Jamaica’s pov..
Naglalakad ako sa pasilyo ng ford academy,patungong 3rd floor nasa section 3-d kasi ang room namin..
Hindi lingid sa kaalaman natin na noong nakaraang taon ang massacre na naganap dito sa school nato.
Pero the ford academy is open, at maraming enrollees ang nag paenrol ditto at isa na ko dun..
Hindi kami takot, dahil patay na naman ang killer eh,,hehehe!at hindi na ito babalik kailanman..
One week na kami dito simula ng unang bukas ng ford academy..
--
“ms.jamaica Gomez!late ka na naman!”bungad sakin ni mr. de guzman, ang English teacher namin.
Napahiya ako sa mga kaklase ko dahil lahat sila nakatingin sakin, itong teacher nato..grr..bakit ba ako lage ang pinagiinitan nito,eh kababago lang ng klase..
“sorry po,sir,nalate po ako ng gising atsaka..”hindi ko na naipagpatuloy ang salita ko ng nagsalita si sirde guzman..
“plz,,set down ms Gomez..sa susunod na mahuhuli ka sa klase ipapareport agad kita sa dean!”bulyaw sakin ni mr de guzman..parang kung sino eh teacher lang naman naming kayo ah..at kabago bago palang ng school nagbabanta na kayo..
Napabuntong hininga ako at pumasok na..tinapunan ko muna ng tingin ang bakla naming teacher.
Oo bakla sya, grr..nakakainis ang baklang to..
Umupo na ako sa tabi ni meme Hernandez, ka boardmate ko sya sa boarding school nato..
“bakit ang tagal mo..kanina pa kami dito..”bulong nya sakin..
“eh,,ba’t hindi mo ako ginising!”sagot ko sa tanong nya, may gana pang magtanong ang gaga,,may kasalanan din ito dahil hindi nya ako ginising..
“hehehe..peace..”nagpeace sign ang gaga..
“eh,,kung gumising ka ng maaga eh di ka malalate!tskk..sisihin pa ako!” kahit bulong ito sa kanya, narinig ko..hmm..may point din sya..kaya hindi ko nalang sya pinansin at tumingin sa instructor naming baklita..
Someone’s pov..
Sino ba sa inyo ang pumatay sa kuya ko..lahat kayo nagbabalat kayo..
Andito ang pumatay sa kuya ko pero hindi ko alam kung sino sila,nakatanggap lang ako ng text message na andito sila nag aaral..
[Flashback]..
Kahit ilang taon na ang nakalipas hindi parin mawawala sakin ang hinanakit sa pagkawala ng kapatid ko,si kuya randy..
Napakuyom ang kamao ko ng maalala iyon..dahil sa tagu taguan noong bata pa sya napamahamak ang kuya at ang tatlong batang kalaro nya,tinakbuhan lang sya..
Hindi ako nakasama ng mga sandaling iyon dahil wala si nanay namalengke ito..
“hali ka…sama ka..laro tayo ng tagu taguan..kasama ang mga bago kong kaibigan” sabi nya sakin,hindi ko pa nakilala ang mga bago nyang kaibigan.
“eh..kuya ..walang magbabantay ditto!”-ako..
“sige..next time nalang bro!”sabi nya at tumakbo na ito
“hui, kuya,,hwag kang aalis..baka pagalitan ka na naman ni nanay!”sigaw ko sa kanya..dahil palagi na lang itong napapagalitan dahil napakalakwatsero nito at mahilig sa laro, ako kasi ditto lang ako sa bahay..
==
Mahigit isang oras akong naghintay kay kuya randy, nakarating na si nanay..
Hinanap nya si kuya ang sabi ko natutulog na ito kasi ayaw kong palaging napapagalitan ang kuya ko..
Nag aalala na ako sa kanya, hindi pa din ito umuuwi..
“ang kapatid mo.ang kapatid..mo nakitang patay sa bakanteng lote..!”narinig kong sigaw ni aling leni sakin.
Nanginginig ang buong katawan ko dahil hindi ako makapaniwala..
“ano iyan anak??”tanong ni nanay sakin habang bumaba sya ng hagdan..
“na-nay!”tanging nasambit ko,habang nag uunahan sa pagtulo ang mga luha ko dahil sa takot.
“cora..ang anak mong si randy nakitang patay sa bakanteng lote..puno ng saksak pati ulo sinaksak..”balita ni aling leni kay nanay..
“baka..nagkakamali lang po kayo aling leni..natutulog na si randy..diba anak??”-si nanay.
Hindi ako nakasagot dahil alam kong wala sya sa kwarto namin.napyuko ako..
Napansin siguro ni nanay na napayuko ako, alam nyang nag sisinungaling ako..
“sumagot ka..saan ang kuya mo!”umiyak na si nanay..
“sorry po nay..hindi ko po sinasadya..huhuhu!”iyak ako ng iyak..
Natigilan si nanay sa sinabi ko, at pumalahaw ng iyak si nanay, at tumakbo papuntang bakanteng lote..
Sinundan ko sya..
Pagdating namin duon..nakita namin ang karumal dumal na pagpatay kay kuya..
Isang saksak sa ulo, sa tyan at sa dibdib..
“randy..anak koooo!”sigaw ni nanay…habang yakap yakap si kuya sa braso nya..
Kuya..pinapangako ko sayo..ipaghihigante kita sa taong nagpatay sayo..
==
Napapikit ako ng maalala ko iyon,pitong taon na ang nakalipas pero bakit hanggang ngayon masakit parin ang sugat sa pagkawala ng kapatid ko..
“you have one message receive” nag beep ang cellphone..
Kinuha ko ito sa ibabaw ng mesita..
Binuksan ko ang message na natanggap ko..
From:+63916……
Kilala ko kung sino ang pumatay sa kapatid mo, dun mo sila makikita sa ford academy..nagpapaenroll sila dun..hindi ko na kailangan magpakilala pa..dahil din a importante..
-+63916……..
naikuyom ko ang kamao ko dahil sa galit..
“humanda kayo..maghihigante ako..”nanlilisik ang aking mga matang nakatingin sa malayo at hinagis ko ang cellphone ko sa pader, nabasag ito..
[end of flashback]
==
hehe..sana magustuhan nyo ang story kong to..book 3 po ito ng sk..hehehe..
salamat sa pagsubaybay...
enjoy reading..
plz vote and comment
