Φόξποντ

41.

«Άρα, σαν να λέμε, μηδέν από μηδέν, μηδέν», κατέληξε η Λόρεν καταπίνοντας και την τελευταία μπουκιά από το τοστ της.

«Στον αέρα τα πιάνεις γλυκιά μου», ο Κάμερον την πείραξε, διατηρώντας όμως εκείνη τη θλιμμένη έκφραση στο πρόσωπό του.

Η Λόρεν δεν μπήκε καν στον κόπο να του απαντήσει. «Και τώρα τι κάνουμε;», ρώτησε χωρίς να απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα.

Η Κλέρι έριξε μία ματιά προς την πόρτα που οδηγούσε από την τραπεζαρία στο φουαγιέ του κάστρου. Έξω, δεκάδες λυκάνθρωποι που δούλευαν στο κτήριο, είτε στη διοίκηση, είτε στο Κ.Α.Τ., είτε στα δωμάτια ελέγχου έτρεχαν μανιασμένα πάνω – κάτω διασχίζοντας διαδρόμους και ανεβαίνοντας σκάλες. «Τώρα...», έκανε μία απελπισμένη παύση, «τώρα πανικοβαλλόμαστε».

Μετά την παραδοχή της Τζοάννα ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να τους βοηθήσει, είχε επικρατήσει σάλος. Το συμβούλιο είχε διαλυθεί, είχαν στείλει τα Άναμ Κοντάλτα πίσω στο κάστρο μέχρι νεωτέρας ενώ κρατούσαν την Τζοάννα στους πάνω ορόφους της διοίκησης ώστε να μπορέσουν να την ανακρίνουν.

Μίας που η τελευταία τους ελπίδα, πέρα από τα Άναμ Κοντάλτα, είχε πλέον βουλιάξει με την παραίτηση της Τζοάννα -της Φρίγκα- όλη η κοινότητα είχε παραδοθεί στο χάος. Για την ακρίβεια, μπορούσες να μυρίσεις την νευρικότητα στον αέρα. Τα νέα είχαν μαθευτεί γρήγορα και όλοι είχαν πλέον χάσει την πίστη τους. Χωρίς την βοήθεια της Φρίγκα, της τελευταίας σανίδας σωτηρίας τους, η θέση τους είχε γίνει πολύ πιο μειονεκτική.

«Ποιος να το φανταζόταν», συνόψισε τις σκέψεις όλων η Κάρα, «η Τζοάννα είναι η Φρίγκα».

«Και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να μας βοηθήσει», αναστέναξε η Κλέρι, «και εμείς, για ακόμα μία φορά, είμαστε στον αέρα».

***

Η Τζοάννα δεν ένιωθε απλώς μπερδεμένη. Ένιωθε ότι είχε προδώσει ακόμα και την πλευρά με την οποία είχε επιλέξει να πολεμήσει. Το γεγονός όμως ότι την είχαν κλειδώσει σε ένα μικρό, τετράγωνο δωμάτιο, χαμένο κάπου σε έναν από τους άπειρους διαδρόμους του κάστρου δεν την βοηθούσε να απωθήσει εκείνες τις σκέψεις.

Όπως υπολόγιζε, είχαν περάσει ήδη δύο μέρες, παρ' όλα αυτά κανείς δεν είχε έρθει σε επαφή μαζί της. Ή συνεδρίαζαν -πάλι- για το πώς θα χειρίζονταν την κατάσταση ή θα είχαν πεθάνει όλοι στην τελειωτική μάχη και σύντομα τα Εσίρ θα έβρισκαν και την ίδια.