Φόξποντ

8.

Παρά το γεγονός ότι ο Τέιλορ κοιμόταν δίπλα της κάθε βράδυ, η Κλέρι δεν σταμάτησε να ξυπνάει μέσα στη νύχτα με τον ιδρώτα να μουσκεύει τα ρούχα της. Είχαν περάσει τρεις μήνες από τότε που είχε βρει την Άλισον να κείτεται νεκρή μέσα στο σπίτι της, αλλά ακόμα και εκείνο το βράδυ με το που έκλεισε τα μάτια της είδε τον ίδιο εφιάλτη που έβλεπε από τότε που είχε επιστρέψει στο Μάλφελιν. Η Άλισον, τα Εσίρ. Η ίδια φρικιαστική εικόνα κάθε νύχτα που έκλεινε τα μάτια της για να κοιμηθεί.

Ο Τέιλορ και οι φίλοι της ανησυχούσαν για εκείνη, αλλά κανείς δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να τη βοηθήσει. Έτσι η Κλέρι το τελευταίο διάστημα ένιωθε συνεχώς εξαντλημένη από την έλλειψη ύπνου, ειδικά εκείνο το πρωί στα μέσα του Μαΐου που έσυρε τα πόδια της μέχρι το θερμοκήπιο για να συναντήσει τους φίλους της.

Ο αέρας στην πλατεία Μάντισον μύριζε άνοιξη. Μετά από αρκετούς μήνες αφόρητου κρύου όπου το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα, ο λαμπερός ήλιος στον ουρανό και η θερμοκρασία που ξεπερνούσε συχνά και τους δέκα βαθμούς κελσίου έμοιαζαν απολαυστικά στους κατοίκους του Μάλφελιν. Τα δέντρα σε όλη την πόλη είχαν βγάλει φύλα, λουλούδια άνθιζαν στα παρτέρια της Μάντισον Σκουέαρ, φρέσκο χορτάρι είχε φυτρώσει στην πεδιάδα δίπλα στο θερμοκήπιο και δίπλα στη λίμνη. Η ατμόσφαιρα εκείνο το πρωί ήταν καθαρή και δροσερή, προετοιμάζοντας την κοινότητα για μία ηλιόλουστη μέρα.

Τον τελευταίο καιρό δεν είχαν αλλάξει και πολλά πράγματα στο Μάλφελιν. Η Τζοάννα συνέχιζε να βρίσκεται σε κώμα, ενώ ο Πίτερ Νόγουελ διοικούσε την κοινότητα από το γραφείο της. Δεν είχε κάνει κάτι που να ενοχλήσει ή να εξαγριώσει τους κατοίκους, αντίθετα, όπως είχε υποσχεθεί δεν είχε κάνει αλλαγές στην κοινότητα. Παρόλα αυτά το μόνο που λάμβανε ήταν μίσος και αμφιβολία από τους λυκανθρώπους. Είχε περάσει πολύς καιρός, αλλά ο Νόγουελ συνέχιζε να είναι «αυτός που αντικατέστησε την Τζοάννα».

Ο Τέιλορ και η Κλέρι συνέχιζαν την προπόνηση για να εξασκήσουν τις νέες τους δυνάμεις με τη βοήθεια της Τζέιν και του Ίαν κάθε βδομάδα και φαινόταν να κάνουν πρόοδο. Παράλληλα, η μεταξύ τους σχέση γινόταν όλο και πιο δυνατή.

Μέχρι και οι μάχες είχαν επιστρέψει στο κανονικό. Τα Εσίρ επιτίθονταν συστηματικά μία φορά την εβδομάδα, χωρίς να υπάρχει κάτι ασυνήθιστο. Μόνο η κατάσταση στο Φόξποντ δεν όδευε προς το καλύτερο, αλλά και πάλι δεν επιδεινώνονταν.