meer kwijt. Ik kan het niet tegen je zeggen want ik ben bang, bang om je kwijt te raken.'' Ik adem diep in en loop de kamer weer uit.

De prachtige gouden ring ligt weer in mijn handpalm. Ik denk steeds weer terug aan het moment dat ik hem vond. Alles was nog goed, de vriendschap tussen Chelsea en mij stond nog stevig aan de grond. Keer op ik laat ik hem ronddraaien in mijn hand alsof het een eigen leven leid. Ik blijf er maar naar staren. En ik weet zeker dat als er iemand naar binnen zou lopen dat het lijkt alsof ik op een compleet andere wereld zou zijn. Mijn maag begint te rammelen, en met een zucht leg ik de ring op het nachtkastje. Een rilling gaat over mijn rug heen als ik de gang op stap, snel ga ik weer terug de kamer binnen en pak een lekker dik vest uit de kast. Stap voor stap daal ik de trap af en loop ik de woonkamer in. Op de bank zit Aiden met drie broodjes op een bord. Zijn kaken gaan langzaam op en neer, zijn ogen staren recht vooruit. Zonder nog verder op hem te letten wandel ik de keuken in en maak een paar broodjes voor mezelf klaar. Ook haal ik nog een glas drinken uit de koelkast vandaan. Ik maak het me gemakkelijk aan de keukentafel terwijl ik mijn broodjes eet. 

''Blijf je voor altijd bij me?'' Haar stem klinkt gedempt doordat ze met haar gezicht in mijn sweater gedrukt zit. Ik wrijf met mijn hand over haar rug heen om haar te kalmeren. Een traan glipt uit mijn oog als ik antwoord. ''Voor altijd en eeuwig.'' Mijn armen sla ik stevig om haar heen terwijl ik probeer haar nog dichter tegen me aan te trekken. Samen huilen we de hele nacht door, zittend op de bank in haar woonkamer. Als de eerste zonnestralen door het raam komen voel ik de grip van Chelsea's handen afnemen, haar ademhaling wordt regelmatiger, wat aangeeft dat ze langzamerhand in slaap valt.

Chelsea's POV

Opgelucht haal ik mijn neus op, ik heb het gevoel alsof ik de laatste tijd alleen maar kan huilen. Een blij gevoel verspreid zich door me heen als ik me realiseer dat ik eindelijk bij iemand mijn ei kwijt kan bij iemand. Ik loop rustig weer naar het bed toe en nestel me tussen de dekens. Aiden haalt zijn hand nog een laatste keer door mijn haar, het gebaar merk ik amper omdat mijn ogen al dichtgevallen zijn. Mijn hele lichaam is warm van al het huilen, maar toch voelt het alsof ik koud ben, het gevoel dat iemand van je weg loopt. En dat je weet dat diegene niet meer terug komt. 

Ik knipper een paar keer met mijn ogen en rek me eens flink uit. Ik kijk opzij naar de wekker op het nachtkastje, 5:07. ''Arggg!'' Ik laat mezelf weer achterover vallen in de kussen en sluit mijn ogen weer. Als ik na een half uur nog steeds in dezelfde houding lig besluit ik maar naar beneden te gaan. Snel trek ik een joggingsbroek en een sweater aan. Op de trap probeer ik zo zachtjes mogelijk te doen. Zonder iemand wakker te hebben gemaakt sta ik even later voor de koelkast, twijfelend over wat ik zal gaan ontbijten. Uiteindelijk besluit ik maar een broodje met kaas klaar te maken. 

Met het broodje kaas in mijn hand zit ik op de bank in de woonkamer tv te kijken. Doelloos zap ik langs verschillende zenders. Nadat ik al een paar keer alle zenders gehad had laat ik de televisie maar staan op MTV. Zachte muziek vult langzaam de kamer. Terwijl ik door de kamer heen en weer dans op de maat van de muziek werk ik mijn brood hapje voor hapje naar binnen. Op het beeldscherm zie ik nu het gezicht van Justin Bieber verschijnen, snel pak ik de afstandsbediening en druk op de uit knop. Ik kijk naar buiten en zie dat het al licht is geworden. Met een paar slippers aan mijn voeten loop ik naar buiten. Het gras om de grote eik is nog steeds vochtig, omdat ik geen natte kont wil krijgen ga ik dus weer op de schommel zitten. Met mijn handen pak ik de ketting die om mijn nek hangt. Ik laat de letters die de ketting vormen door mijn vingers glijden en zie voor me hoe mijn moeder deze ketting ook ooit omgehad zou hebben.