KALBİM SENİ BIRAKMAZ (Tamamlandı)

1-En Büyük İhanet !

Bana cesaret verip,daha beni tanımadan o kocaman kalbiyle elimden tutan nslhn5828 ' a sonsuz teşekkürler.. zeynebinyeri 😍

KALBİM SENİ BIRAKMAZ

"Her şey güzel başlamıştı aslında o Üniversite son sınıf öğrencisiyken bende Üniversite ikinci sınıf öğrencisiydim.Kardeşi Ahu sayesinde tanışmıştık Ateş'le,seviyorduk birbirimizi hemde deli gibi.

Onun ailesi de biliyordu aramızdaki bağı..O kadar iyi insanlardı ki bir an olsun kendimi kötü hissetmedim onların yanında..

Bir ara bayağı büyük bir kavga ettik evime geldi beni zorla arabasına bindirip her zaman gittiğimiz Kilyos sahile götürdü...E-Etraf mumlarla kaplıydı inanamadım yani Ateş bunu yapabilecek biri olmadı hiç ben de zaten bu tür talepler sunmadım..Sonra evlendik onunla,ben o kadar aşıktım ki ona hiç bir şey görmüyordu gözlerim bir tek o vardı aklımda her günümüz ilk gün gibiydi..2 yıldır süren bir evliliğimiz vardı..B-Ben ona hayrandım..

Her sabah olduğu gibi o sabahta mutlu açtım gözlerimi açtığımda içime bir sıkıntı çöktü bir an da..S-Sanki kalbimi söküp ellerine aldılar..Hemen yataktan çıktım tüm eve baktım yoktu..Beni öpmeden işe gitmezdi her sabah beraber kahvaltı yapardık belki acelesi vardır dedim aradım,kaç kez aradığımı unutacak kadar çok aradım,ama cevap alamadım...Ailesini,holdingi, arkadaşlarımızı aradım kimse bilmiyordu nerede olduğunu...Ben yine de sustum seven insanın dili lal olur ya sevdiğine benim dilimde ona lal olmuştu..

Bir kaç hafta sonra bir sabah mide bulantılarıyla uyandım aslında alışmıştım onun yokluğunda migren ve mide bulantılarına ev sahipliği yapmaya fakat o gün farklı olarak kasıklarım da aşırı bir ağrı hissedince doktora gitmem gerektiğini anladım..Oradan elimde bir ultrason kağıdıyla döndüm,iki aylık hamileymişim..Hayatımdan giderken bile bana yaşamak için bir sebep bıraktığını düşündüm..Ama ümit etmekten asla vaz geçmedim,geri geleceğini düşündüm hep..Kızım,Biricik hayata tutunmak için sebebim oldu.

Doğumunda çok zorlandım annem ve abim Ateş'le evlendiğim gün silmişti beni defterden babam da ben 15 yaşlarındayken vefat ettiğinden tek başıma çabaladım..H-Hani insan hamileyken aşerir falan ya bir omuz arar yaslanacak benim kendimden başka kimsem yoktu dayanacak naz yapacak..

Doğumum o kadar zor oldu ki normal doğum yapmak istediğim için baya mücadele etmem gerekti...Sonunda onu kucağıma aldığımda buruk bi huzur kapladı her yanımı..Şuan Biricik 3 yaşında o kadar benziyor ki bana , babasına hep dua ediyorum bahtı benzemesin diye...

Bu dönem boyunca Ateş'in ailesiyle telefon üzerinden sürekli irtibata geçtim.Ateş gittiğinde ailesiyle de tüm bağını kesmişti zaten..Buluşmak istediklerinde Biricik'i de yanımda götürdüm..Ona aşık bir dedesi ,onu aşırı seven bir babaannesi ve de baldan tatlı bir halası oldu kızımın..Nafaka şeklinde para yardımında bulunmak istediklerinde kabul etmedim..Nasıl edebilirdim ki bizi terk eden yok sayan bir adamın ailesinden gelenleri ne yüzle alabilirdim..

Sonra ki dönemlerde Ateş'ten boşanmayı koymuştum kafama fakat bir şekilde dava hep ertelendi...

Daha sonra Fırat'la tanıştım ilk başta bana yaklaşım şekli yüzünden onunla zıt düşsek de sonraları bana kardeş, kızıma dayı oldu..

Bir yandan bunlarla uğraşırken diğer yandan okumakta geç kaldığım Üniversite hayatıma geri döndüm aynı zamanda bir işe de girmem gerekti çünkü Ateş'in evini onun aldığı her şeyle bıraktım..Aşkımın bile cenazesi oldu o ev..İnan çok zorlandım hem ev hem iş hem bebeğim hem okul ve sınavlar..Ama bir şekilde başardım hepsini...Ağır bir düşüş yaşadım ama zor da olsa toparladım kendimi,eski benden eser kalmadı..Şuan iyiyim ama kapatamadığım dolduramadığım boşluklar o kadar ağrıtıyor ki başımı..Belki anlatırsam rahatlarım diye düşündüm..Sonrasında..İşte buradayım.."

"Ben senin bu kadar ağır şeyler yaşadığını hiç düşünmemiştim sen hep mutlu gibiydin Biricik'e bakarken bakışlarında ki hüznü okuyabiliyordum.Ama inan bu kadarı beni bile aştı..Aşk acısı için ilaç üretilmedi hala ve üzgünüm ama bende yalnızca bir psikoloğum seni dinleyebilirim,İlaç yazabilirim ama yok edemem acılarını..Sen benim arkadaşımsın..Canımsın..Seni böyle görmek..Ne bileyim..Hep biliyordum bir şeyler olduğunu ama bu kadarını gerçekten beklemiyordum..."

"Ah evet evet aşk acısı,ben artık ona aşk diyemiyorum biliyor musun ? Giderken tüm aşkımı da aldı sürükledi peşinden..Niye ? neden ? demeden geçmedi hiç bir gecem..Aşkım gitti ama acısı hala kalbimde oluk oluk akıyor..Ben buna aldanış ya da aldatma diyorum yalnızca..O beni yapabileceği en büyük ihanetle baş başa bıraktı ; Değmeyen bir adamı sevdiğim için utandırdı ...O yüzden belki de yaralarım hala ilk gün ki kadar derin ve acılı.."

"Anlıyorum diyemem Hayat..Zaten istesem de anlayamam seni..Ama bilirim bazı yaralar hep kanar acısı geçmez unuttum diyince bitmez..Ben şeyi merak ediyorum ; Hani oldu da bir gün çıktı karşına ,sonuçta hala evlisin onunla ne yapacaksın ? Hiç bir şey olmamış gibi devam mı edeceksin ?"

"Benim ona en çok dilim küstü..Hani Nazım Hikmet demiş ya şiirinde 'Küsmek seni seviyorum demektir.' diye ilk kez o mısralar yalan geliyor bana..Çünkü onu gördüğümde yalnızca susacağımı biliyorum benim ona kalbimden önce dilim tutukluk yapar..Ah bugünlük bu kadarla yetinsek olur mu ?"

"Olur elbette...Ama..Ben sana son bi'şey sormak istiyorum ; Biricik ,yani o biliyor mu babasının kim olduğunu ?"

"Biliyor...Geçtiğimiz aylarda bir girişimcilik programına konuk olmuştu..Ben onu görünce göz yaşlarımı tutamadım..O da yeni uyanmış yanıma geliyordu..Fotoğraflardan az çok tanıdığı için babam diyerek ekrana sarıldı..O an gerçekten ilk kez ölmek istedim..O anı yaşamaktansa yok olmak istedim...Ah her neyse yine çok uzattım..Bugün tutamaz oldum dilimi..Başka sorun yoksa kızımı özledim doktor hanım.."

"Anladım canım..İzin veriyorum hanımefendi çıkabilirsiniz.."Muzip bir tavırla söylediği bu sözler sanırım bugün ilk tebessümümü kondurdu dudaklarıma..

Hastaneden çıktığımda gözlerimde hazır bekleyen yaşlar yavaş yavaş kirpiklerimle buluşmaya başladığında 'keşke dedim içimden keşke bana bunları yaşatmasaydın huzurla dolu hayatımı adın gibi ateşinle yakmasaydın'..Yoruldum Ateş senin adının bir sohbette geçmesinden kızımın sürekli babam ne zaman gelecek demesinden..

Gelme hiç değmesin gözlerim bir daha gözlerine...Yalvararırım gelme !..Duygularım o kadar kurcalamıştı ki kafamı telefonum susmaya yakın fark edebildim çaldığını ;

"Alo..Efendim ?"

"Merhaba..Hayat hanımla görüşüyorum değil mi?"

"Evet..Buyurun ?"

"Hayat hanım eğer sizde kabul edersiniz sizinle bir iş görüşmesi yapmak istiyoruz.."

"Benim zaten bir işim var..Teklifiniz için teşekkür ederim.."

"Bakın Hayat hanım şuan da çalıştığınız şirketten daha yüksek imkanlar sunuyoruz size..Çizimleriniz hayran kalınası o yüzden sizi kendi şirketimizde görmek istiyoruz.."

"Anlıyorum fakat şuan da gerek olmadığını düşünüyorum..Ayrıca ne holdingin ne de sizin adınızı bilmiyorum.."

"Ah affedersiniz..Kendimi tanıtmadım..Ben Lale Candar,Hancı holdingden arıyorum..Sizinle görüşmek isteyen kişi de Ahu Hanım..Ahu Hancıoğlu"

"Tekrar teşekkür ediyorum..Ahu hanıma onu daha sonra arayacağımı söyler misiniz ?"

"Tabi ki..Beni dinlediğiniz için ben teşekkür ederim..İyi günler.."

Ahu'nun böyle bir şey yapacağı hiç aklıma gelmezdi..Daha iki gün olmuştu görüşeli..Tamam hep diyordu Ateş'in ailesi bizim holding ne güne duruyor, iş aramana gerek yok geç çalış diye ama şimdi bu telefon..Ah Ahu acaba bu işin altından ne çıkacak ?