Φόξποντ

30.

Καταστροφή. Πλήρης καταστροφή. Είμαστε τελειωμένοι.

Σε τελική ανάλυση, η εμφάνιση της Τζοάννα δεν είχε αλλάξει τίποτα, εκτός από ότι ο Πίτερ Νόγουελ έφυγε από την προπόνηση εκείνο το πρωί και δεν τον ξαναείδε κανείς. Κατά τα άλλα, οι επιθέσεις ήταν το ίδιο καταστροφικές, οι προπονήσεις το ίδιο απελπιστικές. Είχαν περάσει τρεις ολόκληρες μέρες από τότε, μαζί και τρεις προπονήσεις όπου τα ζευγάρια και οι προπονητές σπαταλούσαν άσκοπα τον πολύτιμο χρόνο τους.

Η Κλέρι ζούσε εκείνες τις ημέρες με έναν μόνιμο πονοκέφαλο από την προσπάθεια να επικοινωνήσει με τα υπόλοιπα ζευγάρια. Στην αίσθηση ότι το κεφάλι της παλλόταν συνέβαλλε το γεγονός ότι δεν είχαν καταφέρει τίποτα, πρακτικά βρισκόταν ακόμα στο μηδέν και ο πόνος γινόταν ανυπόφορος. Ακόμα και μετά το ασυνήθιστα χρονοβόρο μπάνιο που είχε κάνει, το νερό δεν είχε καταφέρει να ξεπλύνει την κούραση και την παραίτηση από πάνω της.

Τα μαλλιά της, που πλέον είχαν μακρύνει αρκετά έσταζαν παγωμένες σταγόνες νερό στο συμπαγές πέτρινο πάτωμα καθώς κατευθυνόταν με αργά βήματα προς το δωμάτιό τους. Στον διάδρομο είχε εγκατασταθεί μία βαριά ησυχία και ο αέρας είχε ακινητοποιηθεί. Όλα έδειχναν ότι θα περνούσαν ένα ήσυχο βράδυ, το πρώτο από τη στιγμή που είχαν φτάσει στο Φόξποντ. Με την δεύτερη επίθεση της ημέρας να έχει τελειώσει δύο ώρες νωρίτερα, όλοι ήλπιζαν στο να κοιμηθούν κανονικά για μία νύχτα, χωρίς διακοπές.

Όλες οι πόρτες αριστερά και δεξιά του διαδρόμου ήταν κλειστές και δεν ακουγόταν ούτε ο παραμικρός ήχος από το εσωτερικό τους. Προφανώς, όσοι δεν βρισκόταν ακόμα στην τραπεζαρία για βραδινό είχαν πέσει για ύπνο εξουθενωμένοι. Πλησιάζοντας όμως την πόρτα του δικού τους δωματίου αντιλήφθηκε ένα συνονθύλευμα από φωνές και χαρούμενες τσιρίδες να έρχονται από μέσα. Μία λεπτή γραμμή φωτός έπεφτε στο πάτωμα του σχεδόν σκοτεινού διαδρόμου και υποδείκνυε πως η πόρτα δεν είχε κλείσει καλά. Με περιέργεια την έσπρωξε αδύναμα και κουρασμένα και έκανε το πρώτο της βήμα μέσα στο δωμάτιο.

Η αδρεναλίνη της χτύπησε κόκκινο και όλοι οι μυς της τσιτώθηκαν όταν κάτι μεγάλο αλλά ελαφρύ τη χτύπησε κατευθείαν στο πρόσωπο. Το αντικείμενο έπεσε κάτω με έναν υπόκωφο γδούπο και μόνο τότε η Κλέρι κατάλαβε ότι είχε να κάνει με ένα μαξιλάρι. Πριν όμως προλάβει να χαλαρώσει και να αναζητήσει την προέλευση του, η φωνή της Κάρα έσκισε τον αέρα και έκανε το κεφάλι της να εκραγεί στιγμιαία και να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση με ένα νέο κύμα πόνου.