Φόξποντ

23.

Ο μόνος που μπορούσε να κάνει την Κλέρι να νιώσει καλύτερα ήταν φυσικά ο Τέιλορ, ο οποίος πλέον την καταλάβαινε και με τις δύο έννοιες. Έτσι, νωρίς το απόγευμα, λίγο μετά το μεσημεριανό την έπεισε να βγουν από το κάστρο και να εξερευνήσουν το κέντρο της πόλης μόνοι τους. Ζήτησαν οδηγίες από τον Όλιβερ για το πώς να πάνε μέχρι εκεί και πέρασαν αθόρυβα την πύλη του κάστρου πριν τους καταλάβει κανείς.

Ο ήλιος έκαιγε ψηλά στον καθαρό ουρανό και ζέσταινε το έδαφος, αφήνοντας μία ελαφριά κάψα στο δέρμα τους. Το ελαφρύ αεράκι που είχε σηκωθεί το πρωί είχε πλέον σταματήσει και είχε δώσει τη θέση του σε μία ήρεμη νηνεμία. Παρόλο που στην εξοχή δίπλα στο κάστρο επικρατούσε απόλυτη ησυχία, ένα σιγανό βουητό ταξίδευε στην ατμόσφαιρα από το κέντρο της πόλης και έφτανε μέχρι εκείνο το σημείο.

Τα πάντα έμοιαζαν να έχουν πάρει μία χρυσαφένια απόχρωση του κίτρινου τη στιγμή που η Κλέρι ακολούθησε τον Τέιλορ έξω από την πύλη του φρουρίου. Μόνο τότε ένιωσε ένα βάρος να φεύγει από πάνω της, την αναπνοή της να απελευθερώνεται. Δεν ήξερε με τι μούτρα θα μπορούσε να επιστρέψει στο κάστρο. Πριν από λίγες ώρες είχε φωνάξει στους γονείς της τόσο άσχημα που σχεδόν δεν ήθελε να το θυμάται. Μέσα της ήθελε να πιστεύει ότι είχε δίκιο και ότι όλο το σκηνικό που έκανε είχε λογική. Ύστερα όμως θυμόταν τις θρυμματισμένες εκφράσεις στα πρόσωπα των γονιών της και φοβόταν, φοβόταν ότι το είχε παρακάνει.

Και ύστερα ήταν και η Ρόζι. Σε οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες θα ένιωθε τέλεια που την είχε επιτέλους δίπλα της. Όχι όμως στο Φόξποντ, στην μέση της κολάσεως, την στιγμή που οι κοινότητες περνούσαν την μεγαλύτερη κρίση τους και η Κλέρι μαζί με τον Τέιλορ και άλλα δεκαοκτώ ζευγάρια ήταν υπεύθυνοι να φέρουν την κατάσταση στα ίσα.

Για ακόμα μια φορά, η Κλέρι ευχήθηκε να μπορούσε να σκάψει μία τρύπα στο έδαφος και να κουλουριαστεί εκεί για πάντα, ή μέχρι να σταματήσει να είναι Άναμ Κοντάλτα, ό,τι από τα δύο ερχόταν πιο γρήγορα. Δεν ήξερε κατά πόσο η ιδέα του να βγει έξω θα της έκανε καλό εκείνη τη στιγμή, αλλά μέσα σε μία τόσο μεγάλη κοινότητα, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να την αναγνωρίσουν, και ως Άναμ Κοντάλτα και ως Κλέρι Στιούαρντ.

Κατηφόρισαν μαζί τον μικρό λόφο που οδηγούσε στα πρώτα σπίτια της κοινότητας. Η Κλέρι δεν είχε όρεξη για κουβέντα και ο Τέιλορ φαινόταν να την κοιτάζει ανήσυχος όλη εκείνη την ώρα, μέχρι που αποφάσισε να μιλήσει.