Φόξποντ

10.

«Δε χωράει αμφιβολία, έχει βουίξει ο τόπος», παρατήρησε ο Τέιλορ όταν βρήκαν επιτέλους ένα ελεύθερο τραπέζι να καθίσουν στο καφέ της Βένις, «θα γίνει συμβούλιο και μάλιστα μέσα στην επόμενη βδομάδα».

«Ναι, λες και τα αποτελέσματα της έρευνας δεν ήταν ήδη αρκετά τρομακτικά», απάντησε η Κλέρι και βολεύτηκε στην καρέκλα της. Κοίταξε το γεμάτο μαγαζί γύρω της. Το ισόγειο έμοιαζε να ξεχειλίζει από λυκάνθρωπους που ήθελαν να περάσουν το σαββατόβραδό τους στο καφέ της Βένις με τους φίλους τους. Έξω επικρατούσε ακόμα κρύο, για όσους μπορούσαν να το νιώσουν και έτσι οι περισσότεροι προσπαθούσαν να στριμωχτούν στο εσωτερικό του μαγαζιού. Από τα μισάνοιχτα παράθυρα έμπαινε δροσερός αέρας για τα δεδομένα του Μάλφελιν που ανακατευόταν με τις φωνές από τις συζητήσεις στην ατμόσφαιρα.

Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό που η Κλέρι και ο Τέιλορ είχαν ξεκλέψει λίγο χρόνο από όλους και όλα για να μπορέσουν απλά να βγουν μόνοι τους. Άφησαν στην άκρη όλα όσα είχαν να κάνουν και αποφάσισαν να περάσουν λίγο χρόνο μαζί εκτός σπιτιού, πράγμα που έκαναν πλέον σπάνια. Και μέχρι εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν φαινόταν να το μετανιώνει.

«Έχει λογική. Θα κάνουν συμβούλιο για να πάρουν μέτρα για τα αποτελέσματα της έρευνας», επέμεινε ο Τέιλορ, «και οι αποφάσεις δεν θα αρέσουν σε κανέναν».

Η Κλέρι απλώς αναστέναξε και έριξε μία ματιά προς τον πάγκο όπου οι τάρτες με σιρόπι σφενδάμου σιγοψήνονταν. «Γιατί έχω μια αίσθηση ότι θα είμαστε το κύριο θέμα αυτού του συμβουλίου;».

«Διότι τους τελευταίους μήνες προσπαθούν να μας πασάρουν τα προβλήματά τους ώστε να φύγουν από πάνω τους, εσύ τι λες;», σχολίασε ο Τέιλορ, «πόσα λες να είναι τα ζευγάρια σήμερα;».

«Δεδομένου ότι το τελευταίο, το 16ο, εμφανίστηκε προχθές, βάζω στοίχημα ότι σήμερα θα έχουν γίνει δεκαεπτά».

«Ήταν πολύ περίεργο όλο αυτό με τα επιπλέον ζευγάρια», μουρμούρισε, «δεν πειράζει, σημασία έχει που δεν είμαστε οι τελευταίοι, και τώρα δεν έχουν λόγο να μας κατηγορούν για τις καταστροφές στο Φόξποντ».

«Κάποιες φορές συνεχίζω να πιστεύω ότι κατά κάποιο τρόπο συνεχίζουμε να ευθυνόμαστε για αυτή την ιστορία», η Κλέρι δίστασε, «όχι μόνο εμείς, αλλά και όλα τα άλλα ζευγάρια».

«Μα οι προφητείες...».

«Δεν γυρίζουν όλα γύρω από τις προφητείες», εκνευρίστηκε, «το ξέραμε και οι δύο από την αρχή ότι ήταν αδύνατο τέτοια πράγματα να έχουν βάση!». Αναστέναξε και έριξε μία ματιά έξω από το κοντινότερο παράθυρο. «Απλώς δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Εμείς, οι Άναμ Κοντάλτα, εμφανιζόμαστε τη στιγμή που οι λυκάνθρωποι περνάνε τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία τους. Σου ακούγεται για σύμπτωση;».