Φόξποντ

42.

Ο μικρός δείκτης του πολυκαιρισμένου ρολογιού στον πέτρινο τοίχο του δωματίου πάλευε ακόμα για να φτάσει το νούμερο πέντε την ώρα που ο ήλιος έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον γκρίζο ορίζοντα του Φόξποντ. Την ίδια στιγμή, η Κλέρι καθόταν σε μία από τις καρέκλες του τραπεζιού κοντά στα παράθυρα, με τους αγκώνες της να ακουμπούν στην επιφάνεια του και τα σταυρωμένα της χέρια να στηρίζουν το κεφάλι της, βαρύ από την αϋπνία. Σε μία προσπάθεια να κρατήσει τον εαυτό της ξύπνιο, προσπαθούσε να μετρήσει τις ρωγμές στην ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού, όμως η διαδικασία εκείνη μάλλον την έκανε να νυστάζει περισσότερο.

Με μία γρήγορη ματιά γύρω της κατάλαβε ότι όλοι είχαν μετανιώσει την απόφαση να μείνουν ξύπνιοι όλο το βράδυ. Η Κάρα είχε γείρει το κεφάλι της στον αριστερό της ώμο και είχε κλείσει τα μάτια της με μία έκφραση μοναδικής απόλαυσης στο πρόσωπό της. Η Μάγια προσπαθούσε να κρατήσει το κεφάλι της σε όρθια θέση στηρίζοντας το με το ένα της χέρι βαθιά βουλιαγμένο στις ρίζες των μαύρων μαλλιών της. Ο Τέιλορ, στα αριστερά της Κλέρι, είχε γλιστρήσει αθόρυβα και πέρα για πέρα αδιάντροπα στην καρέκλα του και κοιμόταν βαθιά, με το στέρνο του να ανεβοκατεβαίνει σε αρμονία με τον αργό ρυθμό της αναπνοής του. Η Λόρεν και ο Κάμερον είχαν φέρει τις καρέκλες τους λίγο πιο κοντά και αγκομαχούσαν να παραμείνουν ξύπνοι στηριζόμενοι ο ένας στον άλλον. Τέλος, η Άναμπελ ήταν εκείνη που είχε ενδώσει και είχε πάει στο κρεβάτι της με οδηγία να την ξυπνούσαν εάν ο κόσμος βρισκόταν στα όρια της καταστροφής.

Η Κλέρι ένιωθε να την λούζει κρύος ιδρώτας κάτω από το συνθετικό ελαστικό ύφασμα της στολής της που ήταν αναγκασμένη να φοράει -οδηγία της Μάργκαρετ Στρόνγκαρτ, όπως και το να παραμείνουν όλοι ξύπνοι- παρόλο που η θερμοκρασία μέσα στο δωμάτιο είχε μειωθεί αισθητά τις τελευταίες ώρες πριν το ξημέρωμα. Τελικά, η οδηγία της Μάργκαρετ είχε αποδειχθεί τραγικά λανθασμένη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, όταν τα Εσίρ επιτίθονταν, όλοι θα ήταν υπερβολικά κουρασμένοι για να τα αντιμετωπίσουν.

Τα νέα από την Τζοάννα και τη μεταφορά της στο Άσγκαρντ είχαν διαδοθεί με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς μέσα στη νύχτα. Η κοινότητα είχε μετατραπεί σε ένα αόριστο χάος άνευ προηγουμένου. Οι αρχηγοί και οι σύμβουλοι συνεδρίαζαν όλο το βράδυ. Κάτοικοι έτρεχαν σε όλο το μήκος και το πλάτος της κοινότητας για ώρες, προσπαθώντας να αποκτήσουν την ψευδαίσθηση ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα θα ήταν ασφαλή. Κάτοικοι άλλων κοινοτήτων περίμεναν νευρικοί καθώς δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Σε γενικές γραμμές, το Φόξποντ είχε σταματήσει να λειτουργεί.