Την επόμενη μέρα ξύπνησα ευδιάθετη παρά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ετοιμάστηκα με όρεξη για το σχολείο και ανέβασα την φούστα μου λίγο πιο πάνω από ότι συνήθως. Έτσι για να βλέπει ο κ. Τζαξ τι χάνει. Κατέβηκα στην κουζίνα κι πήρα πρωινό με τους γονείς μου. Πριν σηκωθώ από το τραπέζι για να φύγω μου ανακοίνωσαν οι γονείς μου ένα ευχάριστο/δυσάρεστο νέο. Όπως το δει κανείς.
«Αα να ξέρεις μέσα στην εβδομάδα θα φιλοξενήσουμε τον ΜάικλΣμίθ τον θυμάσαι;» Μου είπε ο πατέρας μου.
«Πως δεν τον θυμάμαι. Μου έκανε κόλαση την ζωή μου στο γυμνάσιο.» Ξεχνιέται αυτό το άτομα; Με βασάνιζε με την πρώτη ευκαιρία. Δεν περνούσε λεπτό που να μην μαλώναμε. Ήταν το πιο αντιπαθητικό, κακομαθημένο και καθυστερημένο αγόρι που είχα γνωρίσει. Ευτυχώς έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που τον είδα καθώς αυτός και οι γονείς του μετακόμισαν.
«Ε λοιπόν θα ξανά έρθουν για μόνιμα εδώ. Απλά επειδή οι επισκευές στο σπίτι τους δεν είναι ακόμη έτοιμες κι ο Μάικλ δεν πρέπει να χάσει μαθήματα, θα μείνει για ένα μικρό διάστημα εδώ.»
Τέλεια. Άλλος ένας μπελάς πάνω από το κεφάλι μου.
«Αχ τι ωραία και έλεγα τι έλειπε από αυτό το σπίτι. Ένα κακομαθημένο αγοράκι που θα μου υπενθυμίζει συνεχώς πόσο καλύτερος είναι από εμένα. Τέλος πάντων δεν με νοιάζει κάντε ότι θέλετε εγώ θα τον αποφεύγω όπως κάνω και με τις αμαρτίες μου. Καλή σας μέρα.» Αφού τελείωσα τον μονόλογο μου προχώρησα προς το αυτοκίνητο.
«Καλημέρα Τζαξ.» Του είπα χαμογελαστή.
«Καλημέρα.»
Ξινός και σοβαρός αυτός; Γλυκιά και χαριτωμένη εγώ.
Είχα φορέσει τα ακουστικά μου και άκουγα μουσική. Σταύρωσα διακριτικά τα πόδια μου και σήκωσα λίγο την φούστα μου για να επιτρέψω να φανούν λίγο οι καμπύλες μου κάτω από το μαύρο καλσόν μου. Έκανα πως κοιτούσα έξω από το παράθυρο αλλά στην πραγματικότητα μπορούσα να δω το βλέμμα του Τζαξ να πιάνεται στα πόδια μου. Σήκωσε το βλέμμα του και συνάντησε το δικό μου κι αμέσως γύρισε μπροστά σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Γέλασα λίγο μέσα από τα δόντια μου. Μπορούσα να τον δω να ανακάθεται στην θέση του σαν να τον ενοχλεί κάτι. Κάτι μου έλεγε πως έφταιγε η στύση του που φαίνονταν μέσα από το μαύρο του παντελόνι. Όταν φτάσαμε στο σχολείο άνοιξα την πόρτα για να βγω και πριν την κλείσω έσκυψα και του είπα χαμογελαστά
«Καλή συνέχεια Τζαξ.» και του έκλεισα το μάτι.
Χαμογέλασε στραβά δαγκώνοντας το κάτω χείλος του και έφυγε.
Ικανοποιημένη με το μικρό μου κατόρθωμα, κατευθύνθηκα προς τα κορίτσια κι άρχισα ως συνήθως να εξιστορώ τις περιπέτειες μου.
«Τον είχε μεγάλο;»
«Ήταν τρυφερός;»
Ρώτησαν ταυτόχρονα τα κορίτσια καθώς τους έλεγα για την εμπειρία μου με τον Τζαξ. Νομίζω είναι προφανές ποια ρώτησε τι.
«Χαχαχ ΝΑΙ και ναι! Βασικά ήταν άγριος αλλά και τρυφερός ταυτόχρονα.» Τους απάντησα και τα μάγουλα μου είχαν κοκκινίσει από τις σκέψεις μου.
Η συζήτηση μας συνεχίστηκε μέχρι που μας διέκοψε το κουδούνι. Καθώς κατευθυνόμασταν προς την τάξη μας τους ανακοίνωσα κα το πιο φρέσκο νέο της ημέρας.
«Α και το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος. Μέσα στην εβδομάδα θα έρθει ο Μάικλ και θα τον φιλοξενήσουμε σπίτι μας. Τον θυμάστε;»
«Πώς να μην τον θυμόμαστε. Αυτό το παιδί σε έκανε έξω φρενών και μόνο που ανέπνεε.» Σχολίασε η Τζέσικα.
«Δεν φταίω εγώ. Αυτός ήταν σπαστικός.»
«Και τώρα δηλαδή θα μείνετε στο ίδιο σπίτι. Θα ρίξουμε πολύ γέλιο.» Είπε και η Σόφη με την σειρά της.
«Εγώ θα ζω ένα μαρτύριο κι εσείς θα το διασκεδάζετε.»
Και μετά από το τελευταίο αυτό σχόλιο ξεκίνησε το μάθημα κι εγώ χάθηκα στις σκέψεις μου.
Ίσως η άφιξη του Μάικλ να μην είναι και τόσο τραγική αν τον χρησιμοποιήσω προς όφελος μου..
New boy on the block! Για να δούμε τι θα φέρει η άφιξη του Μάικλ..Όπως πάντα περιμένω τα σχόλια σας. Φιλάκια πολλά ♥
*(Ξέρω πως το outfit στην φωτογραφία δεν μοιάζει πολύ για σχολική στολή αλλά κάπως έτσι το φαντάζομαι)
YOU ARE READING
Ο Οδηγός
Teen FictionΌταν μεγαλώνεις σε έναν κόσμο οπού το χρήμα και η δύναμη κυριαρχούν , χάνεις κάθε πίστη στην αγάπη και στα αληθινά αισθήματα. Έτσι κι εγώ. Δεν πίστευα στον έρωτα μέχρι που τον γνώρισα. Τον άνθρωπο που με τρελαίνει και με κάνει να ανατριχιάζω με κάθε...
