Love and Hate||DL

Nańka

-Zostanie z tobą....Ayato-serce mi podskoczyło

-Więc zbieramy się-Reiji wyszedł z pokoju a za nim podążyła reszta.

Chłopcy zostawili mnie sam na sam z czerwonowłosym wampirem. Zaciągnęłam kołdrę na głowę by zakryć moje delikatne rumieńce spowodowane obecnością chłopaka, lecz po tym incydencie usłyszałam jego cichy śmiech. Stłumiłam chęć przewrócenia oczami i odkryłam ciepły materiał z mojej głowy.

-Możesz powiedzieć co cię tak śmieszy?-spytałam lekko zirytowana

-Twoja bezradność-odpowiedział opierając się o oparcie fotela

-Bezradność? Gdzie ty tu widzisz moją bezradność?-spytałam

-W momencie kiedy zaciągnęłaś kołdrę na głowę. Zarumieniłaś się i próbowałaś coś na to zaradzić-uśmiechnął się chytrze

I tu mnie złapał. Faktycznie miał racię ale no bez przesady. Przecież nawet wielki Ore-sama ma takie chwilę, w których ma zamiar się po prostu gdzieś zaszyć i nie pokazywać. W ostateczności mijać swoich braci szerokm łukiem.
Zmierzyłam wampira kontrowersyjnym spojrzeniem i zmarszczyłam brwi.

-Od kiedy ty tak postrzegasz bezradność innych?-spytałam

-Od zawsze-prychnął i powędrował wzrokiem do okna

-Ehh...nie chcesz po prostu się przyznać-ja także powędrowałam wzrokiem w innym kierunku

-Może...jednak ty swoje postrzegania co do naszej wampirzej natury tłumisz w sobie-kątem oka na mnie spojrzał

-Ja po prostu wam ufam...to źle?-podniosłam pytająco brew

-Tak...ponieważ w każdej chwili, któryś z nas mógłby cię nawet zabić-wstał z fotela i zaczał podąrzać w moim kierunku

-Sugerujesz coś?-byłam spokojna

-Tak....to, że gdy z tobą śpię czujesz się bezpiecznie-wszedł na łóżko i oparł dłonie po obu stronach mojego tułowia

-B-bo ci ufam-zaczęłam oddalać twarz

Wampir zmierzył mnie wzrokiem i rozpłynął się w powietrzu....

Eeeee....no to....hej?
Ja wiem...macie chęć do zabicia mnie ale przez całe święta nie miałam weny. Ona se po prostu gdzieś odleciała. Chciałam was przeprosić. No ale w końcu rozdział jest! Powróciłam XD